زندگی، میز و دیگر هیچ

زندگی، میز و دیگر هیچ

چندی پیش دانش آموزان مدرسه‌ای در کشور در سر کلاس درس فدای بی‌کفایتی مدیران شدند و در شعله‌های آتش سوختند و کسی حتی یک مدیر منطقه‌ای هم سخنی از استعفا نزد!
دانش آموزان اعزامی اردوهای راهیان نور، قربانی بی برنامگی و سوء مدیریت مدیران اردوها شدند و باز هم کسی به فکر جدایی از میز خود نشد و کسی مسئولیت اتفاق را متوجه خود ندید و همیشه در صورت کشته شدن راننده، مقصر اصلی آن اتفاقات جاده‌ای راننده بخت برگشته و چرخ برگشته بوده است و اگر ایشان جان سالم به در بردند، شرکت های سازنده قطعات و در موارد بسیاری لاستیک، نقش مقصر اصلی را در تصادفات جاده‌ای ایفا می‌کند که به نظر می‌رسد در قوانین کشوری باید مجازات های سنگینی برای جناب لاستیک در نظر گرفت!
در استان سر سبز گیلان نیز برخی مدیران، خیلی جای خود را سبز می‌خواهند و حاضر به پذیرفتن اشتباهات خود نیستند و حتی در زمان عذرخواهی هم زحمت عذرخواهی را به خود نمی‌دهند و روابط عمومی به نمایندگی از مدیران، زحمت عذر خواهی را می‌کشد و حال اگر اداره، دانشگاه و یا سازمان موفقیتی کسب کرده باشد، آقای رئیس در خط مقدم پاسخگویی به رسانه خواهند ایستاد.
اردوی پر سر و صدای دانشگاه پیام نور آستانه، نمونه جدیدی از سوء مدیریت مدیران آموزشی و فرهنگی استان است که موجبات نگرانی خانواده‌ها و مردم استان را فراهم کرد و آبروی جامعه دانشگاهی استان را زیر سوال برد، گم شدن دانشجویان دختر دانشگاه در دل کوه و شب را دور از خانواده سر کردن چیزی نبود که خانواده ها برای آن مجوز صادر کرده بودند.
هنوز اخبار جدیدی از واحد آستانه و اینکه آیا رئیس آن واحد تصمیمی مبنی بر استعفا دارد یا خیر و یا اینکه شخص رئیس پیام نور استان اصلا به مخیله‌اش هم خطور کرده است که به دلیل چنین اشتباه فاحشی در مجموعه تحت مدیریت ایشان، گزینه‌ای به نام استعفا هم روی میز است و زمان نیز برای استفاده از آن بسیار مناسب است.
نزدیک‌ترین اتفاق مشابه که البته منجر به فاجعه شد در کره‌جنوبی اتفاق افتاد، در هفته پیش یک کشتی تفریحی با بیش از ۴۷۵ سرنشین که ۳۲۵ نفر آنها از دانش آموزان بودند، به منظور اردویی تفریحی عازم جزیره جیجو بود که متأسفانه با حادثه پیش آمده کشتی تفریحی غرق شد و تعداد زیادی از دانش آموزان را با خود به قعر دریا کشید. پس از این حادثه، کاپیتان و تعداد دیگری از خدمه کشتی تحت بازجویی پلیس قرار دارند که از این میان یکی از مسئولین مدرسه که موفق به نجات جان خود شده بود به دلیل ناراحتی بیش از حد و ناتوانی در تحمل گریه‌ها، در محلی در نزدیکی تجمع خانواده قربانیان خود را حلق آویز کرد!
ما از مدیران خود در زمان وقوع چنین فجایعی هرگز انتظار خودکشی نداریم و آن را با توجه به تعالیم دین مبین اسلام مناسب نیز نمی‌دانیم اما عذر خواهی شخص آقای مدیر و نه روابط عمومی خواسته زیادی نیست! و در مواردی جدا شدن از میز نه با زور و امر مقام بالا دستی و فکر کردن به گزینه‌ای به نام استعفا هم شاید بد نباشد.
در دولت گذشته که هرگز شاهد چنین رویه‌ای نبودیم و در بزرگترین اختلاس صورت گرفته، مرگ دانش آموزان در اردوهای دانش آموزی، حادثه شین آباد و در نمونه‌‌های فراوان دیگر هرگز کسی استعفا نداد اما امیدواریم دولت تدبیر و امید از وقوع چنین حوادثی جلوگیری کند و اگر هم خدای ناکرده پیش‌آمدی، پیش‌آمد مدیران دولت تدبیر و امید پیش از آنکه تقدیرشان توسط دیگری رقم بخورد، خود تدبیر کنند.

سام سکوتی بداغ

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.