غفلت مدیریتی؛ بزرگترین تهدید برای برند کشاورزی آستانهاشرفیه
در حالیکه بادامزمینی سالهاست نام آستانهاشرفیه را در نقشه کشاورزی ایران تثبیت کرده و حتی محصول استانهای دیگر برای فرآوری به این شهرستان ارسال میشود، غفلت مدیریتی و نبود رویدادهای هویتساز باعث شده برند این محصول ملی بهتدریج در سایه قرار گیرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، در اقتصاد امروز، «تولید» تنها نقطه آغاز است؛ ارزش واقعی زمانی شکل میگیرد که محصول هویت پیدا کند، دیده شود، در ذهن جامعه ماندگار گردد و نام یک شهر را با خود حمل کند.
چندی پیش صالح محمدی رئیس سازمان جهاد کشاورزی گیلان گفته بود “بهدستور استاندا گیلان، جشنوارههای کشاورزی در سطح استان برنامهریزی و اجرا میشود و سازمان جهاد کشاورزی دبیر این جشنوارههاست. این برنامهها بر اساس محصولات با ارزش هر شهرستان و با همکاری فرمانداریها، مدیریت جهاد کشاورزی و فعالان بخش تولید پس از طی مراحل کارشناسی و تعیین زمان مناسب برگزار میشود. هدف ما از برگزاری این جشنوارهها تنها یک مراسم نمادین نیست؛ بلکه تقویت فرهنگ شکرگزاری، پاسداشت زحمات کشاورزان و توجه به پیوند انسان با طبیعت است”.
همانطور که چای با لاهیجان، زیتون با رودبار و کلوچه با فومن در حافظه جمعی ایرانیان گره خورده، بادامزمینی نیز سالها مزیت مسلم و برند دیرینه آستانهاشرفیه بوده است. حتی کشاورزان اردبیل و استانهای دیگر پس از برداشت، محصول خود را برای فرآوری و فروش به آستانه میآورند؛ این یعنی مرکزیت زنجیره ارزش بادامزمینی در اختیار این شهرستان است.
اما پرسش تلخ و جدی همینجاست: چرا آستانهاشرفیه، در پاسداری از برند کشاورزی خود، آنچنان که باید موفق عمل نکرده است؟
بهتازگی خبر برگزاری جشنواره «شکرانه برداشت برنج و بادامزمینی» در روستای لیچاه بخش لشتنشا اطلاع رسانی شده؛ رویدادی فرهنگی-اقتصادی که طبق اعلام رسمی برای تقویت برند محصولات بومی طراحی شده و اصل برگزاری آن در لیچاه به عنوان روستایی که اتفاقا به دلیل نزدیکی با آستانه اشرفیه زیر کشت بادام زمینی می رود، قابل تقدیر است. اما یک نکته برجسته را نمیتوان نادیده گرفت: وقتی آستانهاشرفیه مرکز رسمی، تاریخی و اقتصادی تولید بادامزمینی در کشور است و برنج هاشمی، صدری و دم سیاه آن همواره زبانزد بوده، چرا جشنواره این محصولات نباید در آستانه اشرفیه برگزار شود؟
پر واضح است که این مسئله نه ناشی از ضعف تولید، نه کمبود مزیت، و نه حتی نبود ظرفیت اجتماعی است؛ این نتیجه مستقیم غفلت مدیریتی است. سالهاست که مدیران کشاورزی و فرمانداری آستانه از «رویداد»، «برندسازی»، «رسانه» و «بازار» غافل ماندهاند. در حالیکه شهرهای همسایه با کوچکترین فرصت، یک عنوان برند، یک جشنواره یا یک رویداد فرهنگی را به نام خود ثبت میکنند، آستانهاشرفیه همچنان در چرخه تردید، مکاتبات اداری و تعارفات مدیریتی گرفتار است.
اگر شهری برای محصولش جشنواره، هویتسازی و تبلیغ نکند، دیگران این کار را میکنند. از این رو جشنواره سالانه تخصصی بادامزمینی با حضور تولیدکنندگان، کارخانهداران، شرکتهای بستهبندی، فروشگاههای زنجیرهای و صادرکنندگان، میتواند این شهرستان را به مرکز رسمی تجارت بادامزمینی کشور تبدیل کند.
بنابراین ایجاد نشان استاندارد «بادامزمینی آستانه»، برگزاری نمایشگاههای ملی، تولید محتوای رسانهای، تورهای کشاورزی و رویدادهای فصل برداشت، اقداماتی حیاتی و فوریاند.
پرواضح است که بادامزمینی آستانهاشرفیه، با وجود اصالت و کیفیت، برای «برندسازی» در سطح ملی جای کار دارد.
اگر مدیران شهرستان همچنان در چارچوب مکاتبات و هماهنگیها حرکت کنند، شهرهای دیگر از سایر استانها، جایگاه آستانه را بهسادگی تصاحب خواهند کرد.
دیدگاه