ایران در بلوک جدید قدرت در جهان+ عکس

**بخش سوم(پایانی) ترجمه متن اصلی مقاله اکونومیست**
این جهان بینی تراکنشی و بده بستانی بیش از آنچه فکر می کنید در خارج از مرزهای غرب حمایت می شود. اواخر این ماه در پکن، آقای شی با رئیس جمهور برزیل، لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا، از مدافعان دنیای چندقطبی، که از چین برای مذاکرات صلح در اوکراین کمک خواسته است، ملاقات خواهد کرد. برای بسیاری، تهاجم به عراق در سال ۲۰۰۳ استانداردهای دوگانه غرب را در مورد حقوق بین‌الملل و حقوق بشر آشکار کرد، نقطه‌ای که رسانه‌های دولتی چین مشغول مانور و چکش کاری آن هستند. پس از سال‌های ترامپ، رئیس‌جمهور جو بایدن مجددا در مسیر تعامل با دنیا حرکت کرد ، اما چرخش به سمت آسیا مستلزم کوچک‌سازی و تغییر رویه در جاهای دیگر، از جمله در خاورمیانه و افغانستان است.

غرب در مورد اوکراین عزم خود را نشان داده است، اما بسیاری از کشورها در مورد این جنگ دارای رفتاری دوگانه هستند و نمی‌دانند که چگونه بحران اکراین پایان خواهد یافت. حداقل ۱۰۰ کشور که ۴۰ درصد تولید ناخالص داخلی جهان را تشکیل می دهند، تحریم ها را به طور کامل اجرا نمی کنند. قدرت ماندگاری سیاست تعامل آمریکا در آینده نیز مورد تردید است. نه دونالد ترامپ و نه رون دیسانتیس، رقیب جمهوری خواه او، اوکراین را به عنوان منافع اصلی آمریکا نمی بینند. همه اینها فضا را برای بازیگران جدید از ترکیه گرفته تا امارات و بالاتر از همه چین ایجاد می کند. پیام آن – که دموکراسی واقعی مستلزم توسعه اقتصادی است، اما به آزادی سیاسی اجتماعی در کشورها وابسته نیست – به شدت برای نخبگان کشورهای غیر دموکراتیک جذاب است.
مهم است که ارزیابی کنیم که این چندقطبی چند چهره منفعت طلب چه چیزی می تواند به دست آورد. ایران و عربستان سعودی از زمان انقلاب ایران در سال ۱۹۷۹ دشمنان سرسختی بوده‌اند.اما چین بزرگ‌ترین بازار صادراتی برای هر دو است، بنابراین چین قدرت و انگیزه‌ای برای جلوگیری از جنگ در خلیج فارس، که بزرگترین منبع نفت آن نیز است، دارد. توافقی که به واسطه آن کمک کرده است تا شاید باعث کاهش تنش جنگ نیابتی در یمن شود که به کشته شدن ۳۰۰۰۰۰ نفر منجر شده است.
یا تغییرات آب و هوایی را در نظر بگیرید. حمایت مرکانتیلیست چین از صنعت باتری آن، کاتالیزوری برای موجی از سرمایه گذاری فرامرزی است که به کاهش انتشار کربن کمک می کند.

با این حال، هدف واقعی سیاست خارجی آقای شی این است که جهان را برای حزب کمونیست چین امن تر کند.اما با گذشت زمان، پنهان کردن عیوب این سیستم در آینده دشوار خواهد بود. شبکه ای از روابط دوجانبه مصلحت آمیز تضادهایی را ایجاد خواهد کرد. چین از ایران حمایت کرده است، اما تصمیم گرفته است که تشدید تنش هسته‌ای خود را که دیگر مشتریان چین در منطقه را تهدید می‌کند، نادیده بگیرد.
در اوکراین هرگونه صلح پایدار مستلزم رضایت اوکراینی هاست. همچنین باید شامل پاسخگویی در قبال جنایات جنگی و تضمین در برابر حمله دیگری باشد. چین به هر سه مورد اعتراض دارد: به دموکراسی، حقوق بشر یا محدود کردن قدرت های بزرگ – چه در اوکراین و چه در تایوان – اعتقادی ندارد. کشورهایی مانند هند و ژاپن که با تهدید امنیتی مستقیم از سوی چین مواجه هستند، از این هم محتاط تر خواهند بود. در واقع، هر جا که کشوری با همسایه‌ای قدرتمند و متجاوز روبرو می‌شود، این اصل که ممکن است درست باشد به این معنی است که ترس بیشتری خواهد داشت.

از آنجایی که چین تقریباً همیشه از نخبگان حاکم، هرچند ناکارآمد یا غیر منعطف با جامعه، حمایت می کند، رویکرد آن ممکن است در نهایت باعث خشم مردم عادی در کشورهای سراسر جهان شود. تا آن لحظه، جوامع باز با مبارزه بر سر دیدگاه های رقیب روبرو خواهند بود. یکی از وظایف این است که جلوی تحت فشار قرار دادن اوکراین برای یک توافق صلح ساختگی گرفته شود و کشورهای غربی اتحادهای دفاعی خود از جمله ناتو را تعمیق بخشند. هدف بلندمدت, رد این اتهام است که قوانین جهانی فقط در خدمت منافع غرب است و افشای فقر جهان بینی چین و روسیه است.

بینش بزرگ آمریکا در سال ۱۹۴۵ این بود که می‌توانست با پیوستن به اتحادهای پایدار و قوانین مشترک، خود را ایمن‌تر کند. این بینش آرمان گرایانه به دلیل دهه ها تماس با واقعیت، از جمله در عراق، خدشه دار شده است.
اما نشست مسکو جایگزین بدتری را نشان داد: ابرقدرتی(چین) که به دنبال نفوذ بدون جلب محبوبیت است، قدرت بدون اعتماد و بینشی جهانی بدون توجه به حقوق بشر جهانی.
کسانی که معتقدند این تفکرات و رویه, دنیا را به مکانی بهتر تبدیل می کند، باید دوباره فکر کنند.

جهان از نظر شی(جین پینگ)…
حتی اگر دیپلماسی معاملاتی و بده بستان کشور چین دستاوردهایی به همراه داشته باشد، (اما)خطرات واقعی را در بر دارد.
کاری که مردی کمتر از شی جین پینگ ممکن است از انجام آن دوری کند. رهبر چین این هفته در دیدار با ولادیمیر پوتین در مسکو، از “همزیستی مسالمت آمیز و همکاری برد-برد” صحبت کرد، در حالی که با کسی که با حکم بازداشت بین المللی به دلیل جنایات جنگی روبرو بود، صحبت کرد. اما آقای شی از ناهماهنگی های پیش پا افتاده نگران نیست. او به افول بی‌وقفه نظم جهانی تحت رهبری آمریکا، با توجه به قوانین و حقوق بشر معتقد است. او قصد دارد آن را به یک سیستم معاملاتی تر از معاملات بین قدرت های بزرگ عملا سوق بدهد. البته خطرات این چشم انداز یا احیانا جذابیت آن در سراسر جهان را ابدا دست کم نگیرید.

در مورد اوکراین، چین بی‌رحمانه و ظریف دست بدی را بازی کرد.اما اهداف آن حساب شده و دقیق هست:
اطمینان از اینکه روسیه کشوری تابع است اما نه آنقدر ضعیف که رژیم آقای پوتین منفجر شود. و این امتیازی برای آقای شی هست تا اعتبار خود را به عنوان یک صلح طلب در چشمان جهان نوظهور برجسته کند. و با نگاه به تایوان، مشروعیت تصور شده تحریم‌ها و حمایت نظامی غرب را به عنوان ابزار سیاست خارجی تضعیف کند.
آقای شی با بدبینی یک “طرح صلح” برای اوکراین پیشنهاد کرده است که به تجاوز روسیه پاداش می دهد و او می داند که اوکراین آن را نخواهد پذیرفت.
این کشور خواستار “احترام به حاکمیت همه کشورها” است، اما از ذکر این نکته غفلت می کند که روسیه بیش از یک ششم همسایه خود اکراین را اشغال کرده است.
**ترجمه فارسی از بخش عمومی مقاله اکونومیست به تاریخ ۲۵ مارچ ۲۰۲۳ **