ما سه تا را کجا می‌برید…
امروزه خبرنگاری فقط قلم زدن نیست، بلکه باید قدم هم بزنی، باید جسارت داشته باشی و در میدان قدم بزنی، همچون مرد میدان!
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، صاحب مقصودی به مناسبت ۱۷ مرداد روز خبرنگار نوشت:
نقل است که روزی دو خواننده محبوب، بخاطر سرقت ادبی، حین اجرای کنسرت گرفتار مردان قانون شدند و پلیس آن‌ها را دستبند زنان از میانه جمعیت به سوی خودرو هدایت می‌کرد که ناگهان فردی از میان جمع خود را به میان آن دو هنرمند بزرگ انداخت و داد و قال‌کنان گفت: «ما سه تا را کجا می‌برید» تا بدین گونه جایگاهی هرچند جعلی برای خود بخرد.
این مثل نزدیک به واقعیت از این رو گفته شد که هرساله در عنفوان روز خبرنگار، علی ماشالله بر تعداد همکاران خبرنگار افزوده می‌شود که بسی مایه خرسندی است، اما خبرنگاری دیگر به مثابه سابق فقط خبر رساندن یا خبر نوشتن نیست، چه بسا بیشمارند افرادی که به نیکویی قلم می‌زنند اما شرم و وهم دارند که خود را خبرنگار بنامند.
چراکه امروزه خبرنگاری فقط قلم زدن نیست، بلکه باید قدم هم بزنی، باید جسارت داشته باشی و در میدان قدم بزنی، همچون مرد میدان!
اینکه خبر دهی بیمارستان قائم آتش گرفته کافی نیست، اینکه خبر بنویسی گل ملوان را کی و کی (چه کسی در چه زمانی) به ثمر رسانده هم کفایت نمی‌کند؛ باید همراه آتشنشانان در کف میدان آتش باشی تا ببینی چگونه خاموش شده است، باید همچون مهدی تارتار حرص و حسرت بخوری تا بتوانی شرح گل را بنویسی.
رسانه‌ها دیگر فقط نوشتاری یا شنیداری یا حتی دیداری نیستند که مخاطب منتظر خبررسانی‌شان بماند، عمده رسانه‌ها امروز مجازیند و مخاطبان در لحظه هم شعله‌های اتش قایم را دیدند و هم گل شادی بخش ملوانان را، این تویی که باید در میدان قدم بزنی تا میدان خودش روایت کند، در واقع میدان، بهترین جا برای روایت است.
حال اگر مرد میدانی جلو بیا و ادای خبرنگار را در بیاور و برای مثال از زباله سراوان بنویس، البته که زیاد نوشتند، ولی فقط وقتی بوی تعفن زباله و شیرابه در میدان، مشامت را آزار داد، آن وقت بیا بگو «ما سه تا را کجا می‌برید…»
دیدگاه