جهنم سراوان در دل بهشت گیلان

در ۲۰ کیلومتری شهر رشت و در دل منطقه جنگلی سراوان یعنی درست در جایی که باید سرسبزی زیبا و دلربای جنگل چشمان مردم را بفریبد و مردم از آنکه در بهشت الهی زندگی می کنند و از هوای خوب و دلپذیر بهره مند هستند به خود ببالند حدود ۴ دهه است که زباله های بخش مرکزی گیلان در آنجا دفن می شود.

اگرچه وضعیت اسفناک سراوان طی سال های اخیر همواره از زبان مسئولان گیلان از استاندار گرفته تا نمایندگان مجلس و اعضای شورا و شهرداری رشت بیان شده است اما طی همه‎ی این سالها اقدامی عملی در راستای کاهش آلام مردم محلی آن منطقه در مقیاس جز و نجات مردم گیلان از آن جهنم دست ساز بشر در مقیاس کلان انجام نشده است و همین امر سبب شده که مردم محلی هر از چندگاهی با نصب پارچه نوشته و اخیرا تجمعات اعتراضی بستن جاده مانع از عبور کامیون‌ها به دفن‎گاه زباله سراوان شوند.

راستش را بخواهید ورود بیش از ۳۰۰ میلیون لیتر شیرابه خطرناک در سال به طبیعت گیلان و آلودگی رودخانه‌ها، آب‌های زیرزمینی و به خطر افتادن حیات و ممات مردم گیلان که ارمغان آن گسترش انواع سرطان بوده، کافی است که تا زمان حل موضوع دفن‌گاه جهنمی زباله سراوان تمام کارهای غیرضروری را کرد چه رسد به اعتراض و تشکیل زنجیره انسانی!
بارها حرف و سخن از احداث زباله سوز به میان آمده اما هنوز هم که هنوز است در حد حرف باقیمانده و به طور واضح و شفاف مشخص نیست که چرا و چگونه دیگر استان های کشور قادر به نصب زباله سوز شده‎اند اما در گیلان هنوز این طرح عملیاتی نشده است. از سوی دیگر شاهد این هستیم که شهرداری رشت نیز برای احداث تصفیه خانه لندفیل سراوان درگیر اختلاف با منابع طبیعی گیلان است و مشخص نیست که این چه قانونی است که دفن زباله در دل جنگل را مجاز می شمارد اما احداث تصفیه خانه برای رفع آلودگی را غیرقانونی! البته حالا که استاندار گیلان رسما اعلام کرده که «اگر لازم است درختی برای احداث تصفیه خانه قطع شود این کار باید برای نجات جان مردم صورت پذیرد» امیدوارم گره کار باز شود و مسئولان استانی برای نجات سراوان متحد شوند، زیرا همه به خوبی می‎دانیم که دیگر کار از مرحله گفتاردرمانی گذشته و بقول مردم ۳۷ سال صبر بس است!

سینا هوشمند گورابی