سیاستی که قرار بود عین دیانت ما باشد

سیاستی که قرار بود عین دیانت ما باشد
سخن از اینکه دنیای سیاست، مدینه فاضله نیست و ورود کردن به آن همان و تن دادن به برخی از تصمیمات و جناح بندی‌های درون گروهی و برون گروهی که هیچ سازگاری با افکار شما ندارد همان، فراکسیونیسم و ابستراکسیونیسم روی دیگر این بازار مکاره است که بعضا شاهد بوده‌ایم که اکثریتی در ثانیه‌ای به اقلیت تبدیل شده است و اقلیتی چنان قدرتمند عمل کرده است که بر اکثریتی چیره شده است.
آقازاده‌ای که از آقازادگی فقط نام داشت و بیشتر باید ایشان را آقازاده سنگر تعلیم و تربیت دانست تا آقازاده به معنای مألوف آن در ایران که به آقازادگان حوزه اقتصاد کشور ناظر است تا هر نسبت نسبی دیگر، این روزها با بیانات خود عده‌ای را ناراحت و عده‌ای دیگر را خوشحال کرده است و فارغ از صحت و سقم گفتار ایشان، عده‌ای دیگر از نمایندگان که بیشتر به نسل دوم تعلق دارند و دغدغه های تبعید، شکنجه و نگرانی مشکلات انقلابیون اولیه را تجربه نکرده‌اند و یا سرداری که اگر چه کشور و مردم این کشور قدردان زحمات این عزیزان برای دفاع از خاک این کشور هستند اما ای کاش به جای نشان دادن چهره تند و خشمگین خود به نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی آن را برای مواجه با دشمنان نظام پس انداز می‌کردند و شأن مجلس را در نظر می‌گرفتند.
مجلسی که باید آرام‌ترین و امن‌ترین مکان برای ابراز عقیده باشد، نطق نماینده را در آن نیمه تمام متوقف می‌کنند و به غیر دموکرات ترین شکل ممکن، آزادی بیان را برای نمایندگان مردم نیز غیر ممکن می‌کنند و طرفه آنکه برای سند زدن این افتخار به نام خود، از یکدیگر سبقت هم می‌گیرند!
اصول گرایانی که از هیچ اصول و قائده‌ای پیروی نکردند و حتی اصل مترقی قانون اساسی را یازده روز برنتابیدند و دولت را نیمه تعطیل کردند و همچنان داعیه اصول گرایی دارند و در جایی که کم می آوردند از مقام معظم رهبری هزینه می‌کردند و اگر نبود حمایت های ایشان، دولت در همان اوایل کار با چالش‌های بزرگی روبرو می‌شد که با درایت رهبری و نامه مستقیم ایشان، جریان انحرافی را کمی به حاشیه راند!
نمی‌دانم نسل اول انقلاب که زندان، شکنجه و بی‌خانمانی را تحمل کردند و از شروع جنبش‌های آزادی خواهی در ایران معاصر تا سال ۱۳۴۲ که حضرت امام (ره) و حلقه پیرامون ایشان مخالفت با نظام حاکم را علنی کردند و تصمیم به تغییر رژیم گرفتند، چنین آینده‌ای را برای کشور ترسیم کرده بودند یا ما نسل جدید هستیم که به دلیل نداشتن طعم انقلاب در مذاق، کج سلیقگی به خرج می‌دهیم و این چنین با داشتن مخالفان تا بن دندان مسلح در جوار، به جای مسلح کردن خود به علم و تکنولوژی و تسلیحات روزآمد و همچنین دست در دست هم دادن برای سر و سامان دادن به اقتصاد و معیشت مردم، وقت و انرژی خود را برای خنثی کردن رقیب خرج می‌کنیم؟!
همه موارد فوق تنها گوشه‌ای از کارهایی است که نباید انجام می‌داده‌ایم و داده‌ایم و هر زمان هم که رهبری تذکر می‌دهند، عده‌ای سعی در مصادره به مطلوب کردن سخنان ایشان می‌کنند و کمتر به جان کلام توجه می‌کنند که اتحاد امروز از هر زمانی مهم‌تر است و دعواهای گروهی و جناحی در صورتی که به روشن شدن نقطه نظرات و مواضع دو طرف منجر شود، مفید است و در غیر آن صورت هیچ سودی برای کشوری که همه جناح ها از تندترین اصول گرایان تا دو آتشه‌ترین اصلاح طلبان دل بسته آن هستند، نخواهد داشت.
سیاستی که قرار بود عین دیانت ما باشد این نیست که در مجلسی که با نام مدرس پیوند خورده است به جامعه معرفی می شود، خرج از خزانه دین بیشتر از دخل آن باشد که در آن صورت نه اعتباری برای دین می ماند و نه ارزشی برای سیاست.

سام سکوتی بداغ
پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.