لزوم نامگذاری معبری به نام مهندس میرافشین نیاکویی؛ تجلی نبوغ و خدمات ارزنده در صنعت عمران و شهرسازی گیلان

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، مهندس میرافشین نیاکویی، مهندس عمران و طراح و نخبه کشوری، زادهٔ رشت و متولد بیست و یکم اردیبهشت ۱۳۴۸، دانش خود را برای ساخت استانش به کار گرفت و تابوهای ساختمان‌های بلندمرتبه را در گیلان شکست. او امنیت و آسایش را با سبک‌سازی و استحکام‌سازی به استانش هدیه کرد و گیلانی که گیلان فاخر را به بلندمرتبه‌نشینی تبدیل کرد، افتخار گیلان شد.
این مهندس گیلانی طراحی‌هایش مرزها را شکست و در کشورهای اروپایی و عربی اثرگذار بود. در هفده سالگی از دبیرستان شهید بهشتی رشت فارغ‌التحصیل و وارد دانشگاه شد و با نبوغی که داشت، در سن کم توانست بالاترین رزومه کاری را در زمینه طراحی سازه در کشور و خارج از کشور ارائه دهد. از جمله این آثار می‌توان به طراحی ساختمان‌های مسکونی و صنعتی در کشورهای آلمان، فرانسه و سوئد، طراحی بخشی از کاخ امیر قطر و طراحی سالن‌های قوسی در کشور و صدها طرح و سازه در کشور عزیزمان اشاره کرد.
از سال ۱۳۸۲ طراحی ساختمان‌های بلندمرتبه در استان گیلان را آغاز کرد و اولین ساختمان هفت‌طبقه در پل بوسار را طراحی نمود. در سال ۱۳۸۴، اولین و بزرگ‌ترین کارخانه ساخت اسکلت فلزی پیش‌ساخته پیچ و مهره‌ای را در شمال کشور تاسیس کرد. همچنین طراحی و ساخت بلندترین ساختمان چهارده‌طبقه در شهر رشت، ساختمان پزشکان کهن، ساخت بلندترین ساختمان استان گیلان، مجتمع مسکونی طاووس در منطقه آزاد، بیمارستان قایم، پل رودبار و پیست دوچرخه‌سواری جیرده از دیگر دستاوردهای اوست.
در سال ۱۳۸۴، کارخانه سوله‌سرا را در گیلان تاسیس و برای اولین بار سیستم سازه‌های پیچ و مهره‌ای را بعد از انقلاب در گیلان ابداع کرد و صدها اثر در استانش به جا گذاشت. در هر کوچه و خیابان زادگاهش نشانی از دانش و تلاش او دیده می‌شود.
به عنوان یکی از بزرگ‌ترین کارآفرینان استان گیلان، صنعت پیچ و مهره‌ای را با تاسیس کارخانه سوله‌سرا رایج کرد و در حال حاضر، کلیه کارخانه‌های بزرگ و کوچک سازنده اسکلت پیچ و مهره‌ای در گیلان، الگوهای دانش این مهندس به‌نام گیلانی هستند.
او مهندسین و استادکارهای زیادی را در این حوزه آموزش داد و معتقد بود زکات علم، در نشر آن است. این نخبه کشوری گیلانی، بی‌ادعا استانش را ساخت؛ بیمارستان، مدرسه، مسجد، برج، میدان، پل، خانه، ورزشگاه، آتش‌نشانی و کارخانه ساخت، اما دریغ از اینکه نه خیابانی به نامش شد، نه میدانی و نه ساختمانی.
او مهندسی بود که گیلان را در امر ساخت و ساز متحول کرد و صنعت ساختمان استان به ایشان مدیون است، اما دریغ از یک یادبود از او در این استان. او ناباورانه در ۲۱ تیرماه ۱۳۹۲ به دلیل حادثه‌ای تلخ به دیار باقی شتافت، کسی که رفاه و امنیت را به خانه‌های همشهریانش آورد، اما حق زندگی کردن را در خانه خودش از او گرفتند. متأسفانه قلب پر از مهرش تاب بی‌مهری را نیاورد و این دنیای بی‌مهر را مانند تمامی خوبان وداع گفت و به دیار باقی شتافت. باشد که راهش پررهرو و یادش گرامی باد.