چند نکته درباره آقای روحانی و دولت او

آنچه در این نوشتار کوتاه می آید، نگاه به خصوصیات آقای روحانی و دولت او است که می تواند بدنه اصولگرایی را در نحوه برخورد با او و دولتش یاری نماید. این اشاره به جاست که سابقاً در نوشتاری «نگاهی به گفتمان های انتخابات ریاست‎جمهوری » گفتمان های موجود در انتخابات را تحلیل نمودیم و گفتیم که آقای روحانی در کنار آقای ولایتی در “گفتمان کارآمدی” می گنجد.با توجه به سوابق آقای روحانی و مواضع ایشان در انتخابات و وعده هایی که داده است، چند نکته را به نحو مختصر می توان ذکر نمود:
۱. آقای روحانی فردی متعادل است. به دنبال اداره کشور با گروه همکار خود در انتخابات و ستاد انتخاباتی اش نیست. به جز اصلاح طلبان تندرو و اصولگرایان متحجر که جز خود، دیگری را قبول ندارند و دائماً به دنبال دفع حداکثری اند از همگان در دولتش استفاده خواهد کرد. دولت اعتدال، دولت کارشناس است و به دنبال تدبیر امور با عقل جمعی خواهد بود. هرچند ممکن است در برخی حوزه ها به ورطه تکنوکراسی گرفتار شود که باید مراقب بود و از نقد و نظر کوتاهی نکرد.

۲. دولتِ کارشناس، اصولاً دولتی بالنسبه کارآمد خواهد بود. استفاده از همه ظرفیت کارشناسی و توجه به بندهای الف وب اصل سوم قانون اساسی به صورت توامان وجهه کارشناسی آن است. در این دولت از لجبازی های سالهای گذشته در مسائل کارشناسی که صرفاً با لابی گری در راهروهای مجلس و با دهن کجی به نمایندگان ملت همراه بود، ان شاء الله، خبری نخواهد بود.

۳. آقای روحانی فردی منطقی و دارای استدلال است. ممکن است طیف های مختلف اصولگرایان و اصلاح¬طلبان با نظری از نظرات آقای روحانی مخالف باشند، اما راه بر استدلال و حرف منطقی بسته نیست. سخن گفتن در فضای استدلالی، موجبی برای اقناع و تفاهم فراهم می کند که فضای امروز کشور بسیار تشنه آن است.

۴. آقای روحانی از منظر سیاسی از افراط به دور است. در دروان فتنه موضع به موقع گرفته و چماقی که برخی مانند پتک بر سر هر مخالفی می کوبند، در باره او کارگر نیست. از این رو با اصلاح طلبان افراطی که در انتخابات مجلس ششم از آنان زخم خورده است و عنوان برانداز برایشان صادق است، کاری ندارد. مرتجعینی که منطق جرج بوش در گفتار سیاسی شان موج می زند و هرکس که از ایشان نباشد با شیطان اکبر است، نیز در دایره روحانی نمی گنجند. لذا جریان فتنه از یک طرف و جبهه متحجرین از طرف دیگر دورترین افراد نسبت به روحانی اند. روحانی اصولگرایی اصلاح طلب یا به عبارت دقیق تر اصلاح طلبی اصولگرا است.

۵. روحانی و دولتش قانون گرا خواهند بود. تسلط او به مبانی حقوقی و اعتقادش به قانون اساسی _همان گونه که هست_ موجب خواهد شد، در این دولت از لوایح دو قلو و اختلافات مبنایی با مجلس مانند عدم امضای قوانین مصوب خبری نباشد. حضور روحانی در انتخابات ریاست جمهوری و پیروزی او با آرایی اندکی بیش از نصاب پنجاه درصدی، نشان از قبول کردن نظام قوانین انتخاباتی ایران است و تمرّد از رای مردم در کارنامه او نخواهیم دید.

۶. آقای روحانی رابطه ای دیرین با رهبر معظم انقلاب دارد. در روزهای اخیر شنیده شد که گفته است نه فقط وزرای دفاع و کشور و امنیت و خارجه هماهنگ خواهد کرد که برای انتخاب سایر وزرایش نیز با رهبری مشورت خواهد کرد که در صورت صحت این خبر، رویه حسنه ای توسط ایشان ایجاد خواهد شد. اختلاف نظرهای احتمالی با رهبری و نهادهای زیر مجموعه ایشان در فضایی عقلایی حل وفصل می شود و هرگز خانه نشینی و تمرد آشکار را از او شاهد نخواهیم بود.

۷. آقای روحانی برخلاف تصور برخی، شخصی انقلابی و مستحکم در مقابل جریان ضد انقلاب است. سخنران بیست و سوم تیر هفتاد و هشت، در جمع راه پیمایان، در کسوت دبیر شورای عالی امنیت ملی، چهره ای قوی و قاطع در مقابل براندازان و دشمنان فریب خورده ساخته است. چهره ای که شاید خوشایند بسیاری که به او رای داده اند نیز نباشد.

۸. از منظر فرهنگی دولت روحانی شاید بسیار قوی _آنچنان که نویسنده می پسندد_ ظاهر نشود اما آنچه مسلم است، رویه ای مناسب تر از شانزده سال گذشته در وزارت ارشاد در پیش گرفته خواهد شد.

بنده به آقای روحانی رای نداده ام، اما دعا می کنم آنچه در آینده مشاهده می کنم، وضعیتی آرام در کشور و به دور از بداخلاقی های سالهای دولت اصلاحات و احمدی نژاد و به دور از تنگ نظری های بسته نگر دوران سازندگی باشد؛ آمین./الف