وقتی تَن تَن ها نقش می پذیرند!

۱۷مرداد فرصتی است تا به یاد بیاوریم که این روزها به پشتوانه چه عزیزانی قلم در دست گرفته ایم و بهانه ای است برای قدردانی از تلاش گران عرصه اطلاع رسانی و خبر. شهید خبرنگار «محمود صارمی» کسی بود که با نثار جانش در مسیر احقاق رسالت خود همواره بر یادها باقی خواهد ماند.

«خبرنگاری» امروز به واسطه گسترش ابزارهای ارتباطی به یکی از متنوع ترین و جذاب ترین شغل ها تبدیل شده است و تفاوت بسیاری بین خبرنگاری در پیش از صارمی و پس از صارمی وجود دارد.

باغبان پیری را درنظر بگیرید که در آخرین روزهای زندگیش به سراغ درختانش رفته و آن ها را در آغوش می کشد و اشک میریزد، آری خبرنگاری هم همین است و خبرنگار؛ دست نوشته ها و ثمره یک عمر کار خبری اش را در آغوش خواهد کشید و اشک ها و لبخندهایش را هیچ کس به جز خودش نخواهد دید و به یاد خواهد آورد که چه روزهایی را گذرانده و توانسته چه مقدار تاثیر در اطلاع رسانی برای آحاد مردم داشته باشد و جا دارد اشاره کنم به گفته «ژوزه ساراماگو» نویسنده و روزنامه نگار معاصر که می گوید: (من کلماتی را که نوشته ام در آغوش می گیرم، برایشان عمری دراز آرزو می کنم و دوباره از همان جایی آغاز می کنم که قطعشان کرده بودم).

آسیب های جسمی و روحی، نبود آینده شغلی مشخص، حقوق های قطره چکانی و خیلی چیزهای دیگر … این حرفه را در زمره مشاغل سخت و زیان آور قرار داده است و موجب شده تا عاشقان واقعی خبرنگاری با همه کمی و کاستی ها با تکیه بر عشق و علاقه خود و آرامش درون در این حرفه نقش آفرینی کنند.

هر چند جایگاه اجتماعی این حرفه، زمینه را برای حضور بدل کاران خبری در لباس خبرنگار فراهم می آرود تا با پوشیدن این لباس از هیچ فرصتی برای طرح نام خود در میدان فرصت طلبی شان دریغ نکنند. متاسفانه جامعه ما هم بی نصیب از این رفتارها نبوده و نمونه بارز آن را در جریان تحولات مختلف شاهد هستیم که رسانه را بازیچه دست فرصت طلبی خود قرار می دهند. این افراد با کج اندیشی در نگرش به منافع ملی و موشک پرانی رسانه ای و همچنین با زیرکی های تمسخر آمیز و با بهره گیری از روش های خیالی مانند آنچه در داستان های تن تن به یاد داریم، بیشتر رویگردانی مردم را به بار می آورند تا احقاق اهداف واقعی!

این تن تن بازی ها تنها به همین جا ختم نمی شود و عده ای که در پیش پا افتاده ترین امتحان زندگی خود کارنامه مردودی دارند حال در راس تصمیم سازی برای رسانه ها، به خانه سازی مشغول هستند و سرشان را همچون کبکی در برف فروکرده اند و دائم دم از رسیدگی به حقوق خبرنگاران می زنند درحالی که با رفتارهای مضحک بیشتر موجب شرمساری جامعه خبری شده اند. امید است این افراد رفتارهای ناعاطفی را کنار گذارده تا خرسندی همگان را به ارمغان بیاورند!

ایمان رنجکش

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.