سید حجت مهدوی سعیدی

آیت الله امینیان را چنانکه من دیدم

وزین کلبه جیفه مرگت رهاند که مرگ است سرمایه زندگانی   (‌حکیم سنایی)‌ آخرالامر آیت الله امینیان نیز با سپری نمودن یک عمر نسبتاً طولانی از جهان فانی رخت بر بست . آن مرحوم ویژگی های  خاصی داشت که او را از اقران و هم کسوتانش متمایز می کرد . او  از تبار  عالمانی بود که […]

وزین کلبه جیفه مرگت رهاند

که مرگ است سرمایه زندگانی   (‌حکیم سنایی)‌

۱آخرالامر آیت الله امینیان نیز با سپری نمودن یک عمر نسبتاً طولانی از جهان فانی رخت بر بست . آن مرحوم ویژگی های  خاصی داشت که او را از اقران و هم کسوتانش متمایز می کرد . او  از تبار  عالمانی بود که ریشه در نظام  اصیل حوزه داشت  . او حضور بزرگانی چون ایت الله بروجردی را درک نموده بود. و از  شاگردان و یاران راستین امام بود اما  هیچ وقت  این امتیاز ات را با تبختر به رخ این و آن بر نمی کشید آن مرحوم مغفور در جریان پیروزی انقلاب و دفاع مقدس همه هستی خود را در طبق اخلاص نهاد و حتی در این راه از تقدیم عزیز خود دریغ ننمود  گیلانیان آیت الله امینیان را به عنوان معلم اخلاق می شناسند . معلمی که خلوت و جلوت او با یکدیگر تغایر نداشت.

عطوفت، شفقت ، یک دلی و یک رنگی اورا در کانون توجه قرار می داد ،صراحت ،‌صداقت و خاصّه ساده زیستی و عدم توجه به زخارف دنیوی از جمله مولفه های دیگر شخصیت آیت الله امینیان محسوب می شد با اینکه او می توانست چون دیگران دین و سیاست را ملعبه کند و در طلسم  تهلکه آن در افتد اما چنین راهی را نگشود و تن به چنین دنائتی در نداد به این لحاظ وقتی سخن می گفت سوزِ مباحث و مواعظ او در کام جان ها می نشست .  د لهای خسته و جانهای ملول  گاه نزد او می شتافتند و از او تسلا می یافتند   این بنده با اینکه متاسفانه این اواخر  مراودات دائمی با ایشان نداشتم اما خاطرات بسیار و بعضاً‌ ره آموز از او در ذهن آکنده دارم وقتی که به مسوولیت ریاست دانشگاه آزاد اسلامی لاهیجان درآمده ام آیت الله امینیان عضو هیئت علمی آنجا بود و سالها در کرسی فقه و فلسفه تدریس می نمود

روزی از بنده خواست که به جهت نقاهت و پاره ای از اشتغالات کاری با بازنشستگی او موافقت نمایم به رغم آنکه تمایلی برای این کار نداشتم امتثال امر نمودم هرچند تا این اواخر دانشگاه از همکاری ایشان در قالب راهنمایی رساله ها برخوردار بود ایشان استاد فلسفه در دانشگاه بود درسی که پس از بازنشستگی ایشان به بنده واگذار شد .     از خلال سالها تدریس درفلسفه کتاب مناسبی را نیز در این زمینه به تالیف در آورده بود که در پاره ای از دانشگاه های کشور تدریس می شد به خاطر دارم که روزی از آن مرحوم مغفور پرسیدم که چرا پس از مرگ ابن رشد ( فیلسوف و قاضی القضاه قُرطبه) در بین فلسفه خوانان اسلامی به او توجهی نمی شود ایشان گفت:« ابن رشد چیزی برای گفتن ندارد» این پاسخ هرچند به مذاق فلسفی ام خوش ننشست اما این نگاه در عین حال نشان می داد که (به روا یا ناروا) چگونه او نیز به مانند اسلاف خود تداوم دهنده فلسفه سینوی و صدرائی ست. ایت الله امینیان در طول عمر با برکت خود تاسیسات بسیاری بنا کرد و تالیفات فراوانی تحریر نمود که همه اینها نشان از نیت و همت بلند او داشت . او پس از انقلاب محور همه نیروهای انقلاب بود  و چون پدری مهربان التیام بخش زخمهای اشکار و پنهان آنان.

حضور مستمر آیت الله امینیان در دو جایگاه مهم مجلس خبرگان و امام جمعه همواره موجب دلگرمی و امیدواری گیلانیان بود . هرچند که ایشان پیش از این نیز مسوولیت های مهم دیگری نیز داشت که همچنان استذکار آن موجد احساسات و خاطرات  نیکوست .فقدان این عالم چیزی نیست که به این سادگی پر گردد.

ارتحال این عالم فرهیخته را به خانواده آن عزیزو هم استانیهای گرامی تسلیت و تعزیت عرض می نمایم.

سید حجت مهدوی سعیدی – عضو هیات علمی دانشگاه
پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.

Share