به بهانه انتقاد یکی از اعضای شورای شهر از کیفیت ضعیف آسفالت خیابانهای رشت
به عقیده بنده، رهبری سـازمان شـهرداری رشت، در بهبود کیفیت پروژه‌های عمرانی خویش به میزان بسیار زیاد می‌تواند اثرگذار باشد به شــرطی که به جای پرداختن به اموری که در راســتای ماموریت ذاتی ســازمان‌اش نمی‌باشد، همانند مورد عجیب نشستن و گپ و گفت در خصوص انتخابات ۲۰۱۶ ایالات متحده آمریکا، به امور اساسی تری همچون نشستن و گپ و گفت در خصــوص آموزش زیربناهای مدیریت اثربخش، در قالب سمینارهای آموزشی مداوم به مدیران رده بالای خویش بپردازد.
به بهانه انتقاد یکی از اعضای محترم شورای اسلامی شهر رشت از کیفیت ضعیف آسفالت خیابانهای رشت
جناب آقای کارگرنیا عضو محترم شورای اسلامی شهر رشت، در آخرین مصاحبه خویش از وضعیت و کیفیت ضعیف آسفالت خیابانهای رشت انتقاد نمودند و وضعیت آسفالت این خیابان‌ها را نگران کننده دانسته و حتی دامنه انتقاد به حق ایشان خیابانهایی را که طی نهضت پر سر و صدای آسفالت شهردار محترم، جدیداً آسفالت شده بودند را در بر می‌گیرد.
به راستی دلایل اصلی وضعیت نامناسب آسفالت خیابانهای رشت ریشه در چه دارد؟
اینکه پس از گذشت سالیان بسیار زیاد از عمر تولید این محصول پر مصرف جهانی که کلیه مواد اولیه آن در کشور عزیزمان هم در دسترس است و نیز پیشرفت تکنولوژی و ماشین آلات عملیات تولید و اجرای آسفالت، بسیاری از شهرهای این مرز و بوم فاقد کیفیت حداقلی در این محصول هستند، چه دلایلی می‌تواند داشته باشد؟
نگارنده در این یادداشت بنا ندارد به مقصریابی این وضعیت ورود نماید، بلکه می‌خواهد به این عارضه از زاویه دیگر بنگرد. زاویه‌ای که در ابتدای انتخاب شهردار فعلی رشت، توسط همین نگارنده یکبار مفصل همین پایگاه خبری به آن پرداخته شد و ضرورت دارد یکبار دیگر از این زاویه به یکی از عارضه‌های همیشگی حوزه شهری رشت عزیزمان بپردازیم.
درست است که یکی از عوامل عقب ماندگی شهر رشت، محدودیت منابع در شهرداری رشت می‌باشد، و شاید اولین دلیلی که دوستان و مدیران شهری رشت در انتقاد از کیفیت ضعیف بسیاری از فعالیت‌ها بدان اشاره می‌نمایند، این است که؛ «بدلیل محدودیت منابع مجبور به اجرای این پروژه در این رده از درجه کیفیتی بوده‌ایم، و اگر نه به سراغ محصولات با کیفیت تر می‌رفتیم»!
آری محدودیت تامین منابع امروزه یکی از چالش‌های اصلی مدیران سازمان‌ها است، ولی به یقین دلیل اصلی نیست و نخواهد بود!
چراکه مدیریت اثربخش بسیاری از مدیران سازمان‌های داخلی میهن عزیزمان ثابت نموده، که با مدیریت اثربخش راه تامین منابع اجرای پروژه‌های زیربنایی را می‌توان هموار و تسهیل نمود.
یکی از ابزارهای این مدیران اثربخش، توجه دقیق و هوشمندانه به فرایند صحیح برون سپاری فعالیت‌ها از طریق بکارگیری تکنیک «ارزیابی، انتخاب و ارتقاء تامین کنندگان» است. اگر نگاهی از سر هوشمندی به برخی از کلانشهرهای میهن عزیزمان بیندازیم، درک خواهیم نمود که یکی از عارضه‌ها و مشکلات اصلی در توسعه شهر رشت، اشتباه همیشگی و تکراری سازمان شهرداری رشت در تعریف و واگذاری پروژه‌ها به بخش خصوصی است، و حتی با روی کار آمدن مدیریت فعلی شهرداری رشت هم، شوربختانه شاهد این نمی‌باشیم که در این مسیر اندکی تغییرات مثبت حاصل گردیده باشد و مسیر کیفیتی فعالیتهای عمرانی در مقطع مدیریت فعلی هم به گونه‌ای است که بسیاری از اهل فن و متخصصین این دیار، قلم به شکایت از کیفیت ضعیف بسیاری از فعالیتهای عمرانی شهرداری برداشته‌اند و آخرین آن نگرانی به حق جناب آقای واثق کارگرنیا از وضعیف بد کیفیت آسفالت خیابانهایی است که جدیدا آسفالت شده‌اند.
موضوع خرابی همیشگی آسفالت خیابانهای رشت، همواره‌یکی از دغدغه‌ها و پرسش‌های نگارنده این یادداشت نیز بوده، و با کمال احترام برای تمامی شهرداران شهر رشت، باید اذعان نمایم که به ندرت دیده‌ام که شهرداری در رشت، جرات و جسارت این امر را داشته باشد که، خدماتی همانند آسفالت کردن معابر و خیابان‌ها را در قالب یک بسته بلندمدت به پیمانکاری بدهد که آن پیمانکار در چارچوب یک فرایند صحیح «ارزیابی، انتخاب و ارتقاء» برگزیده شده باشد!
متاسفانه تمامی شهرداران این شهر، برای زیرسازیهای موردنیاز و اجرای آسفالت کاری با یک پیمانکار قرارداد می‌بندند و برای نگهداری آن با پیمانکاری دیگر!!! و یا اگر هم که با یک پیمانکار و یا حتی سازمان مطبوع خودش هم قرارداد می‌بندد، بازهم شاهد جدا بودن فرایند اجرا از فرایند نگهداری آن هستیم!
در حالیکه امروزه بسیاری از شهرداران اثربخش در برخی از کلانشهرهای ایران عزیز، کل فعالیت سـاخت، خریداری و تامین آسـفالت، اجرا، نظارت و نگهداری آن را در قالب قراردادهای بلند مدت به یک پیمانکار می‌دهند لذا آن پیمانکار مجبور اسـت که اولا از آسـفالت و مواد خوب استفاده کند تا در تمام سال‌های قرارداد، از هزینه‌های دوباره کاری جلوگیری شـود، به همین دلیل هم در بیشـ‌تر موارد مجبورند به شـیوه تحقیق و اجرا عمل کنند که این فرایند خود باعث این می‌شود که پیمانکاران از یک سو، به کارهای تحقیقاتی و توسعه‌ای متوسل شوند و کیفیت را بالا ببرند و از سوی دیگر علاوه بر ایجاد اشـتغال، به رشـد فزاینده اقتصاد شهر کمک نمایند. با تغییر چنین نگاهی به توانمندی‌های بخش خصوصی می‌توان اهداف برون سپاری صحیح برخی از فعالیت‌ها را در شهرداری رشت نیز به خوبی اجرایی کرد. عمر آسـفالت در شـهرهای مختلف گیلان، دو یا سـه سال است، در برخی از کلانشهرهای در مسیر توسعه این کشور، سه تا پنج سال و اما در کشورهای پیشرفته، عمر این آسفالت‌ها به ۱۵ تا ۲۰ سال می‌رسد و حتی شهرداری‌های این شهر‌ها قصد دارند این مدت را به ۳۰ سـال هم برسانند! به این صورت که تمام مراحل آماده سازی تا ساخت و نگهداری آسفالت معابر به مدت ۲۰ سـال به یک پیمانکار سـپرده می‌شود و شهرداری هر سال، پولی را با رقمی ثابت، بابت این خدمات به پیمانکاران می‌دهد و نه اینکه میزان این پول را بر اساس میزان خرابی پرداخت کند!! و به این گونه اسـت که پیمانکاران به دلیل سود اقتصادی خودشان مجبورند در اجرای خدمات از بهترین‌ها چه در بخش نرم افزار و چه در بخش سخت افزار استفاده کنند.
به عقیده بنده، رهبری سـازمان شـهرداری رشت، در بهبود کیفیت پروژه‌های عمرانی خویش به میزان بسیار زیاد می‌تواند اثرگذار باشد به شــرطی که به جای پرداختن به اموری که در راســتای ماموریت ذاتی ســازمان‌اش نمی‌باشد، همانند مورد عجیب نشستن و گپ و گفت در خصوص انتخابات ۲۰۱۶ ایالات متحده آمریکا، به امور اساسی تری همچون نشستن و گپ و گفت در خصــوص آموزش زیربناهای مدیریت اثربخش، در قالب سمینارهای آموزشی مداوم به مدیران رده بالای خویش بپردازد.
آرزومند موفقیت و سربلندی دردانه شهرهای ایران زمین، رشت شهر باران‌های نقره‌ای
کیوان بهمنش
پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
دیدگاه