زنده یاد «محمدتقی بارور» پیکرش را به دانشگاه علوم پزشکی اهدا کرد
استاد بارور وصیت کرده است که پیکرش برای انجام امور آموزشی دانشجویان به دانشگاه پردیس بندرانزلی- دانشگاه علوم پزشکی گیلان اهدا شود.
![](https://diyarmirza.ir/wp-content/uploads/2024/02/62934751.jpg)
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا استاد محمدتقی بارور؛ شاعر پیشکسوت بندرانزلی که از چند روز پیش به دلیل شرایط نامساعد جسمی در منزلش بستری و تحت مراقبتهای پزشکی بود، متاسفانه صبح امروز ۶ اسفندماه در سن ۹۸ سالگی و در منزلش، دارفانی را وداع گفت.
استاد بارور وصیت کرده است که پیکرش برای انجام امور آموزشی دانشجویان به دانشگاه پردیس بندرانزلی- دانشگاه علوم پزشکی گیلان اهدا شود.
گفتنی است، مراسم وداع زنده یاد استاد محمدتقی بارور روز سه شنبه ۸ اسفندماه، ساعت ۱۴ عصر در سالن زنده یاد ابراهیم مرادی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان بندرانزلی برگزار میشود.
به گزارش روابط عمومی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی بندرانزلی، استاد محمدتقی بارور در سال ۱۳۰۴ به دنیا آمد.
در ۹ سالگی به دلیل شرایط نامناسب اقتصادی خانواده، به جای رفتن به مکتب خانه، شاگرد استاد کفاش شد. اما همیشه قلبش برای درس و تحصیل میتپید. برای همین زمانی که دانش آموزان غروبها از مکتبخانه مرخص میشدند، او هم وانمود میکرد همراه بقیه همسن و سالهایش به مکتب خانه میرود و با دانش آموزان راهی خانه میشود. حسرت تحصیل و خواندن و نوشتن تا دوران جوانی همراهش بود تا اینکه بالاخره با همت خودش توانست بخواند و بنویسد.
وی خواندن را نه در مکتب و مدرسه بلکه نزد خودش آموخت و برای دومین بار متولد شد و این بار شاعری شیرین سخن زاده شد که ماحصل آن کتابهای مالا، نازوک لافند، بالون صارا، کولهام، زنگه آب و… است.
او از سالهای ۱۳۱۳ تا ۱۳۹۶ در حرفه کفاشی و صنعت کفش فعالیت داشت و از بانیان اولین تعاونی کفاشان گیلان و بندرانزلی بود و از سال ۱۳۳۶ تا ۱۳۶۶ اتحادیه صنف کفاشان را اداره میکرد.
در سال ۱۳۵۱ نیز امتیاز انجمن ادبی هنری آذرخش را دریافت کرد. در سالهای ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۲ در برگزاری تئاتر و شبهای شعر با شعرای نامدار گیلان همکاری کرد.
همچنین با کمک و هزینه شهرداری موفق به زیباسازی خیابان قاآنی شد. بارور سالها با کسب بیشترین آرای مردمی عضو انجمن شهرستان بود.
یکی از مشخصههای شعر بارور، طبیعت دوستی و علاقه وی به محیط زیست است که در اشعارش جاری است. تا دهه ۶۰ عناصری مانند تالاب و پرندگان و دریا را در شعرهایش بسیار کار میکرد به همین دلیل یکی از شاعران محیط زیستی شناخته میشود. پس از این دوران شعرهایش رنگ و بوی فلسفی به خود گرفت. وی دست نوشتههای بسیاری به زبان گیلکی، روسی و ارمنی دارد.
از آنجایی که پس از مرگ پدرش، چند سالی به ماهیگیری مشغول بود این امر همچنین زمینه ساز تحقیقاتی به زبان گیلگی درخصوص ادوات ماهیگیری شد.
دیدگاه