مهمترین رکن سوادمالی چیست؟
هدف از ارتقای سوادمالی در جامعه فقط کسب ثروت و یا بهتر بگوییم ثروت اندوزی نیست. شاید جالب باشد که بدانید یکی از مهمترین ارکان سوادمالی «بخشش» (give) است.
- رضا سیف پور / مدرس سوادمالی و فنون مذاکره
تا کنون یادداشت‌های زیادی را با هم از طریق همین سایت در خصوص موضوع «سوادمالی» مرور کرده‌ایم. ما در مورد ارکان مختلف سواد مالی از جمله «پس انداز»، «سرمایه گذاری»، «مدیریت هزینه و درآمد» و حتی «تأمین آتیه» با هم صحبت کردیم اما در واقع اینها از نظر من اصلی‌ترین رکن سواد مالی نیست. همانطور که پیش از این گفتیم برخلاف تلاش عمدی برخی افراد غیر علمی که به دنبال سوء استفاده از مشکلات مردم و تشکیل کارگاه‌هایی رنگارنگ با محوریت «ثروت» هستند، موضوع اصلی آموزش سواد مالی «ثروت اندوزی» نیست. بی شک هوش مالی و سوادمالی ما باید در بهبود زندگی خودمان و خانواده ما تاثیری مستقیم داشته باشد اما این همه آن چیزی نیست که باید باشد.
هدف از ارتقای سوادمالی در جامعه فقط کسب ثروت و یا بهتر بگوییم ثروت اندوزی نیست. شاید جالب باشد که بدانید یکی از مهمترین ارکان سوادمالی «بخشش» (give) است. حتماً شما هم از بزرگترها شنیده‌اید که می‌گویند؛ «از هردست که بدهی از همان دست می‌گیری» و یا گاهی در نکوهش افرادی می گویند فلانی «دست بگیر دارد» و برعکس فلان فرد «دستش به خیر است». آنچه که ما در ضرب المثل ها و فرهنگ عامه می‌شنویم در واقع مهمترین رکن سوادمالی است که باید سعی کنیم تا در برنامه ریزی آموزشی این سواد مهم، آن را در سنین پایین به فرزندان آموزش دهیم. بخشیدن یک مهارت بسیار مهم است که بهتر است فرزندانمان در سنین پایین آن را یاد بگیرند. آنها باید یاد بگیرند که چگونه بی هیچ چشم داشتی با دیگران مهربان باشند. شاید جالب باشد که بدانید همین مهارت ساده اما مهم اعتماد به نفس آنها را نیز در بزرگسالی بالا برده و احساس مفید بودن در جامعه را به آنها القا می‌کند. آنها از طریق بخشش پول خود، بی آنکه خود بدانند احساس رضایت درونی کسب می‌کنند.
با این وجود از یک واقعیت نمی‌توان گذشت و آن اینکه بخشیدن پول به دیگران برای بسیاری از کودکان و حتی بزرگسالان امری دشوار است. لذا لازم است ابتدا خود والدین به این باور برسند که کمک به دیگران، امری مهم و لازم است. آنگاه باید تلاش کنند تا با صحبت‌های منطقی و دل گرم کننده، به تدریج فرزندانشان را هم با ماهیت بخشش آشنا سازند. این میسر نیست مگر آنکه خود والدین باورشان را در مورد انسان دوستی و اهمیت کمک به دیگران افزایش دهند. به یاد داشته باشیم در جامعه‌ای که مردم آن از کودکی یاد می‌گیرند تا به یکدیگر کمک کنند، راه‌های پیشرفت بازتر، هموارتر و سریع‌تر گشوده می‌شود و کل جامعه به شکلی همگن به سمت «رفاه مالی» و «رفاه ذهنی» گام برمیدارد. با این نگرش «موسسه‌های خیریه» معتبر و خوش نام بسیاری هستند که می‌توانند به ما کمک کنند. توصیه می‌کنم پس از شناسایی اینگونه موسسه‌ها، با فرزندان خود مشورت کرده و تصمیم گیری برای انتخاب نهایی را به ایشان واگذار کنید. در شیوه آموزش سواد مالی مطابق متد GISS معمولاً توصیه می‌شود که ده درصد درآمد ماهانه خود را به امور خیریه و انسان دوستانه اختصاص دهید. شاید این کار در آغاز دشوار باشد اما در مورد این متد و شیوه هزینه در امور مختلف از جمله امور خیریه در آینده بیشتر صحبت خواهیم کرد.
- تماس با نویسنده: ۰۹۱۱۱۳۸۱۷۰۲
دیدگاه