آقای جعفرزاده نزدیک به دوماه در کنار ما بود|چرا شش ماه؟ شش سال محروم می‌کردید!
حاجی‌پور گفت: ممنون هستم از مردمی که به من اعتماد کردند. خیلی ها به بنده لطف داشتند و پیام می دادند که می دانیم تو داری کاری میکنی و پیگیر هستی که این باعث قوت قلب بود. من حساب کردم در ۴۰ روز اخیر ۲۴ روز آن را در تهران بودم. گاهی صبح آمدیم و دوباره شب برگشتیم.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا به نقل از وارش اسپرت، بالاخره بعد از چند ماه تلاش و پیگیری، حضور داماش گیلان در لیگ یک با خرید امتیاز اروند خرمشهر قطعی شد. تلاش ها برای لیگ یکی شدن داماش با سکوت نسبی خبری اتفاق افتاد. سکوتی که به گفته اسماعیل حاجی پور مالک باشگاه داماش گیلان اگر انجام نمی شد، علاوه بر اینکه برای بسیاری ایجاد شک و شبهه و نگرانی بیشتر می کرد، با حاشیه پردازی ها سبب تنش بیشتر در نتیجه کار می شد.
یکبار در روز عیدفطر سه سال پیش با احیای داماش و اینبار سه سال بعد در نوروزبل حضور در لیگ یک را به هواداران داماش عیدی دادید. در این مدت چه بر شما گذشت و در خصوص روند حضور در لیگ یک نیز توضیح دهید.
ما در طول سه سال ثابت کردیم هر کاری که از دستمان بر می آید انجام می دهیم ولو اینکه کم باشد. تمام هدفمان شاد کردن دل مردمان این شهر و استان بود. و می دانیم که خداوند کسی که دل بندگانش را شاد کند دوست دارد و به همین دلیل به ما در این راه کمک کرد.
از آن روزی که حتی جنازه این تیم را فروختند تا به امروز در این پروسه فشارهای زیادی را متحمل شدیم. می توانم ادعا کنم که هر سه سال را مدعی صعود بودیم و با بدشانسی و مسائلی که خودتان بهتر می دانید نتوانستیم صعود کنیم. نمونه اش همین امسال در یکشنبه سیاه که با ناداوری حق مسلم ما از دست رفت. به آن شکل که برای اولین بار خود شخص رئیس فدراسیون اعلام کرد مقصر عدم صعود داماش تیم داوری بوده است. من امیدوارم آن پرچمی که بالا رفت تعمدی در آن نبوده باشد. ما نمی خواهیم کسی را متهم بکنیم اما همه می دانند حق مسلم ما از دست رفت. یک تیم تنها سی چهل نفر نیستند؛ مدیریت، کادر، بازیکنان و هواداران همه یک تیم هستند و آن روز حق تلاش این همه آدم با تمام زحماتشان به باد داده شد.
آقای تاج این را اقرار کردند اما دیگر بازی قابل بازگشت نبود. آن روز یکی از بدترین روزهای زندگی من بود و آنقدر حالم بد بود که چندین بار از حال رفتم. اما یک نتیجه، پایان یک زندگی نیست و زندگی همچنان ادامه خواهد داشت. ما هم ادامه دادیم. بعد از آن داستان، ماجرای فینال جام حذفی پیش آمد. آنجا هم تیم مان هم در بازی و هم در احقاق حقوق سربلند بیرون آمد. آقای مجری برنامه شبکه سه گفتند ناز داشتند، اما کل ایران دیدند که ما حق داشتیم.
البته متاسفانه به جای برخورد با مسببین بحث فینال جام حذفی همه بخشیده شدند و تنها من و آقای الطافی مدیرعامل باشگاه محکوم شدیم! این جای تامل دارد. ما می آییم واز جان و مال و سلامتی مان را می گذاریم که دل بیست هزارنفر را شاد می کنیم و این از وظایف دولت است که به ما در این راستا کمک کند؛ آن وقت برای چه محروم می شویم؟! آن هم در جایی که حق ما بود. وقتی بیش از هزار و خورده ای کیلومتر را هوادار تیم مان می آید و پشت در استادیوم می مانند، چه اتفاقی باید می افتاد؟ چه کسی باید پاسخگو می شد؟ آیا من باید پاسخ می دادم که من را محروم کردند یا افرادی دیگر؟
البته من نمیدانم از چه چیزی محروم شده ام. من در این تیم قرارداد می بستم یا بازیکن می گرفتم یا چه کاری انجام می دادم جز اینکه خرج کنم؟ این را یک نفر برای من مشخص کند. شما من را از چه چیزی محروم کرده اید؟ از هزینه کردن؟ خب چرا شش ماه؟ می خواستید برای شش سال اینکار را می کردید و خودتان می آمدید این هزینه ها را انجام می دادید!
جوانان این شهر و استان با این تیم ها زندگی می کنند. خیلی ها حتی یک زنگ هم به ما نزدند. سه ماه است که شب و روزمان یکی شده است؛ چطور باید از آقای دکتر جعفرزاده تشکر کنم؟ آقای جعفرزاده نزدیک به دوماه مرتب در کنار ما بوده است و حتی با آن وضعیت جسمی اش تا خرمشهر هم با ما آمد. در هر کجا که ما بودیم برای داماش و حتی برای سپیدرود ایشان تلاش و پیگیری فراوانی را انجام دادند. در اکثر جلسات فدراسیون شرکت کرد و هر جا که برای احقاق حقوقمان رفتیم، ایشان فریاد رسای مردم گیلان و رشت بود. من همیشه برای ایشان احترام قائل بودم اما اکنون ارادتم به ایشان بیشتر شده است. یکبار هم نیامدند شلوغ کاری کنند.
باور کنید گاهی ما یک هفته در تهران می ماندیم ایشان اجازه نمی دادند که به هتل برویم و کلید خانه شان را به ما دادند. حتی یک بار می خواست به خانه اش برود و کلید نداشت. (با خنده) آقای الماسخاله هم همراهی و تلاش های فراوانی کردند. شبی به ایشان زنگ زده بودم و در حالی که ۵۰ کیلومتر از رشت دور بودند خودشان را به هیات فوتبال رساندند و نامه ای را که می خواستیم را به سازمان لیگ اتوماسیون کردند.
سازمان ورزش و جوانان هم در حد خودشان کنار ما ایستادند که از آن ها هم تشکر می کنم. اما یک تشکر ویژه دارم ازآقای مهندس الطافی که از برادر به من نزدیک تر است. او اسوه مردانگی، رفاقت و عشق به مردم است…اگر ایشان کنار من نبود شاید هرگز نمی توانستم این موضوع را به سرانجام برسانم. آرامش آقای الطافی شخصیت برجسته او را می رساند. با آنکه سی سال با او رفیق هستم اما به اندازه این سه سال او را نشناختم. و همینطور تشکر از هیات مدیره بی توقع داماش، آقایان جهانپور، حاجعلی حاجی پور، مهندس عسگری و سرهنگ حسینی و همینطور آقای خراسانی که خیلی کمک کردند. ایشان در بخش حقوقی جانانه در کنارمان ایستاد.
و هواداران خوب و صبورمان… باور کنید دوست ندارم غصه ها را بین مردم بفرستم. این دوماه ۹۸ درصد اتفاقاتی که افتاد غصه و درد بود. این درد را در همان اتاق هیات مدیره محبوس کردیم. در این دو ماه تلاش های ما وقتی به نتیجه رسید، آن شادی را بلافاصله به تمام مردم انعکاس دادیم. مگر مردم کم غصه دارند که من هم به آن ها اضافه کنم؟ گفتم غصه ها مال ما و شادی ها برای همه و برای همین دقایقی پس از امضای قرارداد آن را رسانه ای کردیم. من چرا باید با احساسات مردم بازی کنم؟
و ممنون هستم از مردمی که به من اعتماد کردند. خیلی ها به بنده لطف داشتند و پیام می دادند که می دانیم تو داری کاری میکنی و پیگیر هستی که این باعث قوت قلب بود. من حساب کردم در ۴۰ روز اخیر ۲۴ روز آن را در تهران بودم. گاهی صبح آمدیم و دوباره شب برگشتیم.
و بحث بعدی که در موضوع سکوت ما وجود داشت این بود که کارشکنی صورت نگیرد. ما اگر برخی موارد را می گفتیم به ضرر تیم می شد و ما این حق را نداشتیم. من ۴۰ سال مدیر هستم و مدیریت را حداقل می فهمم. احساس کردم که هر چیزی را نباید رسانه ای کنیم، چرا که همه طرفدار ما نیستند و یک تعدادی هم هستند که مشکلاتی را دارند ایجاد می کنند و هنوز هم این سنگ اندازی هایشان ادامه دارد.
چقدر مصاحبه آن شب شما که گفتید در فینال جام حذفی بازی نمی کنیم در این روند تاثیرگذار بود؟
قائدتا اگر مساعدت فدراسیون نبود ما اکنون اینجا نبودیم. از شخص آقای تاج باید تشکر کنم که مساعدت خیلی خوبی با ما داشتند. هر چند ایشان می دانستند که حق با ما است اما این شجاعت را ایشان داشتند که آمدند و مصاحبه کردند که داوری ما عامل اصلی عدم صعود داماش بوده است. البته کمک های آقای تاج، کمک هایی فوتبالی و در چهارچوب قانون بوده است اما شاید میتوانستند برخی از کمک ها را انجام ندهند اما ایشان با وساطت آقای جعفرزاده تا جایی که ممکن بود به ما کمک کردند.
شنیده می شد روند واگذاری امتیاز اروند به داماش بسیار سینوسی بوده است. همین مسئله هم به نظر به طولانی شدن کار انجامیده است. واقعا چرا؟ آیا مسائل مالی هم مطرح بود؟
اروند هم یک سری معذورات و مشکلاتی داشت و علاقمند نبود که تیمش را بدهد. اما آن ها هم خصوصی هستند و مثل ما کسی کمک شان نمی کند و در نهایت مجبور شدند که این کار را انجام دهند.
آقای سامری بنده خدا مشکلات زیادی را پیدا کردند. از طرفی دلشان نمی خواست تیم را بدهند و از طرفی دیگر نمی توانستند تیم را حفظ کنند. در نهایت فراتر از قراردادی که امضا کردیم و با دادن امتیازهای فراوان برای واگذاری تیم رضایت دادند. حداقل آنکه امتیاز لیگ دویی خودمان را همینطور بدون قید و شرط دادیم! در روند کار یک مقدار ناملایمات بود اما در نهایت هر دو طرف راضی بودیم و دوستی به دوستانمان اضافه شد. لحظه آخر آقای سامری با چشم اشکبار امضا کرد ولی خوب به دلیل فشارهایی که بود مجبور به اینکار شدند. ایشان به من گفتند که دوست دارم داماش و اروند یکی باشند و نباید با هم دشمنی داشته باشیم. خدارا شاکرم که به ما کمک کرد تا در آخرین روز ممکن، این اتفاق بیفتد و دل هواداران و مردم شاد شود.
من فراموش کردم از جوانمردی بازیکنانمان که حتی امکان داشت از مستطیل سبز حذف شوند اما مردانه ماندند و خم به ابرو نیاوردند، تشکر کنم. آن هایی که نه حرفی زدند و نه جوی ساختند و واقعا از آنها ممنون هستم. حتما پاسخ جوانمردی آن ها را خواهم داد. این درسی بزرگ بود برای من که از جوان ۱۹ ساله تا آن بازیکن قدیمی گرفتم. آن ها آمدند و تمرین کردند در حالی که ما گفته بودیم لیگ دو بازی نمی کنیم و اگر لیگ یک هم نمی توانستیم برویم فوتبال آن ها برای یک سال تعطیل می شد اما با علم به این موضوع تمرین کردند.
و تمامی اعضای کادرفنی تیم مان… و سیامک فراهانی که یکی نجبای مربیان این کشور است و برایشان آرزوی موفقیت می کنم.
آیا داماش در مقوله اسپانسری برنامه ای دارد؟
خدا را شکر فضا خوب است و در بحث اسپانسری علاوه بر جلسه ای که این هفته داریم، ما جلسه ای را با آب داماش داشتیم و انشالله همه کمک کنند تا به جایگاه اصلی این تیم که لیگ برتر است در آینده برسیم.
در مورد آب داماش بیشتر توضیح می دهید؟ قرار است چه بکند؟
آن ها خودشان هم مشکل دارند و فعلا ظرفیت خودشان را تولید نمی کنند. اخیرا مدیرعامل جوانی به نام آقای دکتر محمدی برای شرکت شان آمده است که جلسه ای را با هم داشتیم. اولین توافقی که با آن ها داشتیم این بود که کل فصل آب تیم را فراهم کنند و هیچ هزینه ای هم رد و بدل نمی شود و گفتند فوتبال و نام داماش گیلان را دوست دارند.البته ما هم به آن ها گفتیم که می توانند بر روی ماشین هایشان با آرم داماش بنویسند: آب داماش حامی باشگاه داماش است.
برای اسپانسرهای دیگر از جمله بر روی پیراهن برنامه ای هست؟
با یکی از اسپانسرهای قوی تهران وارد مذاکره شده ایم. گروهی بسیار قوی هستند و کار خوبی را هم دارند در بخش کارت های هواداری انجام می دهند که البته بسیار مدرن اینکار را انجام می دهند. اگر توافق شد، جزئیات را بعدا عرض خواهم کرد اما این مجموعه در بخش های مختلفی کار کردند و کار بلد هستند. تشکیلات آن ها را هم دیده ام. آدم های بسیار بزرگی در تشکیلات آنها حضور دارند که از قدیم آ ن ها را می شناختم و از بزرگان کشور هستند. ما پکیج برنامه مان را اعلام کردیم و آن ها هم موارد خود را اعلام کردند و قرار است در هفته آتی با آن ها صحبت کنیم و احتمالا به قرارداد برسیم.
دیدگاه