زنده یاد «محمدتقی بارور» پیکرش را به دانشگاه علوم پزشکی اهدا کرد

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا  استاد محمدتقی بارور؛ شاعر پیشکسوت بندرانزلی که از چند روز پیش به دلیل شرایط نامساعد جسمی در منزلش بستری و تحت مراقبت‌های پزشکی بود، متاسفانه صبح امروز ۶ اسفندماه در سن ۹۸ سالگی و در منزلش، دارفانی را وداع گفت.

استاد بارور وصیت کرده است که پیکرش برای انجام امور آموزشی دانشجویان به دانشگاه پردیس بندرانزلی- دانشگاه علوم پزشکی گیلان اهدا شود.

گفتنی است، مراسم وداع زنده یاد استاد محمدتقی بارور روز سه شنبه ۸ اسفندماه، ساعت ۱۴ عصر در سالن زنده یاد ابراهیم مرادی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان بندرانزلی برگزار می‌شود.

به گزارش روابط عمومی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی بندرانزلی، استاد محمدتقی بارور در سال ۱۳۰۴ به دنیا آمد.

در ۹ سالگی به دلیل شرایط نامناسب اقتصادی خانواده، به جای رفتن به مکتب خانه، شاگرد استاد کفاش شد. اما همیشه قلبش برای درس و تحصیل می‌تپید. برای همین زمانی که دانش آموزان غروب‌ها از مکتبخانه مرخص می‌شدند، او هم وانمود می‌کرد همراه بقیه همسن و سالهایش به مکتب خانه می‌رود و با دانش آموزان راهی خانه می‌شود. حسرت تحصیل و خواندن و نوشتن تا دوران جوانی همراهش بود تا اینکه بالاخره با همت خودش توانست بخواند و بنویسد.

وی خواندن را نه در مکتب و مدرسه بلکه نزد خودش آموخت و برای دومین بار متولد شد و این بار شاعری شیرین سخن زاده شد که ماحصل آن کتاب‌های مالا، نازوک لافند، بالون صارا، کولهام، زنگه آب و… است.

او از سالهای ۱۳۱۳ تا ۱۳۹۶ در حرفه کفاشی و صنعت کفش فعالیت داشت و از بانیان اولین تعاونی کفاشان گیلان و بندرانزلی بود و از سال ۱۳۳۶ تا ۱۳۶۶ اتحادیه صنف کفاشان را اداره می‌کرد.

در سال ۱۳۵۱ نیز امتیاز انجمن ادبی هنری آذرخش را دریافت کرد. در سالهای ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۲ در برگزاری تئاتر و شبهای شعر با شعرای نامدار گیلان همکاری کرد.

همچنین با کمک و هزینه شهرداری موفق به زیباسازی خیابان قاآنی شد. بارور سال‌ها با کسب بیشترین آرای مردمی عضو انجمن شهرستان بود.

یکی از مشخصه‌های شعر بارور، طبیعت دوستی و علاقه وی به محیط زیست است که در اشعارش جاری است. تا دهه ۶۰ عناصری مانند تالاب و پرندگان و دریا را در شعرهایش بسیار کار می‌کرد به همین دلیل یکی از شاعران محیط زیستی شناخته می‌شود. پس از این دوران شعرهایش رنگ و بوی فلسفی به خود گرفت. وی دست نوشته‌های بسیاری به زبان گیلکی، روسی و ارمنی دارد.

از آنجایی که پس از مرگ پدرش، چند سالی به ماهیگیری مشغول بود این امر همچنین زمینه ساز تحقیقاتی به زبان گیلگی درخصوص ادوات ماهیگیری شد.