درگذشت علی نیاکانی از مهاجمان برجسته و گلزن سالهای دور ملوان

مثل همیشه؛ برخلاف اخبار خوب و مثبت، خبرهای تلخ و اندوهبار بسیار راحت و بی مقدمه به آدم می رسند… و این بار “فرشته مرگ” باز هم بی هیچ دغدغه خاطری، سراغ فوتبالیست دوست داشتنی علی نیاکانی مقدم یکی دیگر از چهره های به واقع مردمی و سرشار از اخلاص و تعهد سرزمین ملوان رفت و در کسری از ثانیه طومار همه خاطرات و پایمردی ها و مردمداری ها و صفا و دلشاد کردن انبوه دوستداران ملوان را بر باد داد و تا همیشه حس تلخ و آزاردهنده ای از دلتنگی عمیق را بر جای نهاد… ؛
درست ۵۰ سال بعد از اینکه ملوانان با ۲ گل علی نیاکانی پاس را در تهران به زانو درآوردند(۱۸ آبان ۱۳۵۲) این فاجعه رقم خورد….علی نیاکانی مقدم که یادش همواره به نیکی در یادها بوده و خواهد بود؛ فوتبالیستی خبره و به عنوان یکی از “سه تفنگدار” خط حمله آتشین ملوان در دهه ۱۳۵۰/// ملوانی که با کمترین امکانات مادی و صرفاً با اتکا به سرمایه‌های انسانی توانمند برآمده از چشمه‌های لایزال فوتبال در جای جای انزلی، توانست از همان نخستین دوره جام تخت جمشید و به ویژه آن عصر زلال آدینه ۱۸ آبان ۱۳۵۲ که “پاس” بزرگ را در امجدیه با گل‌های دقایق ۳۳ و ۱۸ علی نیاکانی مقدم (گوش راست مهار ناشدنی) به زانو در آورد و فردایش در هفته نامه کیهان ورزشی تیترهای درشتی در شرح پیروزی ملوان بر پاس رقم خورد:
ملوانان غول فوتبال پایتخت را کشتند! و
نوار کهنه یک انحصار پاره شد.
… و تراکم نگاه‌های فوتبالی را که متوجه مرکز و تیم‌های عزیز دردانه نظام سلطنتی بود، متکثر ساخته و با طلایه‌داری ملوان جریانی نو، نگرشی منطقی و هوایی تازه به نام فوتبال شهرستانها پدید آمد…علی نیاکانی! آسوده بیارام؛ هستی و تا همیشه تاریخ شرافتمندانه در نهاد ملوان و در قلب فردفرد اعضای خانواده ملوان جای داری…یادت گرامی و روحت لبریز نور و سرور و آرامشی ابدی……
می دونم می بینمت یه روز دوباره ///توی دنیایی که آدمک نداره…….
غروب نحس ۱۸ آبان ۱۴۰۲- سروش ملت پرست تهران