هنرمندان گیلانی به تماشای مستند «هیچ‌کس منتظرت نیست» نشستند

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، اکران ویژه مستند سینمایی «هیچ‌کس منتظرت نیست»، محصول‌ مرکز مستند سوره، ساخته محسن‌ اسلام‌زاده روز گذشته ۲۹ دی‌ماه با حضور هنرمندان، اصحاب رسانه و عوامل مستند در سینما سپیدرود رشت برگزار شد.

پس از نمایش فیلم، جلسه نقدوبررسی برگزار شد و هنرمندان به بیان نقطه نظرات خود درباره این مستند که پخش آن برعهده دفتر پخش «رویش» زنجیره سینماداری مهر، پرداختند.

ابتدا رضا میرمعنوی بازیگر و کارگردان سینما بیان کرد: ما دو نوع مستندسازی داریم‌؛ مستند مکتوب و غیرمکتوب. مستند غیرمکتوب مربوط به دنیای وحش است و اساسا میزانسن و هیچ اتفاقی دست فیلمساز نیست اما مستند مکتوب از یک پیش‌زمینه‌ای بهره می‌برد و با در نظر گرفتن یکسری امکانات قصه را به تصویر می‌کشد. در حقیقت میزانسن دست فیلمساز است.

وی ادامه داد: مستند «هیچ‌کس منتظرت نیست» هم مکتوب است و هم غیرمکتوب. از سوی دیگر به دلیل تعدد بالای سوژه‌ها ما نمی‌دانیم باید به چه قصه‌ای توجه کنیم و حاشیه‌ها زیاد است به گونه ای که از هرکدام از شخصیت‌ها می‌شد یک مستند تهیه کرد.

این هنرمند در پایان سخنان خود خاطرنشان کرد: در نهایت باید بگویم سکانس پایانی اثر بسیار تاثیرگذار است و احساسات مخاطب را برمی‌انگیزد.

سپس ناصر وحدتی خواننده، نویسنده و پژوهشگر موسیقی با اشاره به اینکه این مستند اثری تاثیرگذار است، مطرح کرد: من معتقدم اگر برخی از سکانس‌ها تکرار شده به دلیل تاثیرگذاری بیشتر است و بسیار عالی بود.

وی یادآور شد: من در تهران زندگی می‌کنم و تا حدودی با طیف زنان و مردان آسیب‌‌دیده از اعتیاد آشنایی دارم، متاسفانه عده‌ای اصرار دارند این افراد دیده نشوند در حالی که وظیفه نهادهای مردمی و حاکمیت است که آن‌ها را به زندگی بازگرداند. ناگفته نماند که تعداد این عزیزان آنقدر زیاد نیست که دولت نتواند کمک کند.

در ادامه سلمان اسماعیل‌زاده منتقد نیز در سخنانی مطرح کرد: «هیچ‌کس منتظرت نیست» داستان دارد اما سبکی که باید دنبال آن باشیم، مشوش و کمی از انسجام کار کاسته است. از سوی دیگر معتقدم که این اثر به دلیل نداشتن دوربین دوم جام کات زیاد دارد.

وی ادامه داد: جسارت فیلمساز برای ورود به زندگی زنان آسیب‌دیده قابل تحسین است و به تصویر کشیدن قصه این افراد برای هر فیلمسازی ممکن نیست اما نکته اینجاست که اثر شبیه به مستند نمایشی شده است و مخاطب ممکن است برخی سکانس‌ها را باور نکند.

این منتقد تصریح کرد: البته تصور من این است که در مقابل برخی سوژه‌ها اندکی با شتاب عمل و این باعث شده است برخی موارد نادیده گرفته شود و اندیشه‌ای که باید از ابتدا ورود می‌کرده و پشت ساخت فیلم قرار می‌گرفته، کمرنگ شده است. این اثر اگرچه به تنهایی این افراد اشاره کرده اما به عمق این اتفاق نزدیک نشده است.

انوش نصر بازیگر سینما و تلویزیون دیگر هنرمندی بود که در جلسه نقدوبررسی مطرح کرد: «هیچ‌کس منتظرت نیست» از جنس مستند مکتوب است اما من احساس می‌کنم این اثر متن نداشت و بیشتر دیالوگ‌ها حاصل حاضر جوابی افراد بود. روایتی که این مستند به تصویر کشیده است، مخاطب را به مساله بیکاری ارجاع می‌دهد؛ اینکه اگر افراد جامعه صاحب کار باشند و حتی بتوان با پذیرفتن زنان و مردان آسیب‌دیده کاری برای آن‌ها دست و پا کرد، کمتر با مشکلاتی که امروز با آن سروکار داریم، روبه‌رو می‌شویم. امیدوارم مسئولان بالادستی برای رفع این معضل همت و نهادهای مردمی از جمله علیزاده‌ها تکثیر پیدا کنند.

محسن اسلام‌زاده کارگردان این مستند نیز در سخنانی گفت: برای ساخت این اثر ۱۴۰ ساعت راش گرفتیم و ۵ ماه ‌کار کردیم. در حقیقت تک‌تک آدم‌های مرکز نور سپید هدایت و نزدیکان سپیده علیزاده را شخصیت‌پردازی و روی زندگی‌ آن‌ها تمرکز کردیم اما در نهایت قصه‌‌هایی را انتخاب کردیم که برای مخاطب جذاب و دارای درام باشد. به هر حال انتخاب قصه‌ها تصمیم سختی بود. ناگفته نماند که قصه «آرزو» را به دلیل آنکه گذشته «مونا»ست، روایت کردیم.

وی ادامه داد: برخی از دوستان می‌پرسند چرا تک‌دوربین کار شده است، بدین دلیل که اگر کار با چند دوربین ساخته می‌شد حس آدم‌ها قابل کنترل نبود. همچنین باید بگویم تدوینگر این اثر بسیار زحمت کشیده است چرا‌که حذف سکانس‌های مختلف واقعا کار سختی بود‌.

کارگردان «هیچ‌کس منتظرت نیست» در پایان با اشاره به اینکه این مستند درباره سرفصل کاهش آسیب است، خاطرنشان کرد: برخی می‌گویند شاید اگر در مستند تنها به شخصیت «مونا» می‌پرداختیم، بهتر بود اما قهرمان اصلی قصه «سپیده علیزاده» است و «مونا» یکی از نمونه‌های موفق مددکاری‌ست که خود پیش از این به اعتیاد گرفتار بوده است.

«هیچ‌کس منتظرت نیست» که پخش آن برعهده دفتر پخش «رویش» زنجیره سینماداری مهر است، از ۲۸ آذرماه اکران خود را در شهر مشهد آغاز کرد و به ترتیب در شهرهای تهران، کرمانشاه و قزوین روی پرده رفت.