حسین معدنی؛ روایتی نو از مربی عاشق پیشه+تصاویر

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا هرچند حسین معدنی از یک ماه پیش به دلیل بیماری، اردو‌ تیم ملی را ترک کرده ‌و در بیمارستان بستری بود، این روز‌ها و چند روز پس از درگذشت و خاکسپاری او، اوضاع و احوال تمرینات تیم ملی به‌ گونه‌ای دیگر است و جای خالی او بیش از هر وقت دیگر‌‌ احساس می‌شود. اکنون حتی جانشین او نیز در تیم ملی مشخص شده، ولی مرگ ناگهانی او چنان به جامعه ورزش ایران شوک وارد کرد که هنوز همه به خوبی با آن کنار نیامده‌اند.

حسین معدنی از آن دست مربیانی بود که رفتار و سخنان زیبایش در سال‌های گذشته از یاد هیچ کس نمی‌رود. او پس از ستکوویچ، سرمربی تیم ملی شد، ولی سال گذشته، پس از کش‌و‌قوس‌های فراوان به ‌دستیاری ولاسکو برگزیده شد؛ بر خلاف انتظار خیلی‌ها او این پیشنهاد را پذیرفت. او از جایگاه سرمربی به دستیاری‌ رسیده بود که نه سفر می‌رود و نه روی نیمکت می‌نشیند. صحبت‌هایش خیلی زیبا و دوست‌داشتنی بود. آنقدر صادقانه صحبت می‌کرد که لحظه‌ای در صداقتش شک نمی‌کردی. با صراحت می‌گفت که تنها برای یادگیری آمده و برایش این مسائل کوچک‌ترین اهمیتی ندارد‌ و واقعا هم نداشت.

مجموعه تصاویر «زندگی پرشی دارد اندازه عشق» از فیسبوک مرحوم حسین معدنی

بنا بر این گزارش، «خولیو ولاسکو»، مربی بزرگ والیبال ایران که سابقه همکاری با معدنی را در تیم ملی ایران داشته، در پیام تسلیتش برای معدنی می‌نویسد: «من با او کار کردم و کمک‌های زیادی را از او گرفتم. او به عنوان مربی با تیم من کار کرد و بسیار موفّق هم ظاهر شد. او علاوه بر مربی خوب، انسان خوبی نیز بود. من با همسرم دو بار در منزل او به مهمانی دعوت شدیم و به ما خیلی خوش گذشت. من بسیار ناراحتم و می‌توانم درک کنم که بازیکنان و پرسنل فدراسیون چقدر از غم وارده متأثر شدند. دوست داشتم‌ در تهران حضور یابم و در کنار شما برای او اشک بریزم، ولی همان گونه که می‌دانید نمی‌توانم در این شرایط، تیم را ترک کنم‌».

همه این روز‌ها حسین معدنی را با افتخارات بی‌شمارش در دنیای والیبال می‌شناسند؛ پاسور قهار سال‌های دور دنیای والیبال و یکی از بزرگ‌ترین مربیان والیبال ایران که بی‌گمان یکی از بزرگ‌ترین سرمایه‌های مربی‌گری در ‌کشور بود، ولی زندگی غیر ورزشی دوست داشتنی‌‌ هم داشت. حداقل صفحه شخصی حسین معدنی در فیس‌بوک، ویژگی‌های جدیدی از مربی تیم ملی والیبال کشورمان را به ما می‌نمایاند که در آن، او نه بهترین پاسور آسیاست و نه مربی تیم نائب قهرمان آسیا و نه حتی مهندس شیمی! حسین معدنی فیس‌بوک، مرد شاعر‌پیشه هنرمندی است که هر از گاهی شرح احوالاتش را در خطاطی‌های بی‌نظیرش در صفحه فیس‌بوک با دوستانش به اشتراک می‌گذاشت.

خیلی‌ها می‌گویند ‌در این سال‌ها ناملایمتی‌های فراونی بر حسین معدنی رفته و شاید حق او بیشتر از اینهایی بوده که در والیبال نصیبش شده؛ اما بسیاری از دوستانش او را مردی آرام و صبور و دوست داشتنی معرفی می‌کنند و شاید همین‌ها، موجب شده که در همه این سال‌ها به دنبال حاشیه نباشد و مرد آرام والیبال ایران لقب بگیرد. نگاهی به هنرمندی‌های او در صفحه فیس‌بوکش، نشان می‌دهد که حسین معدنی شاید احساست خود را در هنرمندی‌هایش با قلم خوشنویسی نشان می‌داده و حداقل انتخاب مضامین و اشعاری که برای نگاشتن برمی‌گزید، ‌خبر از این ماجرا می‌دهد.

مردی که تیم ملی والیبال ایران را به فینال بازی‌های آسیایی گوانگژو رسانده بود، در آخرین یادداشتش برای ماهنامه کمیته ملی المپیک، از کسب طلای بازی‌های آسیایی اینچئون سخن گفته بود و این در کنار صحبت‌های معدنی در روزهای نه چندان دور، نشان می‌دهد، چه آرزو‌های دور و درازی داشت. این صحبت‌ها فریاد می‌زد که توقع حسین معدنی از خودش، فرای نایب قهرمانی بازی‌های آسیایی و دستیاری مربیان بزرگ والیبال است و او بلندپروازی‌های زیادی در سرداشته؛ درست مثل عکاسی از پرنده‌های بلند پروازی که در عکس‌های صفحه فیس‌بوکش به وفور دیده می‌شود.

مربی تیم ملی والیبال کشورمان دیگر در جمع ما نیست؛ اما شاید تصاویر بالا کمک کرده باشد تا شما تصویر دیگری از مردی را در ذهن ثبت کنید که این روز‌ها به کمک شبکه‌های اجتماعی قابل دسترسی است.
/تابناک