شاهکار تلویزیون در شب های قدر: سانسور سریال مناسبتی!

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا احتمالا این تنها در سیمای جمهوری اسلامی اتفاق می افتد که بیت المال را برای شبهای قدر هزینه کنید و خروجی طوری باشد که برای پخش مجبور باشید سانسورش کنید!

محسن حدادی در خبرآنلاین نوشت:در شبهای قدر دو سریال مناسبتی از تلویزیون پخش شد؛ «نیاز» و «ساعت صفر». هر دو هم مثل همیشه سوژه قدیمی و نخ نماشده ای داشت و «توسل» و دین داری را در نازل ترین سطحش مطرح کرد و از ماجرای مسخره برخورد یک فقیر به یک پولدار و پولدار خوب و متحول شده استفاده کرده بود.

بررسی اینکه این سریال ها چقدر مخاطب داشتند، باشد برای بعد، اما اینکه تلویزیون مدعی بی پولی – که تمام ثانیه هایش را دارد چوب حراج می زند و به بهانه نداشتن بودجه، هم هنر را فدا می کند و هم برخی اوقات کاسبی می کند – از بیت المال هزینه کند برای سریال مناسبتی شب قدر و هیچ نظارتی روی تولیدش نداشته باشد؛ شاهکار است.

در هر دو سریال شخصیت هایی حضور داشتند که به محض ورود به کادر تلویزیون، تصویر «سیاه و سفید» می شد! به لطف هنر آرایش این خانم ها و بی حساب و کتاب بودن تولید سریال، تماشاگر باید برای دقایقی سریال سیاه و سفید تماشا می کرد و شدیدا هم تحت تاثیر قرار می گرفت!

نکته جالب اینجاست که همه این سریال ها ناظر تولید دارد، کارشناس مذهبی دارد و لابد جلسات متعدد طرح و سوژه و پیش تولید و…

خروجی سریال ها اما به وضوح نشان می دهد

یک: تلویزیون ما همچنان بر اساس پارتی و رابطه تولید برنامه می کند و تکرار اندر تکرار موید این بی ضابطه بودن است.

دو: هنوز هم پرکردن آنتن مهم است و نه چگونه پرکردن آن!

سه: نظارت در تلویزیون به نظارت در پخش خلاصه می شود و قبل از آن گویا کسی به کسی نیست.

چهار: تولید در تلویزیون یعنی پول، پول بدهید می سازیم؛ طنز، درام، مناسبتی، سیاسی و…یعنی تلویزیون ما اینقدر آدم حرفه ای همه کاره دارد!

کاش صداوسیما شهامت داشت و ریز هزینه های تولید این دو مجموعه و البته تمام برنامه های سازمان را منتشر می کرد تا مردم هم در جریان باشند بیت المال چگونه ریخت و پاش می شود.

خدا کند رییس محترم صداوسیما، که نشان داده حواسش به فرمان هست؛ اگر خواست تذکری به معاون سیما و این دو سریال ضعیف و البته منفی بدهد، یکماه بعد خبرش درز نکند چرا که این دوستان شب قدر ملت را با «آرایش غلیظ» خراب کردند!

راستی خنده دار نیست یک سریال ۵ قسمتی با یک سوژه تکراری ۴ نویسنده و یک سرپرست نویسندگان داشته باشد؟! بی پولی را باور کنیم یا دم خروس سریال «نیاز» را؟