وداع تلخ سرخیو آگوئرو با دنیای فوتبال!
سرخیو آگوئرو ستاره آرژانتینی بارسلونا امروز از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. او قبل از شروع صحبت‌هایش نتوانست خودش را کنترل کند و شروع به گریه کرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا به نقل از ورزش سه، سرخیو آگوئرو در فصل تابستان امسال و بعد از اتمام یک دهه درخشان و پر از افتخارآفرینی در ترکیب منچسترسیتی، از این تیم جدا شده و به هوای هم تیمی شدن با لیونل مسی به پیشنهاد بارسلونا پاسخ مثبت داد. اما شرایط از همان ابتدا باب میل این مهاجم ۳۴ساله و آرژانتینی پیش نرفت و لیونل مسی به علت مشکلات مالی عدیده باشگاه بارسلونا وعدم تمدید قرارداد با این تیم راهی پاری سن ژرمن شد.
سرخیو آگوئرو خیلی زود دچار مصدومیت شدیدی شده و دو ماهه ابتدایی فصل جاری را نیز از دست داد. اما در ادامه و بعد از انجام تنها چند بازی برای بارسلونا، یک مشکل عجیب باعث دوری او از میادین شد.
سرخیو آگوئرو در دیدار برابر آلاوس دچار عارضه قلبی شد و در همان اواسط مسابقه زمین را به مقصد بیمارستان ترک کرد. در ابتدا باشگاه بارسلونا اعلام کرد سرخیو آگوئرو حداقل سه ماه قادر به بازی کردن نیست و در ادامه شرایط این بازیکن برای بازگشت احتمالی بررسی خواهد شد. ۲۹ آبان جرارد رومرو خبرنگار نزدیک به باشگاه بارسلونا اعلام کرد این اتفاق رخ نخواهد داد و وداع این بازیکن با دنیای فوتبال مسجل شده است. اینکه سرخیو آگوئرو با برگزاری یک نشست مطبوعاتی، خبر خداحافظی خود از فوتبال به علت بیماری قلبی را اعلام خواهد کرد.
خیلی زود ژاوی و دیگر اعضای باشگاه بارسلونا این خبر را تکذیب کردند اما دیروز بارسا تایید کرد که نشست خبری خداحافظی آگوئرو از فوتبال ساعت ۱۲ به وقت محلی برگزار خواهد شد. در این مراسم خوان لاپورتا رئیس بارسا و بازیکنان تیم و همچنین پپ گواردیولا سرمربی سیتی به همراه تیکی بگریستین مدیر ورزشی سیتی حاضر خواهند بود.
ستاره ۳۴ساله آرژانتینی امسال در ۱۶۵ دقیقه حضور در میدان توانست یک گل بزند که در ال کلاسیکو و برابر رئال بود و این آخرین گل او در بازی‌های رسمی فوتبال خواهد بود.
او پس از درخشش در ایندیپندینته و در سال ۲۰۰۶ با ۲۳ میلیون یورو به اتلتیکو پیوست و ۵ سال بعد با انتقالی ۴۰ میلیون یورویی به منچسترسیتی ملحق شد تا بهترین روزهای فوتبالی خود را در این تیم پشت سر بگذارد. او برای سیتی ۲۶۰ گل زد و بهترین گلزن تاریخ باشگاه محسوب می‌شود.
آگوئرو در ۳۸ بازی برای تیم آرژانتینی ۱۸ گل به ثمر رساند. او در اتلتیکو نیز ۲۳۰ بار به میدان رفت و زننده ۱۰۰ گل بود و برای سیتی در ۳۹۰ بازی ۲۶۰ گل زد.
آگوئرو در کنار وینسنت کمپانی، کاپیتان پیشین سیتی و داوید سیلوا، هافبک خلاق این تیم از بازیکنانی است که مجسمه‌اش را در کنار ورزشگاه اتحاد ساخته‌اند. کمپانی در سال ۲۰۱۹ و سیلوا در سال ۲۰۲۰ منچستر سیتی را ترک کردند.
این سه بازیکن نقشی اساسی در رنسانس منچستر سیتی داشتند. در این میان می‌توان برای آگوئرو نقشی ویژه قائل شد. گل معروفی که او در وقت‌های اضافه به کوئینز پارک رنجرز زد موجب شد این تیم در سال ۲۰۱۲ پس از ۴۴ سال قهرمان لیگ برتر فوتبال انگلیس شود. سیتی آن سال در آخرین ثانیه‌های فصل، قهرمانی را از منچستر یونایتد و سر الکس فرگوسن گرفت.
از آن زمان به بعد سیتی با کمک این مهاجم توانست سه بار دیگر قهرمان لیگ برتر، یک بار قهرمان جام حذفی و پنج بار قهرمان جام اتحادیه فوتبال انگلیس شود.
نشست خبری آگوئرو در نوکمپ برگزار شد و او در این نشست گفت: «این کنفرانس خبری برای اعلام خبر خداحافظی‌ام از دنیای فوتبال است. تصمیم گرفتم فوتبال حرفه‌ای را کنار بگذارم. لحظات بسیار سختی را سپری می‌کنم هرچند از تصمیمی که گرفته ام، راضی و خوشحالم. برای من مهمتر از هر چیزی سلامتی است و فوتبال زندگی‌ام را به خطر می‌انداخت.
خودم را در اختیار پزشکان قرار داده بودم و به من گفتند که بهتر است فوتبال را کنار بگذارم. این تصمیم را در ۱۰ روز اخیر گرفتم. هر کاری کردم که به فوتبال برگردم و روزنه‌های امیدی هم داشتم ولی نشد. از دوران فوتبالم احساس غرور می‌کنم و روزهای بسیار شادی داشتم. از ۵ سالگی رویای فوتبال داشتم و هدفم این بود در لیگ آرژانتین بازی کنم. آن مقطع تصور نمی‌کردم روزی به فوتبال اروپا بیایم و بدرخشم. ممنون از ایندیپندینته که شرایطی فراهم کرد بتوانم در فوتبال پیشرفت کنم و راهی فوتبال اروپا شوم. از اتلتیکو که وقتی ۱۸ساله بودم روی من حساب کردند و از سیتی و هوادارانش که می‌دانند چه حسی به آن‌ها دارم. بهترین روزهایم در سیتی بود و رفتار بسیار خوبی با من داشتند. همچنین ممنونم از بارسلونا و رئیس باشگاه خوان لاپورتا که تابستان اقدام به جذب من کرد. به باشگاه بزرگی آمده بودم و اینجا هم با من بسیار خوب رفتار شد. از تیم ملی آرژانتین که بیش از همه عاشقش هستم نیز ممنونم.»
فکر می‌کنم در دوران فوتبالم هر کاری که نیاز بود برای کمک به تیم‌هایم انجام دادم تا موفق شوند. با سری بالا و خوشحال از فوتبال می‌روم. الان نمی‌دانم چه چیزی در انتظارم است و زندگی‌ام چگونه خواهد شد ولی خانواده و دوستانی دارم که مرا دوست دارند و برایم بهترین‌ها را می‌خواهند. باید از روزنامه نگاران و خبرنگاران نیز تشکر کنم. هرگز با آن‌ها دچار مشکل نشدم. از هواداران باشگاه‌هایی که برای‌شان بازی کردم، تشکر می‌کنم کمه همیشه حامی و مشوق من بودند. از آن‌ها همیشه خاطراتی خوب برایم به یادگار خواهد ماند.
دیدگاه