یادداشت| مجید محمدپور:

نقش و رسالت سنگین شورای ششم رشت

محمدپور در یادداشتی نوشت: در انتخابات ریاست جمهوری دوره سیزدهم وقتی اعلام شد، شهرداران شهرهای با بیش از ۲ میلیون نفر جمعیت در چارچوب رجال قرار می گیرند و بعنوان یکی از شروط امکان حضور در انتخابات را دارند، بدون محاسبه سرانگشتی متوجه این معنا شدم که، رشت زیبای ما کلانشهر نیست حتی اگر ما و شما بگویم” هست”.

مجید محمدپور، کارشناس ارشد روزنامه نگاری و استاد علوم ارتباطات در یادداشتی نوشت: رشت مرکز استان گیلان از آن مراکز استانی است که میان کلانشهر بودن و نبودن متوقف مانده است.
این شهر زیبا و قدیمی از منظر قرار گرفتن در مرکز یک استان و جمعیت بالای یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفری در ساعات روز با چندین درجه تخفیف کلانشهر است، اما به لحاظ وضعیت شهری، مالیات ارزش افزوده و جمعیت بومی و امکانات و زیر ساخت ها قابلیت دفاع برای کسب این امتیاز را ندارد.

در انتخابات ریاست جمهوری دوره سیزدهم وقتی اعلام شد، شهرداران شهرهای با بیش از ۲ میلیون نفر جمعیت در چارچوب رجال قرار می گیرند و بعنوان یکی از شروط امکان حضور در انتخابات را دارند، بدون محاسبه سرانگشتی متوجه این معنا شدم که ، رشت زیبای ما کلانشهر نیست حتی اگر ما و شما بگویم” هست”.

براساس آمار ارائه شده در سرشماری تعداد شهرهای کشور از ۲۰۱ شهر در سال ۱۳۳۵ به ۱۲۴۵ شهر در سال ۹۵ افزایش پیدا کرده است، و کلانشهربه شهری گفته می‌شود که از نظر موقعیت و اثرگذاری اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و جمعیتی در بین سایر شهرها سرآمد باشد.

کلانشهر تهران، مشهد و اصفهان جزو سه کلانشهر پرجمعیت کشور هستند، پس از آن به ترتیب کرج، شیراز، تبریز، قم، اهواز، کرمانشاه، ارومیه، رشت، زاهدان، همدان، کرمان، یزد، اردبیل، بندرعباس و اراک از پرجمعیت‌ترین شهرهای کشور محسوب می‌شوند، اما آیا همه این شهرها به واقع کلانشهر هستند؟

براساس تعریف بین المللی کلانشهر که از سوی سازمان ملل متحد ارائه شده، شهری که بیشتر از چهار میلیون نفر جمعیت داشته باشد کلانشهر است، اما مفهوم کلانشهر براساس سطح فعالیت‌ها، حوزه نفوذ شهر و جمعیت‌پذیری در هر کشور متفاوت است، در ایران شاخص جمعیت بیشترین اثرگذاری را در تعیین یک نقطه جغرافیایی به عنوان شهر یا کلانشهر دارد.

چنانچه نگاهی به آمار جمعیتی این ۱۸ شهر بیندازیم تنها شش کلانشهر تهران، مشهد، اصفهان، کرج، شیراز و تبریز از مزایای قانون مالیات بر ارزش افزوده بهره‌مند هستند و ۱۲ شهر دیگر تنها به صورت رسمی می‌توانند کلانشهر باشند، در حالی است که یک کلانشهر باید از نظر اقتصادی، جمعیتی و سیاسی حوزه نفوذ مشخصی داشته باشد و با این احتساب بسیاری از شهرهایی که امروز به عنوان کلانشهر در کشور ایران شناخته می‌شود به واقع کلانشهر نیستند.

مقصود از بیان اطلاعات آماری فوق این است که خدا را شکر به علت حوزه نفوذ شهری، جمعیت، مزایای قانون مالیات بر ارزش افزوده کلانشهر نیستیم و چون فاقد چنین شرایطی هستیم ، مدیریت شهری در رشت نباید با این همه عقب ماندگی و در گیری ها و عدم تعامل اعضای شورا ها به راحتی روز را به شب برساند.

نباید در شهری با این همه عدم ثبات مدیریت که طی چهار دهه گذشته هر یک سال و چند ماه یک شهردار بر مسند مسئولیت تکیه زده و با گشتی در شهر و شناخت اولیه و میل کردن چندین پرس پلا کباب، شهر و مشکلات عدیده اش را به حال خود رها کرده و انتظار آبادانی، توسعه و پیشرفت داشته باشیم.

عدم ثبات مدیریت، ناسازگاری ها در این حوزه، تخلفات و به دنبال منافع فردی و سیاسی بودن، به یقین امکان باز شدن شکوفه های رشد و توسعه به شهر زیبای ما و شما را نمی دهد و مردم در بروز این شرایط نقش برجسته ای دارند.

شهری که اگر پنج دوره همه ی اعضای شوراهای آن با اتحاد، هم اندیشی ، همپوشانی در کنار هم بودند و بعضا به جای اندیشیدن به منافع خود و دوستان و هم حزبی ها و نگاه سیاسی به مدیریت شهری و به مسائل و مشکلات شهر و شهروندان می پرداختند، هرگز در چنین چنبره سخت عدم توسعه یافتگی و ناتوانی مدیریتی و عقب ماندگی ممتد گرفتار نمی شد.

شهر رشت از منظر شورایی رکود دار جهانی است برای آنکه در یک دوره مدیران شهری و اعضای شورا به جای خدمت صادقانه و بی منت به شهروندان ، دلسوزی و داشتن ایده های خوب و بهره مندی از تجربیات دیگر شهرهای داخلی و خارجی براساس فرهنگ بومی برای آبادانی، به اموال شهروندان دست درازی نمی کردند و روانه زندان نمی شدند، امروز شاهد چنین وضعیتی نمی بود.

پس از آن شورایی وارد کار زار مدیریت شهری ، انتخاب شهردای و نظارت بر احوالات شهری شد که ۱۱ عضو آن با یک جهان اختلاف نگاه و ایده ۱۱ نظر متفاوت و متفرق داشتند، شورا را به سه دسته تقسیم کرده و بعد هم از منابع شهرداری که باید صرف عمران و ابادانی می شد، در جاهایی که نباید هزینه شد و به هیچ کس هم پاسخگو نشدند.! به همین علت و استناد مردم در این وضعیت نقش آفرین هستند.

” مردم شهر رشت باید در این دوره جور دیگری فکرکنند و نوع دیگری رای بدهند” بسم الله

همه شهروندان به خاطر دارند، اعضای یک دوره از شورای شهر در رسانه ها اعلام کردند، پس ازماهها مطالعه و تحقیق یک شهردار کارآمد و متعهد پیدا کرده اند و با اکثریت آرا حکم او را پس از وزارت کشور دو باره تایید کردند.

همین شهردار هم چند ماه دوام نیاورد و اعضای شورای شهر رشت این فرد را استیضاح و برکنار کردند. کسی هم از آنها نپرسید، چرا شهرداری را که با تحقیق و مطالعه طولانی انتخاب کرده اید به این سرعت برکنار کردید؟ اوضاع به حدی بد شد که وزارت کشور در ارزیابی خویش اعلام کرد، عملکرد شورای شهر رشت در میان مراکز استان ها ضعیف ترین است.!؟

با بیان همین چند صحنه کوتاه از اوضاع و احوال مدیریت شهری در رشت به تیتر این تحلیل پی بردید که ، شورای ششم شهر رشت اگر به حق و درست انتخاب شوند کاری بسیار زیاد به جا مانده و البته بس دشوار در پیش دارند.

شهروندان رشت در این دوره ازانتخابات الحق و الانصاب به افرادی رای بدهند که بدون هزینه تبلیغات گسترده، رانت خواری، دسته بندی های سود جویانه، رفیق بازی ها و فضا سازی و ارتباطات مشکوک وارد شورا خواهند شد و اگر چنین نشود باز هم باید شاهد عقب ماندن مرکز استان زیبای گیلان ” رشت ” در چهار سال آینده بود.

شهری که ازنظر زیر ساخت های اولیه مانند داشتن معابر استاندارد حتی در مرکزیت شهر در پایین ترین سطح و اندازه قرار دارد – دو رودخانه ی عبوری از وسط شهر یعنی زرجوب و گوهر رود آلوده ترین رودهای جهانی به ثبت رسیده اند و بوی تعفن فاضلاب این رودها بسیاری ازشهروندان را در حاشیه رودخانه ها دچار مشکلات حاد تنفسی و ریه ای و بعضا مرگ و میر کرده است – عدم توسعه یافتگی حتی در شکل ظاهری و جغرافیایی آن – معضل زباله شهری و دفنگاه آن در منطقه زیبای سراوان که یک سوژه جهانی شده و شاید در کتاب گینس هم به ثبت رسیده باشد- عدم سرمایه گذاری در شهر، بی توجهی به محلات کم برخوردار که تعداد آنها کم نیست- کمبود مسکن و فضای سبز در شهر، کمبود شدید امکانات تفریحی و فرهنگی و ورزشی – بی توجهی به جوان های شهر و امکانات رفاهی شهری برای بانوان و بیکاری و رشد دستفروشی و زباله گردی و ….. در گیر مشکلات عدیده است و در هزار توی این مشکلات دست و پا می زند به شورایی مقتدر، کار آزموده، سالم و دلسوز نیاز دارد که به جایگاه شورا، مدیریت شهری ، مردم شهر شخصیت و آرامش واقعی ببخشد.

واقعیت این است که، شهری مانند رشت با این همه مشکلات و کارهای انجام نشده برای سال ۱۴۰۰ براساس مصوبات شورای شهر یک هزار میلیارد تومان و شاید کمی بیشتر بودجه خواهد داشت در حالی که اعتبار این شهربا این همه عقب ماندگی حداقل باید ۱۰ برابر باشد.

در این راستا موضوع در آمد زایی و سرمایه گذاری تعریف شده و موثر برای مرکز استان گیلان یک ضرورت فوری و الزامی است.

اکنون در آستانه یک انتخاب دیگر برای شهر زیبای رشت قرار گرفته ایم، بنابراین بیائیم با همت و هوشمندی به افرادی رای بدهیم که آگاه و کار آمد و دارای سلامت نفس باشند و فقط اهتمام شان خدمت به این مردم خوب باشد.

افرادی که بعد از چهارسال حضور در شورا نه تنها این مشکلات را شسته و پاکیزه کنند که اقدام های ماندگاری برای شهروندان و اذهان عمومی به جای بگذارند.

نمایندگان مردم شریف شهرستان در مجلس و مدیران اجرایی هم ” بعد ازانتخابات ۲۸ خرداد ماه” با وفاداری به مردم خوب شهر رشت و دلسوزانه در کنار شورا قرار بگیرند و همه با هم رشت را از این شرایط نامطلوب خارج کنند. به امید آن روز ، انشاء الله

Share