رشد اقتصادی ۸ درصدی در سایه بحران انرژی شبیه یک رویاست

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، چشم‌انداز رشد اقتصادی ۸ درصدی در برنامه هفتم توسعه، بدون تردید هدفی بلندپروازانه و در عین حال ضروری برای نجات اقتصاد کشور از رکود مزمن سال‌های اخیر است. اما تحقق چنین رشدی نیازمند الزامات جدی، به‌ویژه در حوزه انرژی و زیرساخت‌های تولید، است. آنچه این روزها به‌صورت ملموس در قالب قطعی‌های گسترده برق، از صنایع تا منازل، مشاهده می‌شود، زنگ خطر بزرگی برای این برنامه است.

در حال حاضر، صنایع بزرگ کشور با خاموشی‌های برنامه‌ریزی‌شده یا اضطراری روبه‌رو هستند که مستقیماً به کاهش تولید، افت بهره‌وری، افزایش هزینه‌ها و کاهش صادرات منجر می‌شود. از سوی دیگر، قطعی روزانه دو ساعته برق در بخش خانگی نه‌تنها نارضایتی عمومی را افزایش داده، بلکه نشانه‌ای روشن از ناتوانی در تأمین حداقل‌های پایداری انرژی در سطح ملی است.

علت اصلی این بحران، عدم سرمایه‌گذاری مؤثر در زیرساخت‌های برق طی سال‌های گذشته است؛ نه در احداث نیروگاه‌های جدید، نه در نوسازی شبکه توزیع، نه در بهره‌برداری از ظرفیت‌های انرژی تجدیدپذیر نظیر خورشید و باد. در حالی که کشورهای مشابه، با سرعت در حال جایگزینی انرژی‌های پاک هستند، ایران همچنان وابسته به نیروگاه‌های فرسوده و سوخت‌های فسیلی باقی مانده است.

افزون بر این، تحریم‌های بین‌المللی و فقدان سرمایه‌گذاری خارجی، روند توسعه صنعت برق را کندتر از همیشه کرده است. از سوی دیگر، نبود سیاست‌های حمایتی برای جذب سرمایه‌گذاران داخلی، مسیر توسعه را مسدودتر کرده است.

در چنین شرایطی، سخن گفتن از رشد اقتصادی پایدار ۸ درصدی، بدون تأمین انرژی موردنیاز صنایع، کشاورزی، حمل‌ونقل و حتی زندگی روزمره مردم، بیشتر به آرزو شبیه است تا برنامه. توسعه اقتصادی نیازمند انرژی پایدار، دسترسی مستمر و برنامه‌ریزی شده، تنوع منابع و استفاده هوشمندانه از فناوری‌های نوین است؛ نه مدیریت اضطراری بار مصرف در گرمای تابستان.

اگر امروز برای بحران انرژی فکری نشود، فردا نه‌تنها رشد ۸ درصدی محقق نخواهد شد، بلکه حفظ وضعیت فعلی نیز دور از دسترس خواهد بود.