حکایتی مصور و ترسناک از قاچاقچیان ایرانی در مالزی؛

«شیشه»را در خیارشور به مالزی می‌برند ومیلیارد میلیارد ارز می‌آورند!

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا در حال حاضر ۲۲۱ ایرانی در ۱۲ زندان مالزی دربند هستند. ۳۱ زن و ۱۹۰ مرد که در این میان، شش نفر از زنان و ۸۰ نفر از مردان زندانی ایرانی به اعدام محکوم شده‌اند؛ آماری زیاد و عجیب که در پس آن ماجراهای ناشنیده بسیاری وجود دارد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا در حال حاضر ۲۲۱ ایرانی در ۱۲ زندان مالزی دربند هستند. ۳۱ زن و ۱۹۰  مرد که در این میان، شش نفر از زنان و ۸۰ نفر از مردان زندانی ایرانی به اعدام محکوم شده‌اند؛ آماری زیاد و عجیب که در پس آن ماجراهای ناشنیده بسیاری وجود دارد.

در روزگاری که یکی از چالش‌های بزرگ مسئولان ایرانی در مالزی، تعداد زیاد زندانیان و محکومان به اعدام است، در سوی مقابل شنیده ها از رنجی حکایت دارد که قاچاقچیان ایرانی به ایشان تحمیل می‌کنند. رنجی که تا یک دهه پیش ژاپن را آزار می‌داد و اکنون بلای جای امثال اندونزی، مالزی و چند کشور دیگر شده است.

اگرچه اغلب ایرانیان مهاجر به این کشورها را دانشجویان و قشر باسواد و تحصیل کرده تشکیل می‌دهند، اما آنچه دورنمای ذهن ایشان از کشورمان را شکل می‌دهد، بیشتر قاچاق مواد مخدر است تا مشتاقان علم. اینقدر که می‌گویند ایرانی ها گوی رقابت را از آفریقایی ها در قاچاق مخدر ربوده‌اند و سخت ترین مقابله‌های صورت گرفته برای حذف‌شان هم راه به جایی نبرده است.

اوضاع برای مالزیایی ها و اندونزیایی‌ها به قدری قمر در عقرب شده که به تازگی قوانین صدور ویزای خود را تغییر داده‌اند تا به عنوان مثال کسی نتواند به آنجا سفر کرده و در بدو ورود، روادید دریافت کند. اما این تغییر از این رو به ما ارتباط می‌یابد که متاسفانه در زمان تصمیم سازی و اعمال آن، قاچاق انسان و قاچاق مواد مخدر به عنوان ارکان اتخاذ این تصمیم اعلام شده‌اند که در کنار (دومی قاچاق مخدر) نام ایرانیان سنجاق شده بود!

بعد از دستگیری «هادی» در سه کشور جشن گرفتند!

آن گونه که خبرنگاری آزاد از اوضاع قاچاق مخدر در مالزی می‌نویسد، «هادی» ملقب به «چارلی»، متولد ۱۳۶۴، بچه جوادیه تهران با اصالت قزوینی، جوانی کوتاه قامت و ریز نقش بود که روز دستگیریش در اداره پلیس مالزی، ژاپن و کلمبیا جشن برپا شد، چراکه ماموران گمان می‌کردند سرانجام پرونده قاچاق در مالزی و ژاپن و تیراندازی و شاخ و شانه‎کشی او در کلمبیا -که مدتی بود اقامت آن جا را هم به دست آورده بود،- تمام شده است.

این فرد با اجاره چند منزل مسکونی در منطقه «ایپوه» و «امپنگ» در کوالالامپور، انباری از مخدر شیشه در اختیار داشت و به عنوان یکی از اصلی‌ترین مافیای شیشه، قیمت‌گذاری بر این ماده مخدر را برعهده داشت.

یکی از کارگران سابق چارلی می‌گوید: «وی برای کار، راهی ژاپن شده بود و از همان جا کار خلاف را شروع کرد، اما به محض این که خطر بازداشت و لو رفتن در این کشور تهدیدش کرد، به مالزی رفت. او از سال ۲۰۱۰ تقریبا به یکی از قطب‌های قاچاق شیشه تبدیل شده بود. هادی تمام مواد مخدر خرده‌پاها را جمع و انبار می‌کرد تا بتواند بازار شیشه مالزی را در دست بگیرد.»

برپایه ادعای یک مقام پلیس مالزی، مبلغی حدود ۱۰۰ میلیارد تومان از مالزی به حساب چارلی در ایران واریز شده است.
resized_368935_946 resized_368934_250 resized_368936_977

از قاچاقچیانی که در ایران آزادند تا تکنولوژی انتقال شیشه در شیشه!

این خبرنگار آزاد در ادامه می‌نویسد: یکی از ماموران پلیس بوکیت امان (سازمان مبارزه با مواد مخدر مالزی) درباره سرنوشت امثال هادی می‌گوید: تمام این افراد سرشناس از جمله هادی، خیلی زود با پرداخت هزینه‌های گزاف و استخدام چند وکیل مشهور از زندان رها می‌شوند. بیشتر کسانی که اکنون در زندان هستند و حکم‌های سنگین گرفته‌اند، خرده پا هستند.

البته هادی با همین فرمول و به کمک وکیلی سرشناس به نام «گویی»، با پرداخت ۴۵۰ هزار رینگت مالزی (هر رینگت حدود ۸۰۰ تومان به نرخ دولتی و ۱۰۰۰ تومان به نرخ آزاد) تبرئه شد. بر اساس قوانین مالزی، او به ایران دیپورت شد اما هرگز خبری از دستگیری او در ایران به گوش نرسید.

دستگیری و دیپورت این افراد تغییر چندانی در وضعیت قاچاق مواد مخدر در مالزی ایجاد نکرده است. البته کنسول ایران در مالزی مدعی شده که به علت افزایش کنترل در مرزهای هوایی، تعداد زندانیان ایرانی در مالزی کاهش یافته است.

اما «محمد»، یکی از زندانیان مواد مخدر ایرانی که در زندان «سونگای بلو» به سر می‌برد، این ادعا را رد کرده و از هوشیار شدن قاچاقچی‌ها می‌گوید: «روش‌ها تغییر کرده‌اند. مثلا در روش‌های جدیدتر، شیشه را در ترشی و خیارشور حل می‌کنند و در لابراتوارهایی که در مالزی دارند، دوباره آن را از مایه خیارشور و ترشی جدا می‌کنند و می‌فروشند. دیگر مثل قبل، کسی بی‌گدار به آب نمی‌زند. ضمن این که با رسانه‌ای شدن ماجرای مواد مخدر، دیگر کسی قربانی قاچاق‌چیان بزرگ نمی‌شود. کسی حاضر نیست بسته ناشناس را به مالزی حمل کند و یا این که با فریب سفر رایگان، راهی مالزی شود.»
resized_368930_348 resized_368931_108 resized_368933_894

به این دلیل است که مالزی زندانیان ایرانی را به وطنشان بر نمی‌گرداند

ورود شیشه ابتدا از چین و سپس از مالزی به ایران رواج پیدا کرد اما پس از مدتی، تولید مخدر شیشه در ایران ارزان‌تر شد. این در حالی بود که قیمت هر کیلو از این ماده مخدر در مالزی به ۱۳۰ تا ۱۵۰ هزار رینگت می‌رسید.

«حسن روشن»، لقب اولین وارد کننده بزرگ شیشه به ایران را از آن خود کرده است. پس از رواج تولید این ماده مخدر در ایران، روشن اولین صادرات گسترده شیشه را از ایران به مالزی آغاز کرد. او مدتی بعد با شخصی معروف به «غلام غربت»، تجارت شیشه را در مالزی گسترش می‌دهد. اما با حمله پلیس به محل نگهداری مواد، او و پسر غلام غربت دستگیر می‌شوند و پس از هفت ماه و پرداخت هزینه‌های بسیار،  روشن از زندان آزاد و به ایران دیپورت می‌شود.

یکی از مقامات پلیس مالزی در این باره می‌گوید: «اقامت روشن در مالزی باطل و برای همیشه از ورود به مالزی محروم شد اما هرگز خبر یا مدرکی که نشان دهد پلیس ایران او را بازداشت کرده و یا بازخواست شده، به بوکیت امان ارایه نشد؛ ما خبر موثق داریم که او در ایران آزاد است.»

یک افسر دیگر پلیس بوکیت امان در این مورد می‌گوید: «اصلی‌ترین دلیل مقامات مالزی برای باز نگرداندن این زندانیان به ایران، این است که هیچ تضمینی برای جلوگیری از سفر مجدد آن‌ها به مالزی وجود ندارد. وقتی بزرگ‌ترین قاچاقچی‌هایی که به سختی در مالزی به دام پلیس افتاده و بازداشت شده‌اند، پس از بازگشت به ایران آزاد هستند و هیچ خبری از بازداشت آن‌ها منتشر نمی‌شود، وقتی بارها افرادی پس از دیپورت به ایران، با پاسپورت ایرانی اما با نام و فامیلی جدید به مالزی بازگشته و به کارهای قبل خود ادامه می‌دهند، بازگرداندن این زندانیان کار عاقلانه‌ای نخواهد بود.»/تابناک

Share