سخنی با بازاریان رشت ; به شهردار جوان و پروژه پیاده‌راه‌سازی اعتماد کنید

در روزهای اخیر با آغاز مقدمات طرح پیاده‌راه‌سازی و ایجاد محدودیت‌های ترافیکی در مرکز شهر، عده‌ی معدودی از بازاریانی که در خیابان شریعتی و بازار سنتی رشت کار می‌کنند، اعتراضاتی به این طرح داشتند و با صدای بلند گفته‌اند که نگران کسب و کار خود هستند. تعداد این شهروندان هر چقدر هم کم باشد، باید به آنها احترام گذاشت و تلاش کرد نگرانی‌های‌شان برطرف شود.
از سوی دیگر این اعتراض‌ها یک جنبه‌ی مثبت هم دارد؛ اینکه بالاخره ساکنان این شهر خموده – به هر دلیل – به این نتیجه رسیدند که خودشان باید در سرنوشت شهرشان نقش مستقیم داشته باشند. مخاطب این نوشته، ‌بازاریان محترمی هستند که تصور می‌کنند با اجرای این طرح دخل‌شان به مخاطره می‌افتد.
۱– چندین سال است که بسیاری از مردم رشت در تاکسی و قهوه‌خانه و هر جایی که مخاطبی می‌یابند از توسعه‌نیافتگی رشت می‌نالند و شهردارانی که نمی‌شناسند را «بی‌لیاقت» می‌خوانند. تبریز و شیراز و اصفهان و همدان و ارومیه را مثال می‌زنند و می‌پرسند مگر ما چه کم داریم؟ بعد خودشان جواب می‌دهند، ‌مدیران بالیاقت!
بعد، از اینکه رشت نسبت به ۳۰ سال پیش هیچ تغییری نکرده شکوه می‌کنند. من و شما هم خارج از این قاعده نیستیم و کمابیش همین رفتارها را داریم. اما به محض وقوع کمترین تغییر، نگران می‌شویم و تصور می‌کنیم عده‌ای می‌خواهند «ثبات» ما را بگیرند، همان ثباتی که دائماً درباره‌اش نق می‌زنیم. حالا آن تغییر دارد اتفاق می‌افتد. اجرای مجموعه‌ای از چند پروژه‌ی بزرگ شهری برای ایجاد تحول در رشت آغاز شده است. این اتفاق را به فال نیک بگیریم.
۲– اساساً انسان در برابر هر تغییری مقاومت می‌کند. اما می‌توان این مقاومت را مدیریت کرد. شناسایی ریشه‌های مقاومت افراد و برطرف‌ کردن نگرانی‌هایشان گامی بلند در جهت همراه کردن آن‌ها با تغییر است. تک تک شهروندان رشت حق دارند بدانند نتایج مثبت و منفی این پروژه‌ها چیست. بنابراین بازاریان حق دارند صدای اعتراض خود را به گوش شهردار برسانند. در اینکه نهاد بازار معمولاً مدافع وضع موجود است شکی نیست؛ اما این نکته را هم در نظر داشته باشیم که بزرگترین تحولات توسعه‌ای با همراهی بازاریان امکان‌پذیر است. برای مثال نگاهی به شهر تهران بیندازید. کسی نمی‌تواند تهران امروز را با تهران ده سال پیش و تهران ده سال پیش را با تهران بیست سال پیش مقایسه کند و متوجه تحولات سازنده نشود. ایضاً آیا می‌توان تصور کرد که آن همه تغییرات بدون همراهی کسبه صورت گرفته باشد؟دیارمیرزا
۳ – اعتراض مدنی حق همه‌ی شهروندان است. من معتقدم افراد حق دارند حتی به اشتباه اعتراض کنند؛ حتی بالاتر از آن، شهروندان اختیار دارند که تحت تاثیر جریانات مختلف دست به اعتراض بزنند. نمی‌توان این حق را از آنان گرفت، اما می‌توان به آنها یادآور شد نسخه‌ی درمانی دغدغه‌های‌شان در گروی پیگیری، تعامل و مطالبه صادقانه است، نه دل سپردن به تحریکات یک نماینده‌ی مجلس که در آستانه‌ی انتخابات، قلاب به دست آمده تا از آب گل‌آلود ماهی بگیرد. بازاریان خودشان به اندازه‌ی کافی شأن و تجربه دارند که حرف‌شان برای شهردار رشت حجت باشد. اکثر اعضای شورای شهر رشت در جریان روند قانونی تصویب و اجرای این پروژه‌ها هستند. بنابراین بنزینی که یکی دو عضو مغرض روی آتش نگرانی‌ها و اعتراض‌ها می‌ریزند، برای حل مشکلات نیست بلکه برای هدایت شعله‌های آتش به سوی شخص شهردار‌ است.
۴‌– پروژه‌ی پیاده‌راه‌سازی نه تنها نباید باعث نگرانی بازار شود،‌ بلکه باید از آن استقبال هم بکنند. آنهایی که نگران هستند می‌توانند سری به کسبه‌ی خیابان اعلم‌الهدی بزنند. برای این‌که ارزیابی‌شان دقیق‌تر باشد، می‌توانند سراغ چند صنف مختلف بروند و دغدغه‌های‌شان را با آنها در میان بگذارند. هر چه باشد آنها هم همین نگرانی‌ها را تجربه کرده‌اند و حالا می‌توانند بگویند نتیجه‌ی کار چه بوده. تحقیق میدانی ما نشان می‌دهد که ۹۵ درصد کسبه اعلم‌الهدی از اجرای پیاده‌راه راضی‌اند و می‌گویند که حالا رفت و آمد به آنجا زیاد شده و بر درآمدشان تاثیر مثبت گذاشته است. عده‌ای می‌گویند‌ با اعمال محدودیت‌ها، روند انتقال بار به بازار مختل می‌شود. قطعاً کسبه‌ای که در حاشیه پیاده‌راه اعلم‌الهدی کار می‌کنند نیز این دغدغه را داشتند، اما حالا ندارند. چون برای جلوگیری از این مشکل، شهرداری تمهیداتی اندیشیده است که بهتر است خودشان در فرصت مناسب اعلام کنند. همچنین در حال حاضر ساخت چند پارکینگ طبقاتی آغاز شده و در آینده‌ای نزدیک، مشکل استقرار خودروها در نزدیکی پیاده‌راه‌ها هم حل خواهد شد.
۵ – دکتر محمد علی ثابت‌قدم، شهردار فعلی رشت،‌ مدیری تحصیل‌کرده است که مدیریت شهری را خوب بلد است. بررسی کارنامه‌ی کاری او در دوره‌ی قبلی می‌تواند اطمینان خاطری باشد برای بازاریان نگران.
۶ – اگر نگاه صرفاً اقتصادی هم داشته باشیم، رشد دست کم ۳۰ درصدی درآمد در میان ‌مدت و بلند‌مدت، می‌ارزد به کاهش مختصر درآمد در کوتاه‌مدت. مطمئناً پس از اجرای این طرح، کسبه اگر بیش از بقیه شهروندان از آن منتفع نشوند، سهم‌شان کمتر از دیگران هم نخواهد بود. دیارمیرزا
و نکته آخر این‌که، رشت سالها بین شهردارانی دست به دست می‌شد که عافیت‌طلبانه تنها نیاز مردم را آسفالت کوچه‌ها و خیابان‌ها می‌دانستند و ترجیح می‌دادند با مقداری قیر سر و ته قضیه را هم بیاورند و باقی وقت خود را به کاغذبازی بگذراندند و هر شش ماه یک‌بار از کاهش درآمد‌های شهرداری گله کنند. حالا شهردار جوانی مدیریت شهری را بر عهده گرفته که به توسعه‌ی زیرساخت‌های شهری معتقد است و از همه مهم‌تر اینکه ارزش زمان را می‌داند و تلاش می‌کند هر چه زودتر پیشرفت شهر را تحقق ببخشد. حتماً کار او هم اشکالاتی دارد که می‌توان از راه‌های مختلف آنها را گوشزد کرد. طرح پیاده‌راه‌سازی و بی‌آرتی، نان هیچ کس را آجر نمی‌کند، نه نان بازاریان، نه نان تاکسی‌ها و نه نان هیچ کس دیگر را.
به او کمک کنیم که طرح هرچه زودتر به طور کامل اجرا شود. نگذاریم توسعه شهر قربانی سیاسی‌کاری‌ها شود. من قول می‌دهم زمانی که شهردار این پروژه را اجرا کرد و زمانی که همه متوجه محاسن اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی آن شدند، این موفقیت را به نام کوچکی‌نژاد و چند عضو شورا و دیگرانی تبلیغ کنم که منافع شخصی و سیاسی و انتخاباتی خود را به توسعه شهر ترجیح می‌دهند. احتمالاً شهردار رشت نیز همین نظر را دارد و توسعه شهر را اولویت خود می‌داند نه نام و نشان را. قول می‌دهم آن روز – که دیر هم نیست – همین جا بنویسم ثابت‌قدم هیچ نقشی در طراحی و اجرای این پروژه‌ها نداشته و حتی با آن مخالفت کرده،‌ اما به لطف و درایت کوچکی‌نژاد و بقیه اجرا شده و چه و چه. قول می‌دهم بنویسم که رسانه‌هایی که امروز مغرضانه انتقاد می‌کنند (البته همه انتقادات مغرضانه نیست) مدافع طرح پیاده‌راه‌سازی بوده‌اند و ما مخالف. برای ما توسعه شهرمان مهم است نه این اسامی و عنوان‌ها. اگر نمی‌توانیم مرهم باشیم،‌ بهتر است نمک هم روی زخم نپاشیم؛ زخم عقب‌ماندگی این شهر جراحی بزرگی می‌خواهد. به شهردار جوان و پروژه پیاده‌راه‌سازی‌اش اعتماد کنید.

‌مجتبا پورمحسن – روزنامه اعتماد
پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.