مناطق کم برخوردار یا حاشیه‌نشین؟
امید داریم با مدیریت صحیح، برنامه ریزی کلان و اقدامات عاجل شاهد رفع مشکلات همه شهروندان فهیم در مناطق کم برخوردار شهر رشت باشیم تا کلمات و ادبیات شهری حاشین‌نشین به درستی تفسیر و تعیین گردد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، مجید عزیزی در یادداشتی نوشت:
در سال‌های اخیر استفاده از کلمات و واژه‌هایی جهت جبران کاستی‌ها و کم کاری‌های صورت گرفته به ادبیات مدیریت شهری افزوده شده که جای بررسی و تامل دارد. عباراتی که برای سرپوشانی کوتاهی و اهمال مدیران نظام اجرایی کشور در اجرای قانون و خدمات‌رسانی به شهروندان باب شده است.
یکی از این خطای گفتاری بکارگیری کلمه حاشیه نشینی برای شهروندان مستقر در مناطق کم برخوردار میباشد. در مفهوم عامه، حاشیه نشینی عبارتست از استقرار بخشی از جمعیت مهاجر درمرزهای حریم شهر که عدم توزیع عادلانه خدمات شهری به ساکنان این مناطق به علت اقدامات شهروند حاشیه‌نشین صورت گرفته است و در مقابل حاشیه نشینی هر منطقه و یا محله مستقر در بافت و محدوده اصلی شهر جزو لاینفک شهر و شهرنشینی محسوب میشود که برای این مناطق دستگاههای اجرایی موظف به برنامه ریزی و ارائه خدمات شهری برابری نظیر توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی یا ارائه حداقل زیرساختهای اساسی و مواردی از این دست میباشد.
در شرابط می‌توان نتیجه گرفت که با عدم برنامه ریزی‌های کلان، اخذ تصمیم گیری‌های ناصحیح مدیریتی، توزیع ناعادلانه امکانات اولیه، نبود زیرساختهای اولیه نظیر خدمات حمل و نقل عمومی و یا حتی انشعاب آب شرب سالم شهری در مناطقی از قانونی شهر رشت مناطق کم برخوردار شکل گرفته و با گذشت زمان نیز در حال گسترش میباشد.
بنابراین در کمال ناباوری کلیه مخاطرات برخواسته از بی‌کفایتی مدیران و یا مسئولین و یاعدم برنامه ریزی‌های کلان تنها با جایگزینی کلمه مناطق حاشیه‌نشین بجای مناطق کم برخوردار رفع و رجوع میگردد.
اقدامی که دست آویزی ساده انگارانه در جهت‌عدم توزیع عادلانه خدمات برخواسته از نظام مقدس برخواسته از پایبرهنگان انقلاب برای مردمان پابرهنه انقلاب در مناطق کم برخوردار تلقی میگردد.
امید داریم با مدیریت صحیح، برنامه ریزی کلان و اقدامات عاجل شاهد رفع مشکلات همه شهروندان فهیم در مناطق کم برخوردار شهر رشت باشیم تا کلمات و ادبیات شهری حاشین‌نشین به درستی تفسیر و تعیین گردد.
دیدگاه