روایتی از حضور در بهشت گمشده آلیان/مردم ساده روستا رنگ دلشان صاف و آبی آسمانی بود + تصاویر

اختصاصی پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، در میان بیش از ۲۵۰۰ روستای گیلان در سمت شمال غربی شهرستان فومن و در غرب استان سراسر سرسبز گیلان٬ منطقه ای در دل کوه های زیبا به نام آلیان واقع شده که چشم انداز از یک طرف به مزارع کشاورزی و از طرف دیگر به کوه های سرسبز و زیبایی می رسد که فصول مختلف سال رقص رنگها را به نمایش گذاشته و نقاش طبیعت با تمام قدرت و خلاقیت آن را ترسیم کرده است. بهشتی بر فراز کوها به نام آلیان.
در گشت و گذار بر آلیان بخش سردار جنگل فومن به سمت روستای کوریه که «عزیز غارنشین» معروف نیز در این گذر است٬ می رسیم. دهی طولی در مسیر رودخانه… در ادامه با محمد محمدی دهیار جوان ده کوریه به گفتگو نشستیم.

از زنبورداری تا پرورش ماهی

محمدی در گفتگو با ما گفت: شما در یک روز بارانی و سرد به این منطقه آمدید و زیبایی این ده در بهار و تابستان هزاران برابر بیشتر از روزهای آبان ماه پاییز است. این ده چون در حاشیه رودخانه قرار دارد نمی توان زیاد در ساخت و ساز مانور داد.
محمدی ده کوریه را با ۵۵ خانوار و ۱۵۰ نفر جمعیت معرفی کرد و افزود: شغل اصلی مردم این روستا دامداری٬ زنبور داری٬ کار نجاری و روز مزدی است.

وی تصریح کرد: در گذشته به علت دامداری که شغل مردم منطقه بود مردم روستا با دامها کوچ می کردند و شش ماه در این ده و شش ماه در ییلاقات ماسوله بودند ولی امروز با مهاجرت جوانان دامداری کم رنگ و چوپانی رو به فراموشی است.
محمدی که به تازگی دهیار این روستا شده می گوید: من تحصیلاتم در رشته مهندسی برق است و مغازه کوچک خدمات برق دارم ولی شغل اصلی من پرورش زنبور عسل است. روستای ما مکانی مناسب برای پرورش زنبور عسل و تولید ناب ترین عسلهاست. زیرا طبیعت منطقه برای پرورش زنبور عسل مناسب است.

دهیار روستای کوریه افزود: ما برای درس خواندن به روستاهای اطراف و شهر می رویم و شغل زنان روستای ما صنایع دستی چون جوراب بافی٬ کلاه و شال شکاه و تولیداتی که با نخ و پشم گوسفند است می باشد.
وی با خوشحالی از گاز دار شدن روستا گفت: با همت اداره گاز و جناب زیرک بخشدار و دیگر مسئولان روستای ما گاز دار شده و این یعنی تکمیل روستا٬ چون در زمستان ما با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کردیم.

دهیار جوان روستای کوریه گفت: این روستا چون طولی است فاقد طرح هادی است و درآمد زایی روستا کم است، ولی من با تمام توانم آماده ام تا صنعت پرورش زنبور عسل را که خاصه منطقه است افزایش دهم و دیگر اینکه رودخانه این روستا با آب شیرینی که دارد و از دل کوهها سرازیر می شود و فاقد هر گونه آلودگی است و برای پرورش ماهی قزل آلا مناسب است.

پس از پایان صحبت با آقای محمدی که از زنبور داران بزرگ منطقه است به میان زنان و مردان روستا رفتم.
اگر چه در ابتدای ورودمان شاهد بودیم که در زیر باران و در سرمای تند پیرمردان٬ زنان و کودکان با چهره ای شاداب نظارگر ورودمان به روستا بودند اما در هر صورت ورود یک غریبه برایشان تازگی داشت و به گرمی از ما استقبال کردند.
مردمان خوشحال و زنان روستا که رنگ لباسشان به رنگ طبیعت و رنگ دلشان صاف٬ ساده و آبی آسمانی بود.

صنایع دستی رو به فراموشی است

در کنار زنان روستایی نشستیم و از گذشته و کارهای صنایع دستی آنها پرسیدیم.
مادر پیری با لهجه زیبای تالشی به ما گفت: ما در گذشته با جوراب بافی٬ کلاه٬ شال شکاه٬ جلیقه و لباسهایی که با نخ ریسی از پشم گوسفند می بافتیم امرار معاش داشتیم ولی امروز این کار رو به فراموشی است و کودکانی که امروز کنار ما نشستند از کار ما استقبال نمی کنند و بازار هم کار ما را نمی پذیرد. در گذشته هفتگی کارها را به دوش گذاشته و به شهر می رفتیم اگرچه امکانات امروزی هم نبود ولی آن زمان بهتر بود.

زن روستای کوریه از لگد مالی پشم گوسفند برای بافت زیر انداز گفت: این کار را دست جمعی و با آواز انجام می دادیم ولی امروز دست در دست گره زده داریم چون کاری نیست.
در خانه قدیمی که نشسته بودیم چند تن از زنان که هنوز دستگاه های کوچک خانگی کنارشان بود کار نخ ریسی را انجام دادند و  نظاره گر آنها شدیم. البته در زمان کار پیرمرد با تجربه که در کنارمان بود و نی بر دست داشت چنان نی می زد که باید در این زمان در کنار این آدمها قرار بگیری و لذت را حس کنی. صدای رودخانه خروشان که کمتر از ۵ متر با خانه فاصله داشت هم آواز با صدای نی لبک پیر مرد همه ی جمع را خوشحال و خندان کرد.
ساعاتی هم صحبت مردمانی بودیم که خواسته هایشان بسیار اندک بود و فقط نگران میراثی بودند که به فراموشی می رفت. آنها مهاجرت جوانان را عامل کاهش دامداری خواندند و گفتندکه امروز دامداری هزینه بر است و نمی توان ۱۰۰ گوسفند را با این همه هزینه نگهداری کرد.
در پایان تهیه این گزارش با اهالی خوب روستای کوریه به علت شدت بارندگی خداحافظی کردیم و قول دادیم تا دوباره به روستایشان برویم و بیشتر در کنارشان بنشینیم.

تهیه گزارش: زلیخا صفری راسته کناری