راهکار توسعه منطقه آزاد انزلی؛ اقتدار مدیریتی و همدلی درونسازمانی
تنها با همافزایی میانسازمانی، همدلی درونسازمانی و مدیریت مقتدرانه مبتنی بر قانون میتوان از تمام ظرفیتهای منطقه بهره گرفت.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، سید مجید حسینی در یادداشتی نوشت:
منطقه آزاد انزلی تنها در دورهای محدود، همزمان با استانداری محمدعلی نجفی و حمایت ویژه او از رضا مسرور، از فشارها و لابیگریهای نمایندگان مصون ماند. این مصونیت بیش از آنکه محصول حمایت استاندار باشد، مرهون اقتدار مدیریتی رضا مسرور، نخستین مدیرعامل منطقه آزاد انزلی بود.
پیش از آن، نفوذ نمایندگان و مدیران استانی به دلیل حضور حمیدرضا بقایی در مقام دبیر شورایعالی مناطق آزاد و معاون رئیسجمهور چندان گسترده نبود؛ هرچند تا سال ۸۶ منطقه آزاد انزلی هنوز جایگاه برجستهای در معادلات سرمایهگذاری و اشتغال نداشت.
اما از سال ۹۶، با خروج مرحوم ترکان و ورود مرتضی بانک به دبیرخانه شورایعالی، همراه با تغییر استاندار، عرصه مدیریتی برای مسرور سختتر شد. اگر پیشتر مدیران استانی با دستور استاندار در جلسات منطقه آزاد شرکت میکردند، در دوره سالاری مسیر متفاوتی طی شد. مهمترین ویژگی این مقطع، نفوذ نیروهای اعزامی از معاونت ریاستجمهوری و استانداری بود. همزمان، خود مسرور نیز پس از کسب موفقیتهای متعدد، سودای ترک منطقه را در سر داشت و این امر میدان را برای افزایش نفوذ نیروهای معرفیشده توسط نمایندگان و مدیران استانی باز کرد.
در دوره ۱۴ ماهه محمدولی روزبهان نیز اکثر اعضای هیأت مدیره سودای مدیرعاملی در سر داشتند و این روند تا زمان عیسی فرهادی ادامه یافت. نتیجه چنین وضعیتی چنددستگی در میان نیروهای انسانی سازمان بود؛ بهگونهای که جز در دوره فرهادی، هیچ مدیری نتوانست اقبال و اقناع کافی را در میان بدنه سازمان بهدست آورد.
از سال ۹۸ به بعد، تلاش نمایندگان برای تغییر نام و افزایش محدوده منطقه آزاد انزلی بر مشکلات افزود و حتی اختلافات قومی و هویتی را وارد این عرصه کرد. هرچند توسعه محدوده امری ضروری بود، اما نفوذ سنگین نماینده وقت انزلی موجب شد دیگر پیگیران این طرح تا زمان حضور دنیامالی نتوانند رأی لازم را در مجلس و مجمع تشخیص کسب کنند.
اهمیت مرور این مسیر در آن است که بدانیم امروز نیز جز نماینده انزلی، دیگر نمایندگان همچنان در این بازی سیاسی فعالاند و بسیاری از مدیران سازمان به پشتوانه همین حمایتها در موقعیت خود باقی ماندهاند. در چنین شرایطی، ورود طاعتیمقدم و برخی اعضای جدید هیأت مدیره، بدون شناخت دقیق از مناسبات پیچیده منطقه آزاد انزلی، آنان را با چالشهای جدی در تصمیمگیری و اجرا مواجه کرده است.
اما پرسشی که همچنان مطرح است آن است که چرا منطقهای با چنین ظرفیت بزرگ اقتصادی و سرمایهگذاری، گاه به جای آنکه صرفاً محلی برای توسعه و رونق باشد، تحتتأثیر رقابتهای سیاسی قرار میگیرد؟
برخی از دلایل این وضعیت را میتوان در تلاش برای ایجاد فرصتهای شغلی برای نزدیکان، فراهم کردن زمینه حضور حامیان سیاسی در ساختار مدیریتی، مشارکت در فرآیندهای تصمیمگیری سازمان از طریق معرفی مدیران پیشنهادی و همچنین همراهی در معرفی سرمایهگذاران مورد اعتماد جستوجو کرد.
راه برونرفت روشن است؛ تنها با همافزایی میانسازمانی، همدلی درونسازمانی و مدیریت مقتدرانه مبتنی بر قانون میتوان از تمام ظرفیتهای منطقه بهره گرفت. اگر هیأت مدیره و مدیران سازمان منطقه آزاد انزلی به این همدلی دست یابند، نمایندگان مجلس نیز به جای بهرهگیری سیاسی، از همگرایی ایجادشده در جهت توسعه و اشتغال استان استفاده خواهند کرد.
دیدگاه