همسر و دختران رشید غفاری؛ دو دهه چشم‌انتظار عدالت

علی علیزاده ازبری | دیارمیرزا،  از شامگاه شوم ۱۶ شهریور سال ۱۳۸۱که اتاق خواب جنگلبان مظلوم رشید غفاری، تبدیل به اتاق وحشت شد ۲۳ سال می‌گذرد اما آن زخم عمیق ۲۳ بار عمیق‌تر شده چرا که هنوز در پس دو دهه قاتلان سنگ دل و بی‌رحم او مجازات نشده اند. پرونده قضایی او به ثمر نرسیده است و پرونده شهادت او تایید نشده است.

و پس از آن جنایت همسر و دختران رشید که پر از غم شده بودند در ادامه پر از انتظار شدند و گله‌ها دارند از وعده‌های فراموش شده‌ای که در آن اتاق وحشت از مسئولان مختلف شنیدند و انتظار کشیدند و آن انتظار لعنتی و آزار دهنده به پایان نرسید که نرسید. چرا که آن‌ها مجازات قاتلان پدر را انتظار می‌کشند.

خانم نیکوی می‌گوید رشید آدم آینده بود. آری شاید زخم رشید باید بدون التیام می‌ماند تا هنوز مظلومیت جنگل و حیات وحش را فریاد بزنیم. تا پویش «درختان رشید» شکل بگیرد. تا کتاب درختان رشید نوشته بشود. تا شاعران، شعر درختان رشید را بسرایند. تا خبرنگاران، از مظلومیت ۲۳ ساله خانواده وی خبر بنویسند. تا شاید مطالبه عمومی در پرونده رشید غفاری شکل بگیرد و دوباره و چند باره مظلومیت جنگلبانان و جنگل را صدا بزنیم.

یکی از دست نوشته‌های رشید می‌گوید که نشان از این دارد که او یک جنگبان ساده نبوده چرا که از انفال نوشته است. اهمیت صیانت از جنگل و منابع طبیعی را می‌دانسته. اکوسیستم را می‌فهمیده و جنگل خواران متجاوز او را کشتند چون «جرمش آن بود که اسرار هویدا می‌کرد»

و سنگینی را که هر فردی در آن خانه تجربه می‌کند جناب حبیبی چه هنرمندانه در این بیت به تصویر می‌کشد: (من آدمم اما دلم چون کوه سنگین است/تقدیر من تقدیر آدمهای غمگین است)

با تشکر بسیار از روابط عمومی منابع طبیعی گیلان و سرکارخانم نیکوی مدیر فرهنگی منطقه آزاد انزلی بابت این برنامه ریزی این دیدار خیرخواهانه.

علی علیزاده ازبری روزنامه نگار:

جنگل مظلوم است که طی ۲ شب بیش از ۸.۵ کیلومتر در دل جنگل های هیرکانی در شفت جاده کشیدند.