تکرار یک تراژدی برای ملوان؛ آیا باز انزلی می‌گرید؟!

همایون رضائی زاده؛

آری ملوان باخت. آن هم در روزی که می‌دانست محکوم به برد است. بازی بسیار ضعیف و بی برنامه شاگردان اکبر میثاقیان مقابل رایکا نشان داد که عزمی برای برد وجود نداشت. گویی رایکا در زمین خود بازی میکرد و ملوان مهمان بود. فارغ از تمام مشکلاتی که ملوان طی سالیان اخیر داشته و همه به آن واقف هستند و امسال هم تلاش شده خود را از ورطه سقوط نجات دهد اما عدم کسب نتیجه در این بازی در خور مردمان دریادل و عاشق ملوان نبود تا یکبار دیگر روزهای پراسترس لیگ برتر ۹۵-۹۴ برایشان تکرار شود.
ملوان کاری را که باید می‌کرد نکرد تا فقط بازی را نباخته باشد. ملوان اخلاق و حرمت را هم به هواداری که با دلهره چشم به تلویزیون دوخته بود باخت تا با اما و اگر یک شهر را تا بازی آخر برای بقا چشم انتظار بگذارد. چراکه احترام به هوادار اصل اولیه مکتب ملوان است.
با وجود بازی خوب و منطقی رایکا که در هفته‌های قبل نتیجه نگرفته بود اما خود ملوان آن ملوان همیشگی نبود و به اصطلاح توپ جانداری روی دروازه حریف نریخت. به خصوص آنکه دو سه بازیکن که گویا فراموش کرده بودند که چه روز حساسی است!
نتیجه باخت آن هم یکبار دیگر در دقیقه ۸۸ یعنی تکرار تراژدی لیگ برتر که باز بینیم حریف پایین‌تر جدول (این‌بار نیروی زمینی) می بازد، مساوی می‌کند و یا می‌برد. بدتر از آن بحث تفاضل گلی که امکان هرنتیجه‌ای حتی برد ۵ بر صفر به سود نیروی زمینی و مساوی ملوان حکم به سقوط خواهد داد.

ملوان در روزی که رقبای پایین‌تر جدول نتیجه نگرفتند با مساوی هم می‌توانست ماندگاری‌اش در لیگ دسته اول را جشن بگیرد! اما افسوس که نشد.

آیا ملوان با جوانانش که در بازی با رایکا هیچ نام و نشان حداقلی از نام ملوان نداشتند می‌توانند در بازی با قشقایی خودی نشان دهد و در لیگ یک بماند؟

باید یک هفته ماند و دید که آیا انزلی باز می‌خندد و یا باز مانند سقوط از لیگ برتر خواهد گریست؟!

مردمان انزلی باز مثل همیشه امیدوارند. باز یک شهر و یک استان همراه و همدل ملوانان خواهد بود و چشم دوخته‌اند به موفقیت ملوان تا سهمیه گیلان حفظ شود.
باشد که اینبار امیدشان نامید نشود.