تعریف فروآلیاژ و انواع آن

آلیاژهای فرو اساساً می توانند به دو گروه تقسیم شوند از جمله آلیاژهای فله (مقادیر زیاد) و آلیاژهای خاص (آلیاژهای خاص کمتر) اما از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند.

فرو آلیاژهای اصلی کروم  منگنز و سیلیکون هستند و در مورد کروم می توان طیف وسیعی از مزایا از جمله مقاومت به خوردگی عالی را بدست آورد.

آلیاژهای فرو آلیاژهای اصلی حاوی آهن و یک یا چند فلز غیر آهنی به عنوان عناصر آلیاژی هستند. فرو آلیاژها معمولاً در دو گروه طبقه بندی می شوند: آلیاژهای فله ای (در مقادیر زیادی در کوره های قوس الکتریکی تولید می شوند)، و آلیاژهای خاص (که در مقادیر کمتری تولید می شوند، اما از اهمیت بیشتری برخوردار می شوند). از آلیاژهای فله انحصاری در ساخت فولاد و ریخته گری های فولاد یا آهن استفاده می شود، در حالی که استفاده از آلیاژهای خاص بسیار متنوع است. در مجموع، حدود ۹۰ درصد فروآلیاژهای تولید شده در صنعت فولاد استفاده می شود. تعداد فروآلیآژ ها بالاست و هرکدام برای مصارف خاصی در صنعت متالوژی استفاده میشوند.

در هنگام خرید انواع فروآلیاژ باید با افراد متخصص مشورت کرد چرا که بدون تخصص و دانش کافی خرید این محصولات باعص دریافت محصولی بی کیفیت و در نهایت از دست رفتن سرمایه میشود..

همانطور که در بالا ذکر شد، آلیاژهای فرو را می توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد: آلیاژهای فله و آلیاژهای خاص. فرو آلیاژهای فله (فروکروم، فرو سیلیسیم، فرو منگنز، سیلیکو منگنز و فرو نیکل).

در مقایسه با آلیاژهای فله ای، میزان تولید آلیاژهای خاص نسبتاً کم است. فرو آلیاژهای خاص (فرو وانادیوم ، فرو مولیبدن، فرو تنگستن، فرو تیتانیوم ، فرو بور و فرو نیوبیوم) بیشتر در صنایع آهن، فولاد و چدن استفاده می شود. علاوه بر این، برخی از آلیاژهای خاص به طور فزاینده ای در سایر بخشهای صنعت نیز استفاده می شوند، به عنوان مثال صنایع آلومینیوم و شیمیایی.

روش تولید

صنعت آلیاژ فرو با بزرگترین مشتری خود با صنایع آهن و فولاد در ارتباط است. آلیاژهای آهن ویژگی های متمایزی به فولاد و چدن می دهند و عملکردهای مهمی را در طول چرخه های تولید آهن و فولاد انجام می دهند. فروآلیاژهای اصلی کروم ، منگنز و سیلیکون هستند.

کروم مقاومت در برابر خوردگی در برابر فولادهای ضد زنگ را فراهم می کند. منگنز برای خنثی کردن اثرات مضر گوگرد در تولید تقریباً همه فولادها و چدن ضروری است. سیلیسیم در درجه اول برای رفع اکسیداسیون در فولاد و به عنوان ماده آلیاژی در چدن استفاده می شود. بور ، کبالت ، کلمبیوم ، مس ، مولیبدن ، نیکل ، فسفر ، تیتانیوم ، تنگستن ، وانادیوم ، زیرکونیوم و زمین های کمیاب ویژگی های خاصی را به خود اختصاص می دهند و معمولاً به عنوان آلیاژهای فرو اضافه می شوند.

انواع مختلف کوره، از جمله کوره های قوس الکتریکی غوطه ور، کوره های واکنش گرمازا (فلز گرمایی) و سلول های الکترولیتی می توانند برای تولید فرو آلیاژها استفاده شوند.

فروآلیاژ، آلیاژ آهن (کمتر از ۵۰ درصد) و یک یا چند فلز دیگر، به عنوان منبع عناصر مختلف فلزی در تولید فولادهای آلیاژی مهم است. فروآلیاژهای اصلی عبارتند از فرومنگنز، فروکرومیوم، فرومولیبدن، فروتیتانیوم، فرووانادیوم، فروسیلیسیم، فروبرون و فرو فسفر. این مواد شکننده بوده و برای استفاده مستقیم در ساخت محصولات نامناسب هستند، اما منابع مفیدی از این عناصر برای فولادهای آلیاژی هستند. فروآلیاژها معمولاً نسبت به عناصر خالص دامنه ذوب کمتری دارند و می توانند با سهولت بیشتری در فولاد مذاب ترکیب شوند. آنها برای دستیابی به ترکیب شیمیایی مشخص و تأمین خواص مورد نیاز برای تولید محصولات خاص، به فولاد مایع اضافه می شوند. آنها در واقع در همه فولادها استفاده می شوند – به عنوان مثال، کربن ساده ، ضد زنگ، آلیاژ، برق، ابزار و غیره.

فروآلیاژها از بار سنگ معدن فلزات آهنی ، سنگ آهن یا آهن ، کک یا زغال سنگ و شار توسط تیمار در دمای بالا در کوره های الکتریکی قوس غوطه ور تهیه می شوند. از فرآیند احیا آلومینوترمی برای ساخت فروانادیوم، فروتیتانیوم و فروونیوبیوم (فروکلوبیم) استفاده می شود.

صنعت ساخت فرو آلیاژ

تولید کنندگان آلیاژها ، معمولاً در زمان ساخت فولاد ، عناصر شیمیایی را به آهن مذاب اضافه می کنند. این آلیاژها ویژگی های متمایزی را به فولاد و چدن می دهند و یا عملکردهای مهمی را در طول تولید دارند. از فروآلیاژها برای رفع اکسیداسیون، آلیاژ و گرافیتیساسیون فولاد و چدن استفاده می شود. چهار روش اصلی برای تولید مواد افزودنی فلزی آلیاژهای با خلوص بالا و فولاد سازی وجود دارد:

کوره ذوب اهن

کوره ذوب برقی

فرآیند آلومینا یا سیلی گرمایی

رسوب الکترولیتی.

چین، قزاقستان، هند، آفریقای جنوبی و روسیه بزرگترین تولید کننده آلیاژهای فرو در جهان هستند.