فولاد فومن راه اندازی نشده فروخته میشود | سالها کار بیحاصل و ایجاد هزینه برای هیچ!
از منبعی شنیده شده است که اگر فولاد فومن بخواهد راه اندازی بشود بیش از یکصد چاه عمیق برای تامین آب نیاز خواهد داشت. حفر یکصد چاه عمیق در یک منطقه محدود یعنی تخلیه کامل سفرههای زیر زمینی آب منطقه، یعنی فرونشست، یعنی از بین رفتن کشاورزی و باغداری، یعنی نابودی طبیعت شکننده گیلان، یعنی تکرار دور باطل توسعه نامتوازن مثل خیلی از استانهای دیگر و…
![](https://diyarmirza.ir/wp-content/uploads/2025/01/photo_2025-01-26_11-48-12.jpg)
علی علیزاده ازبری – دیارمیرزا: برپا کردن چند سوله، دیوارهایی بلند، چند ساختمان نیمه کاره و یک تابلو با نام کارخانه فولاد فومن که مردم منطقه سالها منتظر راه اندازی آن بوده اند. اما درج یک آگهی در فضای مجازی قابل توجه و بهانه نوشته شدن این یادداشت شد.
فروش فولاد فومن با ۴۳ هکتار زمین و کاربری صنعتی، گرچه تابلوی شرکت فولاد فومن سالهاست که در سر راه جاده معروف فومن سراوان جلب توجه کرده و مردم منطقه از سالها قبل منتظر تحقق وعده ایجاد ۴۰۰۰ شغل در آن کارگاه بوده اند. اما این موجود از همان ابتداء هم ناقص الخلقه بود چرا که تبدیل حدود ۵۰ هکتار از بهترین مزارع شالی کاری مرکز گیلان به کاربری صنعتی، آن هم برای ساخت کارخانه فولاد حداقل توجیه زیست محیطی نداشته و ندارد. آری از سالها قبل (دهه ۸۰) با یک تصمیم غلط، ۴۳ هکتار از بهترین زمینهای کشاورزی شالیکاری را به کاربری صنعتی تغییر دادند که مثلا کارخانه فولاد بسازند.
یک دروازه با تابلویی که البته دیگر نیست، دیوارهایی بلند و چند دستگاه سوله، تغییر مالکیت، چند ساختمان نیمه کاره، زد و بند، دست به دست شدن مالکیت، خرید و فروش، وامهای کلان بانکی و از این جیب به آن جیب کردن! سالها سرمایه سوزی، تبدیل زمینهای زراعی به کاربری صنعتی، سالها کار بیحاصل و ایجاد هزینه، هزینهها برای هیچ، البته برای ملت!
سوال اینجاست که چرا، چگونه و توسط چه کسانی همچین پروژههایی تعریف میشوند؟ در این متن قصد ورود به زد و بندهای بعد آن نیست که این مورد وظیفه سازمانهای نظارتی است. از طرفی، طولانی شدن تکمیل پروژهها در گیلان هم مورد بحث این نوشته نیست که مربوط به مدیریت کلان استان و نمایندگان مجلس شورای اسلامی میشود. اما موضوع مهم و سوال مهمتر این یادداشت این است که مگر برای ایجاد طرحهای صنعتی نیاز به مطالعات زیست محیطی وجود ندارد؟ آمایش سرزمین برای چیست؟ چگونه همچین پروژهایی مجوز میگیرند؟ سازمان محیط زیست کجای ماجرا قرار دارد؟ پیوست محیط زیستی این پروژهها را چه کسانی تهیه میکنند؟
تا کی باید پروژههای مختلف خصوصاً پروژههایی که از قبل مشخص است تغییرات و تبعات زیست محیطی و حتی تنشهای اجتماعی بدنبال دارند با نگاه سطحی، سیاسی و تصمیمات غیرکارشناسانه مدیران بیبهره از علم، خصوصاً نا اگاه به اصول توسعه پایدار تعریف و اجرایی بشوند؟
از منبعی شنیده شده است که اگر فولاد فومن بخواهد راه اندازی بشود بیش از یکصد چاه عمیق برای تامین آب نیاز خواهد داشت. حفر یکصد چاه عمیق در یک منطقه محدود یعنی تخلیه کامل سفرههای زیر زمینی آب منطقه، یعنی فرونشست، یعنی از بین رفتن کشاورزی و باغداری، یعنی نابودی طبیعت شکننده گیلان، یعنی تکرار دور باطل توسعه نامتوازن مثل خیلی از استانهای دیگر و…
این در حالی است که از قبل۱۰ کیلومتر جلوتر در همان مسیر کارخانهی بزرگ فولاد گیلان وجود داشته است و خجالت آورتر اینکه سال گذشته چند کیلومتر قبل از آن در شهرک صنعتی گوشلوندان کلنگ احداث فولاد توسط استاندار قبلی گیلان بر زمین کوبیده شد (تکرار دور باطل) تا شوی رسانهای مسخرهی دیگری برای مردم داشته باشند و شاید هم زد و بندهایی! وامهایی! خرید و فروشهای صوری یا حقیقی دیگری در راه است!
لطفا یکی به داد این گیلان مظلوم برسد.
دیدگاه