با ۲۵۰ میلیارد تومان چه کارهایی می‌شود برای رشت کرد؟

شهردار رشت همان‌طور که وعده داده بود، در نامه‌ای سرگشاده پرده از نام ۲۰ تن از بدهکاران دانه درشت شهرداری برداشت؛ البته آنگونه که از فهوای کلام ثابت قدم برمی‌آید، بدهکاران شهرداری تنها به این ۲۰ نفر محدود نمی‌شود و باید در انتظار لیست بلند بالاتری بود. اما نکته فاجعه‌باری که در این نامه سرگشاده اشاره شده، میزان طلب شهرداری از یک سری شهروندان است که به مبلغ ۲۵۰ میلیارد تومان می‌رسد. مبلغی نجومی و بسیار بزرگ که در واقع به اندازه یک سوم بودجه شهرداری است. مجموع طلب این ۲۰ نفر رقم تقریبی ۲۷ میلیارد تومان است. یعنی ۲۷ میلیارد از بودجه شهر در دست این ۲۰ نفر است. حال اگر ۲۵۰ میلیارد را با این اعداد تناسب بگیریم، به صورت تقریبی می‌توان گفت که تعداد بدهکاران دانه درشت شهرداری چیزی حدود ۱۸۰ نفر هستند؛ به عبارت دیگر یک سوم بودجه شهرداری رشت در دست تنها ۱۸۰ نفر قرار دارد.
اما ارزش این ۲۵۰ میلیارد تومان برای رشت چقدر است؟ با نگاهی به بودجه استان گیلان و بودجه شهرستان های مختلف شاید بتوان به میزان ارزش این مبلغ پی برد. بد نیست بدانید که در سال ۹۴، بودجه عمرانی استان گیلان ۱۶۷میلیارد تومان بوده که در سال ۹۵ به ۲۱۷ میلیارد تومان افزایش پیدا کرده است. یعنی به طور تقریبی می‌توان گفت که میزان پولی که در دست بدهکاران دانه درشت است از بودجه عمرانی یک سال استان گیلان هم بیشتر است.
اما بودجه مهمترین شهرهای استان گیلان مثل لاهیجان، انزلی، لنگرود و آستارا چقدر است؟ شهر انزلی در سال ۹۴ بودجه ۴۱ میلیاردی را به تصویب رساند که این بودجه برای سال ۹۵ به ۵۳ میلیارد تومان افزایش یافت. اما شهر لاهیجان که گفته می‌شود افزایش ۳۵۰ درصدی بودجه برای سال ۹۵ را داشت، به ۱۴۰ میلیارد تومان رسید. شهر لنگرود نیز در سال ۹۴، بودجه ۱۷ میلیاردی داشت که در سال ۹۵ با مبلغ ۴۴ میلیارد به تصویب رسید. همچنین بودجه شهرداری آستارا نیز در سال ۹۵، با مبلغ ۱۹ میلیارد تومان مصوب شد. بنابراین جمع بودجه سالانه چهار شهر مهم استان گیلان برابری می کند با طلبی که شهرداری از بدهکاران دانه درشت دارد.
همین آمار گویای این مسئله است که با این بودجه چه کارهایی می توان برای رشت انجام داد. حال در نظر داشته باشید که شهرداری دارای ۲۵۰۰ نفر پرسنل است. اگر این ۲۵۰۰ نفر به طور میانگین ۱ میلیون تومان حقوق دریافت کنند، بنابراین ماهی ۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان میزان پولی است که شهرداری باید به پرسنل خود پرداخت کند. بنابراین با ۲۵۰ میلیارد تومان می تواند به میزان ۱۰ ماه حقوق پرسنل خود را پرداخت کند تا دیگر شاهد انتقادهای یک عده از شهرداری جهت عدم پرداخت پرسنل شرکتی که باید حقوق خود را از شرکت تحت قرارداد دریافت کنند، نباشیم.
اما یکی از مهمترین پروژه‌هایی که طی یک دهه اخیر در شهر رشت انجام شد، پروژه پیاده راه فرهنگی شهرداری بود که استقبال عمومی از این مکان گویای رضایت مردمی از این پروژه است که به تدریج دارد به یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری شهر رشت تبدیل می شود. پروژه پیاده راه با بودجه‌ای معادل ۲۰ میلیارد تومان به بهره برداری رسید. هرچند حواشی بسیاری حول و حوش این پروژه اتفاق افتاد و هنوز هم با وجود گذشت ۹ ماه از افتتاح آن، برخی از اعضای شورای شهر نسبت به انحراف بودجه این پروژه اعتراض خود را به انحای مختلف نشان می‌دهند. اما تصور کنید با میزان طلب شهرداری می‌شد در حدود ۱۲ پروژه به وسعت و ابعاد پیاده راه در شهر رشت اجرا کرد. آن هم در یکی از سخت‌ترین دورانی که رکورد بازار ساخت و ساز، شهرداری‌های کشور را زمین‌گیر کرده است، این مبلغ می‌توانست شهرداری رشت را از هر نظر برای اجرای برنامه‌های خود بی نیاز کند.
یکی از اصلی ترین مشکلات شهر رشت که اخیراً تکدر خاطر شهروندان را موجب شده است، وضع آسفالت نامطلوب خیابان‌های شهر رشت است که خصوصاً با آغاز فصل بارندگی مشکلاتی را برای شهروندان فراهم آورده است. قیمت اجرای آسفالت با کیفیت برای هر متر مربع حدود ۴ هزار تا ۸ هزار تومان است. با فرض بر اینکه آسفالت هر متر مربع ۱۰ هزار تومان آب بخورد، با ۲۵۰ میلیارد تومان می‌شد ۲۵ میلیون متر مربع از شهر را آسفالت کرد. به احتساب این آمار هیچ چاله و دست اندازی حتی در حافظه شهر هم باقی نمی‌ماند، چه برسد به سطح خیابان های رشت.
حال سوال اساسی این است، چرا حق و حقوق شهروندان و مبالغ هنگفتی که می‌تواند گره از مشکلات بیشمار شهر و شهروندان را وا کند، چرا باید در دست یک عده افراد معدودی باشد که هر روز به واسطه پول مردم بر ثروتشان بیافزایند؟

مهرداد قبادی