مانکن روزی یک میلیون تومان/۵ سال تبعید در انتظار زنان بدحجاب

قاجار تا پهلوی: مدگرایی و مد در ایران از زمان قاجار و با سفر ایرانیان به غرب آغاز شد. در آن زمان درباریان به دنبال توسعهٔ روابط دیپلماتیک با قدرت‌های اروپایی طی سفر به اروپا برای نخستین بار با پوشش‌های غربی آشنا شدند، همچنین دانشجویانی که برای ادامهٔ تحصیل به اروپا رفته بودند نیز زمینهٔ تغییر دیدگاه نسبت به سبک پوشش را فراهم آوردند. در زمان سلطنت محمدرضا شاه از سال ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۷ به دلیل افزایش ارتباطات با کشورهای غربی و آمریکایی سیر تحول لباس و همگون شدن آن با البسه خارجی بیشتر شد.

دوران بعد از انقلاب: بعد از انقلاب و کاهش فراگیری مد و فرهنگ غربی در سطح جامعه و حتی در شهرهای بزرگ، فرهنگ پوشش ایرانیان دچار تحول شد و میل به ساده‌زیستی، دوری از مد و جنگ ایران و عراق، باعث شد مد در دهه ۶۰ شمسی به حاشیه برود. با پایان جنگ و از میان رفتن الزامات خاص اقتصادی و سیاسی آن و آغاز دوره تاثیر همه جانبه رسانه‌هایی چون ویدئو و ماهواره، دوباره موج مدگرایی در جامعه آغاز شد. کاهش سختگیری‌ها و افزایش واردات لباسهای خارجی هم در تشدید این فضا موثر بود بطوریکه در دهه ۷۰ کم‌کم شلوارهای پارچه‌ای جای خود را به جین‌های تنگ داد و پیراهن‌های معمولی مردانه به تی‌شرت تبدیل شد.

دهه ۸۰: سرعت تحول مد در دهه ۸۰ به علت ظهور اینترنت در خانه‌های مردم بسیار بالا بود، به طوری که شاید هر سال یک مد در جامعه می‌آمد و برچسب “دمده” یا “از مدافتاده” به لباس‌های نه‌چندان کهنه داخل کمدها می‌خورد. مانتو فروشی‌ها آنقدر زیاد و متنوع بودند که قیمت آن کمتر با افزایش روبه‌رو می‌شد و جزو متنوع‌ترین و ارزان‌ترین تن‌پوش‌های دهه ۸۰ بودند. در اواخر دههٔ هشتاد آشفتگی بازار پوشاک دولت مردان ایرانی را متوجه کرد که تاکنون از این عرصه وسیع رقابتی غفلت کرده‌اند و آنان را وادار کرد تا به طراحی لباس به عنوان یک ابزار فرهنگی توجه داشته باشند و به همین جهت ساماندهی مد و لباس به وزارت ارشاد واگذار شد. این وزارتخانه با برگزاری مسابقهٔ طراحی مد و لباس فجر هنرمندان را به رقابت کشاند و برای اولین بار در ایران طراحی مد و لباس به عنوان یک هنر در کنار هنرهای دیگر مطرح شد. پس از آن و در آغاز دههٔ نود شوهای زندهٔ لباس و انواع نمایشگاه‌ها فرصت پیدا کردند خود را به عرصهٔ ظهور برسانند و حتی مؤسساتی در زمینهٔ پژوهش پوشاک ایرانی به ثبت رسیدند.

لباس قرمز و سرمه ای کاترین اشتون در مقابل ایران: به عنوان مثال لباس «قرمز مگنتا» نامش را از شهر «مگنتا» در شمال ایتالیا گرفته که به معنای «شکوه و پیروزی شخصی» است. بنابراین ترکیب رنگ‌های تند اکسپرسیونیستی قرمز مگنتا و طبیعت انتزاعی و غرابت احساسی است.

رجز خوانی با لباس در مقابل صدام حسین: البته کاترین اشتون وقتی معاون تونی بلر، نخست‌وزیر انگلیس بود در جنگ افغانستان و عراق، ترکیب لباس قرمز مگنتا و سورمه‌ای پارما را می‌پوشید که برداشت انتزاعی آن ایجاد رعب و وحشت برای صدام حسین بود. وقتی صدام مفهوم رنگ قرمز مگنتا و سورمه‌ای پارما را از خانم ضاحا حدید طراح و معمار پرآوازه انگلیسی عراقی‌الاصل پرسیده بود حدید در پاسخ گفته بود این ترکیب یعنی معماری شرایط جدید با من است و گرنه خاطره و ویرانی را به ارث می‌برید.

با توصیف و مروری بر وضعیت مد و لباس در گذشته ایران و حتی تاثیر آن بر سیاست خارجی ورود به موضوع پدیده ای با عنوان “مانکن” قابل تامل است. مانکن زدگی، مانکنیسم، مانکن جنسی و عناوین دیگر از جمله دغدغه های جامعه امروزی است و در میان آسیبهای اجتماعی نوظهور بررسی و ارزیابی می شود.

مانکن روزی ۱ میلیون تومان!

مزون ها، فروشگاهها و حتی شرکتهای توزیع البسه خارجی و داخلی ۱۰ سالی است که پا را فراتر گذاشته و خارج از چارچوبهای قانونی اقدام به عرضه مد و لباس از طریق دخترهای خوش اندام و پسرهای شیک پوش با ظاهر آراسته می کنند. این مزون ها که اغلب در خانه های مسکونی یا تجاری متمرکز هستند بیشتر از طریق تبلیغات چهره به چهره شهروندان را تشویق به حضور در مزون می کنند. البته رونق بازار مزون ها و مانکن ها بی تاثیر از برنامه های ماهواره ای نبوده است تا آنجا که وزیر ارشاد دولت یازدهم خبر از استفاده ۷۱ درصدی تهرانی ها از ماهواره می دهد.

از جمله دستاوردهای مدگرایی در ایران فعالیت مزونها با جذب دخترها و پسرهای شیک پوش و خوش اندام است به طوریکه حتی در برخی موارد با اجاره، استخدام و برتن کردن لباسهای مد روز آنها را راهی کوچه و خیابان می‌کنند. برخی هم پا را فراتر گذاشته و برنامه های ویژه ای با عنوان شوی لباس دارند. البته در این میان شرکتهای بزرگی هم ایجاد شده که مزون ها را در این زمینه پشتیبانی می‌کنند. صاحب یکی از این شرکتها در تهران در گفتگو با خبرنگار مهر می گوید: اگر مزون و یا فروشگاهی نیاز به مانکن داشته باشد ما این افراد را معرفی می‌کنیم. البته بستگی دارد برای چه کاری باشند. مثلا برخی برای شوی لباس و برخی هم برای عکس معرفی می شوند. مانکن ها از ۸۰ تا روزانه ۱ میلیون تومان قیمت دارند که باز هم بستگی به زیبایی، اندام و حتی خوش نام بودن (بازیگر و…) دارند. این صاحب مزون مدعی بود که تنها شرکتی است که مجوز این کار را از وزارت ارشاد گرفته است!

البته جستجو برای یافتن مزون های زیر زمینی و مانکنها کمی سخت بود ولی گفتگو با برخی از دخترهایی که برای نمایش دادن یک مد لباس در خیابان پرسه می زدند پرده ای دیگر از حاشیه های مد و لباس را نشان داد. یکی از این دخترها می گوید: «به واسطه یکی از دوستانم به من مبلغی پرداخت شد تا با این لباس یک هفته در خیابانهای تعیین شده پرسه بزنم. دیگری می گفت: به من گفته نشده کجاها بروم ولی گفته اند در ازای جذب هر مشتری مبلغی به شما می دهیم. دختر دیگری در حوالی خیابان جردن می گفت: من خودم مانکنم و در شوی لباس شرکت می‌کنم. اگر هم مزونی عکس خواست در آتلیه از من در ژستهای مختلف عکس گرفته می شود. حتی برای عکس تبلیغ لباس زیر هم به من پیشنهاد شده است البته دوستانم رفتند و پول خوبی هم گرفتند.»

عکسهای فیس بوکی در آتلیه‌های تهران

گفته های این افراد در حالی است که یکی از قضات دادسرای جرایم اینترنتی تهران در گفتگو با مهر می گوید: « پرونده ای معروف به آتلیه ها در این دادسرا مطرح بود که با ۶۰ متهم روانه دادگاه شد. در این پرونده مهم تعدادی زیادی از دخترها و پسرها اقدام به عکس گرفتن با مدهای مستهجن و برهنه می‌کردند که همگی محکوم به حبس شده اند. نکته مهم آن است که در این میان پدیده ای باب شده با عنوان عکاسی فیس بوکی. بطوریکه این افراد با این ترفند اقدام به عکاسی می کردند.»

برگزاری شوی لباس با ۷۰ میلیون تومان

آخرین قیمتهای برگزاری شوی لباس نشان می دهد که برگزاری هر شوی لباس به صورت میانگین ۳۰ تا ۷۰ میلیون تومان هزینه دارد که شامل تیم عکاسی، نور، استیج و غیره می شود. در برخی از سایتها هم بدون اینکه جنسیت مرد یا زن مشخص باشد به آسانی با ثبت نام اینترنتی مانکن جذب می‌کنند. البته این سایتها بدون فیلتر فعالیت می کنند و حتی شماره حساب، آدرس و تلفن هم دارند!

لباس شب ۴ میلیون تومان/ ورود به مزون با شرایط امنیتی

در این میان قیمت برخی البسه زنان در نوع خود جالب و قابل تامل است. گشت زنی در مزونها و فروشگاههای لباس زنانه در خیابانهای آفریقا، گاندی، سعادت آباد و الهیه نشان می‌دهد کم نیستند افرادی که برای یک لباس شب زنانه بیش از ۴ میلیون تومان هزینه می کنند! برخی از این فروشگاهها با تدابیر شدید امنیتی اقدام به فروش می کنند. از قفل های الکترونیکی تا شیشه های نشکن و حتی ضد گلوله …. این اماکن به نوعی طراحی شده اند که از بیرون به هیچ عنوان نمی توان داخل فروشگاه را رویت کرد. حتی تابلو هم ندارند و تنها باید زنگ بزنی تا بعد از رویت از طریق دوربین مدار بسته وارد فروشگاه شوید. فروشنده ها هم بعضا بدون روسری و با حجابی نامناسب از مشتری ها پذیرایی می کنند. بسیاری از این فروشگاهها و مزونها در فضای مجازی دارای سایت هم هستند.

داستان تهران: ۵ سال تبعید از تهران در انتظار مانکن ها و زنان بدحجاب