محمدی فر به کارگر و باغبان قبلی خود مشکوک بود | دیدار با دادستان کاملا دوستانه بود
مرحومه وحیده محمدی‌فر در گفت‌وگوی روز پنجشنبه (دو روز قبل از قتل) به «اعتماد» گفت: «قبلا خودمان «باغبانی» داشتیم که از ما سرقت کرد… او را تحویل پلیس دادیم.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، بهزادی مدیرمسوول «اعتماد» برخی ادعاها درخصوص احضار و دریافت تذکر از سوی مسوولان قضایی را رد کرده و اعلام می‌کند، او و خبرنگار حوزه حوادث روزنامه روز دوشنبه دیدار دوستانه‌ای با مسوولان قضایی داشته‌اند و راهنمایی‌های لازم را برای پیشبرد پرونده دراختیار آن‌ها قرار داده‌اند.
در خبرها خواندیم شما دیداری با مسوولان قضایی داشتید؛ برخی رسانه‌ها با جهت‌گیری‌های خاص این خبر را منتشر کردند، می‌فرمایید که روند این دیدار چگونه شکل گرفت؟
ظهر روز یکشنبه بود که پیامی از سوی دادسرای ویژه رسانه به دست ما رسید و از ما دعوت شد تا روز دوشنبه درخصوص ابعاد و زوایای گوناگون ماجرای اطلاع‌رسانی مرتبط با قتل استاد داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر همسر ایشان دیداری با مسوولان این دادسرا داشته باشیم. من به عنوان مدیرمسوول روزنامه اعتماد همراه با بهاره شبانکارئیان خبرنگار بخش حوادث در محل دادسرای رسانه حاضر شدیم و با رییس دادسرا (و نه بازپرس) دیدار و گفت‌وگو کردیم.
درباره فضای این دیدار توضیح می‌فرمایید و اینکه محتوای این گفت‌وگوها حول محور چه موضوعاتی بودند؟
بیشتر صحبت‌ها درباره قتل ناجوانمردانه استاد مهرجویی و همسرشان و مکانیسم اطلاع‌رسانی در این زمینه بود. واقع آن است از روز یکشنبه (۲۳مهر) که «اعتماد» وظایف ذاتی و حرفه‌ای خود را درخصوص تهدید خانواده یک چهره برجسته حوزه فرهنگی و هنری جامعه دنبال کرده و گفت‌وگویی با مرحومه محمدی‌فر همسر استاد مهرجویی برنامه‌ریزی کرد با هجمه فراوانی در فضای مجازی و برخی رسانه‌های خاص روبه‌رو شد. بحث‌های اصلی این هجمه یکی این بود که «اعتماد» گفت‌وگویی با همسر داریوش مهرجویی انجام نداده و محتوای منتشر شده همان پستی است که مرحومه قبل از مرگ منتشر کرده بود. در پاسخ به این ادعاها باید گفت که این گفت‌وگو بسیار بلندتر از متن منتشر شده بود و روز قبل از فوت مرحومه انجام شد. ویس این گفت‌وگو در دفتر روزنامه موجود است و اگر «اعتماد» به صورت کامل این گفت‌وگو را منتشر نکرده، دلایلی دارد. در گفت‌وگوی مورد اشاره برخی افراد از سوی مرحومه محمدی‌فر متهم شده بودند و چون هنوز از قتل ایشان خبر نداشتیم، «اعتماد» نمی‌توانست بدون اسناد و مدارک معتبر اتهامی را به فرد یا گروهی وارد سازد.
اما اطلاعات موجود در این گفت‌وگو، امروز که استاد مهرجویی و مرحومه محمدی‌فر به قتل رسیده‌اند، می‌تواند بسیار کلیدی و راهگشا باشد. این‌طور فکر نمی‌کنید؟
بله امروز می‌توانیم به این موضوع اشاره کنیم که خانم مهرجویی از کارگر و باغبان قبلی خود به عنوان افرادی که به آن‌ها برای تهدید مشکوک است، نام برده بودند. این موضوع به روشنی در این گفت‌وگو ذکر شده و «اعتماد» آماده است متن کامل گفت‌وگو و ویس مورد اشاره را دراختیار مسوولان انتظامی و قضایی قرار دهد. در این گفت‌وگو به موضوعات مهم دیگری هم اشاره شده که «اعتماد» فعلا از ذکر آن‌ها خودداری می‌کند تا فضا برای طرح این موضوعات فراهم شود. همان‌طور که اشاره کردم «اعتماد» آماده است متن این گفت‌وگو را دراختیار مقامات مسوول قرار دهد.
یعنی در آینده هم قصدی برای انتشار متن کامل این گفت‌وگو ندارید؟
همه گفت‌وگو چاپ نمی‌شود، اما بخش‌هایی از آن را دراختیار مخاطبان «اعتماد» قرار می‌دهیم. اما لازم است درباره هجمه‌ها توضیحات دیگری داده شود. گروهی این شائبه را مطرح کردند که ما شنبه شب از قتل استاد مهرجویی و همسرشان با خبر بودیم و بعد اقدام به تهیه گزارش و گفت‌وگوی مورد بحث در روز یکشنبه کردیم. این فرضیه هم به کل غلط است. برای کسانی که ممکن است آگاه نباشند توضیح می‌دهم؛ روند انتشار محتوای روزنامه به این صورت است که خبرنگارانی مطالب و گزارشاتی را تهیه کرده، دبیران گروه‌ها، آن‌ها را در صفحات قرار می‌دهند. مطالبات مطالعه شده و پس از جلسات مرتبط با انتخاب تیترها و… ترکیب صفحه اول انتخاب شده و پس از صفحه‌آرایی راهی چاپخانه می‌شود. روز شنبه که خبر قتل استاد مهرجویی حدود ساعت ۱۱ رسانه‌ای شده، «اعتماد» قبل از ساعت ۹ همه مراحل چاپ روزنامه یکشنبه را انجام داده و روزنامه به چاپخانه ارسال شد. در نتیجه تمام فرآیندهای روزنامه زمانی انجام شد که هم مرحوم مهرجویی زنده بودند و هم همسر ایشان. این نوع فرضیات را هر فرد یا جریانی که مطرح کرده باشد، اگر نگوییم که با جهت‌گیری خاص این موضوعات را مطرح کرده است، اطلاعی از نحوه فعالیت‌های مطبوعاتی ندارد و سواد رسانه‌ای نداشته است. حتی برخی همکاران مطبوعاتی ما هم اسیر این پندار غلط شده و به ترویج فرضیات غلط دامن می‌زدند. این موارد موضوعاتی بودند که در دیدار با مسوولان هم مطرح شدند. البته خوشبختانه ایشان نسبت به این موضوعات آگاهی داشتند.
بنابراین اخباری که برخی رسانه‌ها مطرح می‌کنند که شما برای بازجویی، استنطاق و هشدار راهی دادسرای رسانه و دیدار با دادستان شده‌اید، مستند نیست، درست است؟
ما به هیچ‌وجه به عنوان متهم در دادسرا حاضر نشده بودیم و به این نشست دعوت شده بودیم. حتی بخش‌هایی از ویس گفت‌وگو با مرحومه محمدی‌فر را هم برای دادستان پخش کردیم و ایشان گوش دادند. نه تذکری به ما داده شد، نه هشداری و نه تذکاری. اتفاقا جلسه دوستانه بود و درباره فرضیات مختلف قتل از ما نظرخواهی شد. کاملا مشخص است که ما در راستای کار حرفه‌ای این گفت‌وگو را منتشر کرده‌ایم و دادستان محترم از این واقعیت آگاه بودند. شاید در حال عادی این موضوع را بیان نمی‌کردم، اما امروز که اتهامات فراوانی متوجه «اعتماد» شده می‌گویم، کاری که روزنامه اعتماد با ظرفیت‌ها و امکانات محدود انجام داده، وظیفه‌ای است که بسیاری از رسانه‌های حکومتی با آن امکانات وسیع باید انجام می‌دادند. خانواده کارگردان بین‌المللی که ذیل چهره‌های ماندگار ایران و سینمای جهان قرار دارد، از تهدید خود خبر می‌دهد؛ اگر نظام رسانه‌ای قوام یافته‌ای در ایران وجود داشت و افراد شایسته در رسانه‌ها حضور داشتند، مقابل خانه این کارگردان شهیر باید مملو از خبرنگاران می‌شد و موضوع مورد بررسی قرار می‌گرفت. این خبر کوچکی نیست که همسر یک کارگردان از تهدید خود خبر می‌دهد، اما رسانه‌های کشور با بی‌تفاوتی از کنار آن عبور می‌کنند. داریوش مهرجویی از چنان آوازه و تخصصی برخوردار بود که مسائل مرتبط با او و خانواده‌هایش در رسانه‌ها بازخورد پیدا کند. «اعتماد» با توجه به امکانات خود این وظیفه را دنبال کرد و گفت‌وگویی با همسر مهرجویی ترتیب داد. اما دوستان به جای پاسداشت این تلاش‌ها، روزنامه را با اتهامات فراوانی مواجه می‌سازند. ای کاش امکانات بیشتری دراختیار رسانه‌های مستقل وجود داشت تا این وظایف را در ابعاد وسیع‌تری دنبال می‌کردند.
در پایان اگر صحبتی با مخاطبان باقی مانده بفرمایید.
دیدار با دادستان و مسوولان قضایی کاملا دوستانه بود. خوشحالیم دستگاه قضایی در زمان مدیریت آقای اژه‌ای به آنچنان درکی رسیده که با روزنامه‌نگاران درخصوص چنین واقعه مهمی گفت‌وگو می‌کند، بحث و تبادل‌نظر می‌کند، از آن‌ها راهنمایی می‌جوید و فرضیات ممکن را بررسی می‌کند. امیدوارم این گفت‌وگوها با افراد متخصص و عالم در تمام بخش‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و… ادامه یابد.
بخش‌های حوادث روزنامه‌ها در گذشته، مخاطبان بسیاری را جذب مطبوعات می‌کرد، این روند تخصصی اما طی سال‌های اخیر جدی گرفته نمی‌شود. شما به عنوان فردی که در این حوزه تجربیات بسیاری دارید، مهم‌ترین گزاره‌ها در اطلاع‌رسانی حوادث را چه مواردی می‌دانید؟
انتشار اخبار حوادث ملزوماتی دارد که باید به آن‌ها توجه شود. نخست اینکه جامعه و افکار عمومی را نگران نکند، از چاپ عکس، گزارش و تصاویر خشن خودداری شود. نگاه حادثه‌نویس باید بیشتر مبتنی بر این باشد که از تکرار حوادث تلخ جلوگیری شود. وقتی به این بایدها توجه شود مردم هم از اخبار حوادث و صفحات مرتبط استقبال می‌کنند. به همین دلیل حادثه‌نویسی در مطبوعات جهان یک ژانر مهم محسوب می‌شود. هر خبرنگاری نمی‌تواند حادثه‌نویس خوبی باشد. یک حادثه‌نویس باید مهارت بالایی در نویسندگی، فضاسازی و تصویرسازی با کلمات داشته باشد. باید بتواند کلمه را به تصویر بدل کند. بسیاری از مطبوعات جهانی با تکیه بر بخش حوادث ارزش افزوده فراوانی کسب می‌کنند. در ایران هم بسیاری از سایت‌ها از این طریق ارتزاق کرده و موجودیت خود را امتداد می‌بخشند.
دیدگاه