تشکیل «مجمع هنرهای نمایشی رشت» مطالبه‌گری از راه همبستگی اهالی تئاتر
همواره یکی از گلایه‌های مهم هنرمندان ساکن استان‌ها این است که تمام توجهات و امکانات در پایتخت تمرکز یافته، مانع برابری و تقسیم متوازن اندک بودجه‌های دولتی می‌شود و اغلب نمایش‌ها و بازیگرانی دیده می‌شوند که در تهران به روی صحنه بروند – که این تبعیض‌آمیز است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، کمیل فتاحی در گزارشی نوشت؛
وجود صنف و اتحادیه یا انجمن‌هایی که بتواند خواسته‌های حرفه‌ای افراد در یک حوزه‌ی شغلی را پیگیری کند، حرکتی به سمت توسعه یافتگی تلقی می‌شود – اما این مفهوم در جامعه‌ی ما با موانع و محدودیت‌هایی مواجه است که اغلب مانع پویایی و تحقق اهداف اولیه شده و چاره نمی‌گذارد جز اینکه همچنان راه‌ها را به اماکن دولتی و مسئولان دولتی ختم بشود!
با این وجود کوششی که در آن حقوق شغلی و حرفه‌ای افراد با نیروی منسجم تشکیلات پیگیری شود – خواست فعالان اجتماعی در مقابل دولت هاست که صنوفی همچون کارگران و هنرمندان و معلمان و کشاورزان و سایر مشاغل همصدای و همبستگی بیابند.
خبر مهم اینکه مجمع هنرهای نمایشی رشت، اولین تشکل غیردولتی تئاتر – پس از حدود شش ماه از اولین گردهمایی خود – اعضای هیئت مدیره و دو عضو الالبدل کانون کارگردانان تئاتر را انتخاب نمود و انتخاب هیئت مدیره سایر رشته‌ها از جمله بازیگران، نویسندگان، تهیه کنندگان و… نیز بزودی انجام خواهد گرفت.
در بیانیه کانون کارگردانان با تاکید بر استقلال انجمن آمده – ذیل مجمع هنرهای نمایشی رشت فعالیت خواهد داشت و قرار است به منظور ارتقاء هنر کارگردانی، با بحث و بررسی در مجمع عمومی، برنامه‌های خود را اجرایی نماید.
«مجمع هنرهای نمایشی رشت» که هفته گذشته با انتشار اطلاعیه رسمی «ثبت انجمن ها» در مطبوعات استان – اعلام موجودیت کرده بود (هیئت موئسس امیر حامد – نیما اشجاری – سمیه جاه طلب) نهایتن بعد از چندین اطلاعیه اعضای هیئت مدیره «کانون کارگردانان» را در جلسه‌ای با حضور ۴۰ نفر از اهالی تئاتر انتخاب نمود که شامل سه کارگردان و دونفر از گروه کارگردانی هستند.
این برای نخستین بار است که یک تشکل مستقل در عرصه تئاتر رشت پی ریزی شده و در گام اول اعضای گروه کارگردانی شامل، دستیاران، منشی و مدیر صحنه، دراماتورژ و طراح حرکت با حضور خود تصمیم ساز خواهند بود.
همچنین سازوکار فعالیت کانون بر اساس خرد جمعی و در مجمع کانون مشخص شده و برای این کار کمیته‌های اجرایی مسئولیت را بر عهده خواهند داشت.
اما کانون کارگردانان مجمع هنرهای نمایشی رشت بابرگزاری انتخابات این افراد را برگزید:
۱- محمدمهدی یوسفی زاده دارای مدرک کارشناسی ارشد کارگردانی
۲- فرشید شعبانزاده دارای مدرک کارشناسی کارگردانی نمایش
۳- نیما جهان بین دارای مدرک کارشناسی ارشد کارگردانی نمایش
و در بخش گروه کارگردانی نیز:
۴- امیر محمد سکوتی
۵- سیامک حسین‌پور با سابقه بیش از ۱۰ سال دستیاری – اعضای اصلی هیئت مدیره هستند.
۶- صادق حسین‌پور با مدرک کارشناسی ارشد کارگردانی در بخش کارگردانی
۷- مهتاب مصلحی با مدرک کارشناسی سینما در بخش گروه کارگردانی، به عنوان اعضای علی البدل انتخاب شده اند.
باتوجه به اینکه حدود ۱۲۰ سال از اجرای نخستین نمایش‌ها در گیلان می‌گذرد، متاسفانه تئاتر امروز استان با وجود فعالانی که باعشق و علاقه چراغ صحنه را روشن نگهداشته‌اند – تناسبی با سابقه یکصدساله در فرهنگ و هنر ندارد و چه بسا بعد از یک قرن اینک گیلان باید در نمایشنامه‌نویسی و بازیگری و کارگردانی، در بدنه تئاتر کشور سهم بیشتری می‌داشت – چنانکه روزگاری اکبر رادی از همین شهر شروع به کار کرد و دهه هاست آثارش در تمام استان‌ها اجرا می‌شود.
به هرحال آغاز این حرکت صنفی اگرچه دیر – اما باز رخدادی نیکو است، بشرطی که اهالی تئاتر به دور از اختلاف نظرها به ضرورت همصدایی پایبند بمانند.
امید می‌رود با تشکیل سایر زیرگروه‌ها – اهالی پرشمار تئاتر رشت بتوانند با همگرایی بیشتر نسبت به مسائلی همچون بیمه هنرمندان، اجاره بهاء سالن، تبلیغات شهری، تنظیم اساسنامه‌های آموزشی در صنف آموزشگاه‌ها و تقویت زیرساخت ها… قدم‌های مفیدی بردارند، البته اگر از آفت اختلافات و دخالت‌های دولتی مصون بمانند و با تمام تفاوت‌ها همدل و ثابت قدم پیش بروند.
و آخر اینکه همواره یکی از گلایه‌های مهم هنرمندان ساکن استان‌ها این است که تمام توجهات و امکانات در پایتخت تمرکز یافته، مانع برابری و تقسیم متوازن اندک بودجه‌های دولتی می‌شود و اغلب نمایش‌ها و بازیگرانی دیده می‌شوند که در تهران به روی صحنه بروند – که این تبعیض‌آمیز است.
حال علی‌رغم اینکه بیشتر اعضای خانواده نمایش گیلان در رشت فعالیت دارند و کانون کارگردانان نیز در رشت تشکیل شده – کاش شهرهایی که هنرمندان جوان و تازه کار و پیشکسوتان مطرحی در عرصه نمایش دارد نیز در این حلقه جایی بیابند و هسته مرکزی کانون با تمهیدی خلاقانه در مسیر تکامل از تئاتر شهرهایی مانند لاهیجان، انزلی، تالش، رودبار، لنگرود و… غافل نشوند تا به این وسیله حرکتی جامع و فراگیرتری در عرصه نمایش گیلان جان بگیرد.
برای داوری عملکرد کانون نیز باید فرصت داد و امیدوار بود – حداقل ۶ ماه الی یکسال بعد بهتر می‌توان نسبت به کیفیت و ضعف‌های این حرکت در تئاتر گیلان نقد و نظر داد.
دیدگاه