آقای رئیس‌جمهور کمی مهربانتر حرف بزنید!
به گزارش دیار میرزا کمتر از ۲ ماه به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و انتخابات شوراهای اسلامی دوره چهارم باقی مانده است.یکی از مسائل مهم در برگزاری انتخابات، موضوع امنیت و آرامش مردم در انتخاب گزینه‌های خودشان است. دشمن از هم‌اکنون عزم خود را جزم کرده است تا سلامت انتخابات را از آغاز ثبت‌نام‌ها […]
به گزارش دیار میرزا کمتر از ۲ ماه به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و انتخابات شوراهای اسلامی دوره چهارم باقی مانده است.یکی از مسائل مهم در برگزاری انتخابات، موضوع امنیت و آرامش مردم در انتخاب گزینه‌های خودشان است.
دشمن از هم‌اکنون عزم خود را جزم کرده است تا سلامت انتخابات را از آغاز ثبت‌نام‌ها گرفته تا حین برگزاری و نیز اعلام نتایج، زیر سئوال ببرد. دشمن تلاش می‌کند از سوژه انتخابات برای افزایش منازعه قدرت در ایران به نفع خود سود ببرد. دشمن تلاش می‌کند تبلیغات انتخابات و نقد اضلاع قدرت را به سمت افشاگری پیش ببرد تا از این طریق به اسراری که دسترسی ندارد، دسترسی پیدا کند.
دشمن تلاش می‌کند گفتمان ضد انقلاب در انتخابات را بر گفتمان انقلاب غلبه دهد و مفاهیم کلیدی ولایت، عدالت و کارآمدی را زیر سئوال ببرد. دشمن تلاش می‌کند مشارکت سیاسی را به هر قیمت کاهش دهد و از آن به عنوان یک فرصت برای اثبات عدم مشروعیت مردمی نظام، نقض حقوق بشر و پرونده‌سازی علیه ملت سود جوید.
طبیعی است در این فضا رئیس‌جمهور باید به عنوان رئیس شورای عالی امنیت ملی در صف مقدم مقابله با دسیسه‌ها و توطئه‌ها و نیرنگ‌های دشمن قرار گیرد و نگذارد آنها به اهداف خود برسند.
یکی از شعارهای کلیدی دولت، مهرورزی است. تکیه کلام رئیس‌جمهور همیشه آن بوده که محبت، دوستی و برادری در کشور حاکم باشد. یادم می‌آ‌ید روزی رئیس‌جمهور، مهربانانه گفت: “عزیزان من حکومت نقش اول را در استقرار توحید، عدالت و محبت دارد. حاکمان می‌توانند عادل، موحد و مهرورز باشند. ما باید در حد توان و وسع خود به طرف مهرورزی حرکت کنیم.” (۲۲ اردیبهشت ۹۱ در دیدار با مردمتربت‌حیدریه)
اخیرا رئیس‌جمهور در سفر به خوزستان و قم در سخنرانی‌های خود از ادبیاتی استفاده می‌کند که نشان می‌دهد هم نقش خود به عنوان رئیس شورای عالی امنیت ملی و نیز رئیس‌جمهور مهرورز را به فراموشی سپرده است.
او می‌گوید: “به من گفته‌اند اگر زیاد حرف بزنی پدرت را در می‌آوریم.”
این‌گونه سخن گفتن در شان یک رئیس‌جمهور نیست.
معلوم نیست مخاطب او چه کسی است؟ حریف و رقیب او در این حرف زدن کیست؟ مردم سئوال می‌کنند چه کسی مایل به حرف زدن رئیس‌جمهور نیست. رئیس‌جمهور که هر روز حرف می‌زند و سخنان او در رسانه‌ها انعکاس می‌یابد. ده‌ها سئوال به این گفته، بار است و چون مخاطب به پاسخ آن نمی‌رسد مصداق روشن تشویش اذهان عمومی است.
یا رئیس‌جمهور فرموده‌اند: “دو زار در جیب مردم می‌گذاریم، عده‌ای جیغ می‌کشند.”
این‌گونه سخن گفتن در درجه اول تحقیرمردم است. مردم ما نیاز به این ندارند رئیس‌جمهور “دو زار” در جیب آنها بگذارد. اگر حق آنهاست منتی نباید گذاشت و اگر نیست چه اصراری بر این کار وجود دارد.
هر دریافت و پرداختی از سوی دولت تابع مقررات و قوانین کشور است. اگر در این مقررات چنین اجازه‌ای داده شده است رئیس‌جمهور وظیفه طبیعی خود را انجام می‌دهد. اگر نباید داده شود و کسی به این پرداخت انتقاد دارد نباید نقد او را به “جیغ” تعبیر کرد.
به نظر می‌رسد ادبیات رئیس‌جمهور محترم این روزها با نزدیک شدن به ایام انتخابات متناسب با وظایف و مسئولیت‌های ناشی از سوگندی که یاد کرده نیست.
او باید فضای سیاسی کشور را مدیریت کند تا مردم، انتخاب خود را انجام دهند و همان‌طور که در سوگند ریاست جمهوری در پیشگاه ملت گفته؛ “امانتی را که ملت طی دو دوره به او سپرده‌‌اند، همچون امینی پارسا وفداکار به منتخب پس از خود بسپارد.” رئیس‌جمهور باید با استفاده از تجربه انتخابات سال ۸۸ که دشمن رای مردم را به تیر و تهمت تقلب آلود و به قول خود علامت سئوال روی نتایج انتخابات گذاشت، کاری بکند که هرگونه شبهه عدم سلامت یا دخالت دولت در انتخابات را با رفتار معقول خود از اذهان بزداید.
رئیس‌جمهور از هر حرف یا تحرکی که بهانه به بدخواهان بدهد، باید پرهیز کند تا بتواند یک انتخابات پرشور و گسترده را تدارک کند و نام نیک خود را به عنوان نقطه پایان خدمت دو دوره در تاریخ ایران ثبت نماید. کافی است براساس قاعده مهرورزی، این روزها کمی مهربانتر سخن بگوید. این توقع مردم و نخبگان است و فکر نمی‌کنم این انتظار خارج از طاقت او باشد.
منبع: روزنامه رسالت
دیدگاه