مریم میرزاخانی فوق العاده ساده و فروتن بود | جوانان از این انسان بزرگ الگو بگیرند

 اختصاصی پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا به مناسبت فقدان بانوی نابغه ایرانی ریاضی جهان مریم میرزاخانی مراسم یادبودی از سوی خانواده زنده یاد علیرضا سایه بان در گلزار شهدای بندر انزلی برگزار شد(گزارش تصویری)

در حاشیه این مراسم مادر علیرضا سایه بان در گفتگو با دیارمیرزا با ذکر خاطراتی از گذشته اظهار کرد: اولین بار خانم میرزاخانی را بعد از تصادف علیرضا، زمانی که در تهران و در مجاورت دانشگاه شریف منزل داشتیم، در حالی که صدمه بسیار شدیدی دیده بودند دیدم. ایشان برای عرض تسلیت به منزل ما آمده بودند و در این بیست سال چیزی که از مریم میرزاخانی میدانم این است که فوق العاده ساده بود، هم پوشش و هم از نظر رفتار.

وی افزود: همیشه و در همه جا از دوستانش یاد میکرد زمانی که جوایز مختلفی گرفت و حتی زمانی که جایزه بزرگی مانند فیلدز (بالاترین جایزه در ریاضیات)را بدست آورد خودش اذعان داشت که من بار شش نفر از دوستان نابغه خودم را بر زمین گذاشتم. این یعنی در آن حالت نیز یادش نمیرفت که چه دوستانی داشت. دوستانی که اگر هر کدام بودند ستارگانی در آسمان علم ایران می‌شدند.

مادر علیرضا سایه بان ادامه داد: آن اتوبوس مرگ حامل بهترین نخبگان ایران بود و بازماندگان آن اتوبوس هم هر کدام در جای جای جهان می‌درخشند. برای نمونه خانم رویا بهشتی که در دانشگاه هاروارد مشغول است و بچه های دیگر که هر کدام در بزرگترین دانشگاه های دنیا مشغول هستند و بهترین مدرسین دانشگاه ها هستند و برخی از آنها نویسنده بهترین کتاب ها هستند.

وی با بیان اینکه خانم میرزاخانی فقط درس میخواند و اصلا زمانی برای مسائل بیهوده نداشت یادآور شد: ایشان مسلما نابغه بی همتایی بود و سالها و شاید قرن ها طول بکشد تا کسی دوباره مانند خانم میرزاخانی متولد شود. ایشان اولین بانویی بودند که جایزه فیلدز را دریافت کردند و عظمت آن جایزه نشان میدهد که چقدر زحمت کشید تا توانست بقیه را پشت سر بگذارد.

مادر علیرضا سایه بان گفت: امیدوارم جوانان از این انسان بزرگ، کم ادعا و کم حرف که هیچ وقت هیچ حرفی از خودش نمی زد و هر چه در روزنامه ها و تلویزیون و … در رابطه با ایشان بیان شده از زبان اطرافیانش بوده یاد بگیرند. آنقدر فروتن بودند که حتی از هیچ کدام از جوایز و افتخارات بزرگ خودشان نیز مطلبی نمی گفتند. تمام وقت خودشان را صرف مطالعه می‌کردند و کوچکترین فرصتی را غنیمت می‌شماردند،حتی عکس دانشگاهشان بود که بروی سایت های مختلف آمد،درست مانند علیرضای من،آن زمان ما برای اعلامیه دنبال عکس می‌گشتیم.

وی افزود: این عزیزان ساده تر از این حرف ها بودند و تمامی وقتشان را صرف مطالعه و خواندن درس می‌کردند. علیرضا تا نیمه های شب درس میخواند و ۳ ساعت می‌خوابید و میگفت ۳ ساعت خواب برایم کافیست و صبح هم سرحال بیدار میشد. از زمان خودشان، از خواب خودشان ،از همه چیز میزدند و درس می‌خواندند. اینها اینجور زندگی کردند و الان هم بقیه دانشمندان نیز اینگونه زندگی می‌کنند.

این مادر که خود داغ جوان دیده است در پایان گفت: ما باید قدردان آنها باشیم که بی ادعا و بدون هیچ چشم‌داشتی وقت و عمرشان را پای دانش می‌گذارند.

گفتنی است سقوط اتوبوس حامل دانشجویان شریف در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۷۶ رخ داد که در پی آن هفت نفر از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف که در مسیر بازگشت از بیست ودومین دوره مسابقات ریاضی که در دانشگاه شهید چمران اهواز برگزار شده بود، کشته‌ شدند. مریم میرزاخانی از بازماندگان این حادثه بود.