در پی گرانی بنزین؛ دولت مقصر نیست!

مسعود مجاوری:

“وقتی ما همه یک نوع می اندیشیم هیچ یک از ما نمی اندیشد.” والتر لیپمن.

دکتر محمد علی همایون کاتوزیان سالها پیش در کتاب”ایدئولوژی و روش در اقتصاد” اهل “علم”را بخاطرخودپسندی و آسوده خیالی از آنچه می کنند و غفلت از تعمیق روش اندیشیدن به مشکلات موجود ملامت کرده بود.
از قرار معلوم؛ رابطه معناداری میان اهل علم و سیاست برقرار شده است،چرا که آن ملامت امروز گریبان سیاستمداران میهن را هم باید بگیرد.
آقایان؛ باور کنید که ما “مردم عادی”چهار عمل اصلی ریاضی را بلدیم، ما هم می فهمیم که “زنجیره قیمت” را نمی توان “تحلیل مکانیکال”کرد نمی شود گفت که ما دوهزار تومان قیمت بنزین را بالا بردیم و حالا مابه التفاوت این قیمت را درون کارتهای اعتباری خانوار می ریزیم، اگر می‌خواستید مابه التفاوتش را به مردم بدهید، چرا اصلا قیمتش را بالا بردید وانگهی، انتظارات تورمی را چطور مدیریت می کنید؟ لابد می گویید قیمت گازوئیل چون بالا نرفت تاثیر تورمی جدی در قیمت ارزاق عمومی ایجاد نمی‌شود اگر اینطور بود پس چرا گرانی قیمت دلار -همین پارسال-قیمت “رب گوجه”را تا بلندای فلک بالابرد؟ مگر تورم و گرانی یک پدیده مجرد است که با چرتکه های این‌چنینی حل و فصلش می کنید؟ در فضا سازی رسانه ای که طی چند روز اخیر از رسانه ملی ایجاد کردید نگرانی تان را از افزایش مصرف بنزین اعلام نمودید و بقول خودتان می‌خواهید با”مکانیزم قیمت-سطح مصرف”را کنترل کنید. اگر می شد با گرانی، میزان مصرف را مدیریت کرد که تابحال مدیریت شده بود، نشده بود؟!
چرا یکبار به صرافت بهبود مدیریت و افزایش بهره وری نمی افتید؟ نمی‌شود از یک طرف خودروی پر مصرف تولید کرد و با بستن تعرفه روی خودروی با کیفیت کم مصرف وارداتی(بنام حمایت از تولید ملی )مابه التفاوت هزینه این سبک از مدیریت مثال زدنی را از جیب مردم برداشت کرد و از سوی دیگر مردم را توصیه به صرفه جویی نمود! ما چه گناهی کردیم که زمستانها باید در مصرف گاز صرفه جویی کنیم و تابستانها در مصرف برق؟! یعنی ما باید صرفه جویی کنیم و شما مدیریت؟!
اینکه شبانگاهان و با وجود انکار برخی مسئولان، افزایش سیصد درصدی قیمت بنزین را به اطلاع عموم رساندید خود حکایتی دارد گفتنی، اما یکبار با خودتان خلوت کنید و بگوئید کارگر نگون بختی که موظف است ۱۲ساعت کار روزانه را با حقوق ماهانه یک میلیون و۷۰۰هزار تومان معاوضه کند و در صورت هرگونه اعتراضی، کارفرمای عزیز، در خروجی را نشانش می دهد با اینهمه قابلیتهای مدیریتی شماها، چطور اول ماهش را به آخر برج بدوزد؟ شماها که علم اقتصاد بلدید و درسش را خواندید لطفا بگوئید بابت شرمندگی یک مرد نزد همسر و فرزندش، چقدر یارانه می دهید؟ بابت تعطیلی خطوط تولید و ازدیاد ارتش بیکاران چقدر؟ با آسیبهای اجتماعی و بالا رفتن آمار طلاق ناشی از بیکاری چه می کنید؟ اینها هم مشمول یارانه اند؟ می دانم پیش ازاین؛ بسیاری همینها را بشما گفته اند که افاقه نکرد، البته کسی مقصر نیست بخصوص دولت خدمتگزار چون ما از بام تا شام،”تمرین نجابت”می‌کنیم؛ وقتی” عوارض شهری”می دهیم اما در شهرداریها حق مان را مطالبه نمی کنیم وقتی هزینه بیمه به تامین اجتماعی می دهیم اما پاسخی برای سئوالهایمان از این سازمان دریافت نمی کنیم و دلخوش به نسخه مجانی سرماخوردگی درمانگاهش می‌شویم وقتی حق عضویت در صنف می دهیم اما مشارکتی در کارکرد صنفی نداریم… ما مردم نجیبی هستیم، دولت که تقصیری ندارد.

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.