هوای شهر دست ماست

ام‌البنین فتوحی:

رشت از شهرهای بزرگی است که جمعیتی شناور دارد و این تغییر حالت جمعیت در ایام تعطیل بیشتر مشهود است. در تمامی جهان برای اینکه بین جمعیت و فضای موجود شهر تعادل ایجاد کنند امکاناتی متناسبی برای آن تعبیه می کنند اما آیا برای شهر رشت چنین امکاناتی فراهم شده است؟

مسئله اصلی در شهرهای بزرگ این چنینی که گردشگر پذیر نیز هستند موضوع حمل و نقل و حل معضل ترافیک است.

رشت مدتها است که با مشکل محیط زیست روبروست و بحث رودخانه ها و حفظ محیط پاک برای شهروندان در حد شعار تبلیغاتی قرار گرفته است و تاکنون برنامه منسجمی برای رفع آلودگی این دو سرمایه شهری انجام نشده است. اما در این مجال، قصد پرداختن به رودخانه ها نیست که البته حرف زیاد است و گفته ها و ناگفته ها بسیار، آنچه که مد نظر نگارنده است جلوگیری از آلودگی هوای شهر رشت است که اگر چاره ای برای آن اندیشه نشود به گره کوری همچون دو روخانه تبدیل خواهد شد.

خطرات زیادی سلامتی‌مان را تهدید می‌کند که آلودگی هوا یکی از آن خطرات و مشکلات است که می‌توان آن را به دست خود انسان‌ها برطرف کرد. هوایی که ما امروز تنفس می‌کنیم، سرشار از آلاینده‌های سمی و خطرناک است. آلودگی محیطی می‌تواند زیبایی‌های شهر و استان را از بین ببرد و تنوع زیستی آن را تضعیف کند. کلید داشتن یک زندگی سالم در کلانشهرها، شناسایی منابع آلودگی هوا و پیاده‌سازی راه‌های عملی برای متوقف کردن این آلودگی است.

یکی از راههای جلوگیری از آلودگی، استفاده از حمل و نقل عمومی است و تا حد امکان استفاده از وسیله نقلیه شخصی خود را کاهش دهیم.

استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی و پیاده طی کردن مسیرهای کوتاه و خودداری از اضافه کردن حتی یک ماشین به جمع خودروهای ترددکننده در شهر اگر به عنوان یک فرهنگ جا بیافتد، سهمی به سزا درکاهش آلودگی هوا دارد.

این روزها پویش سه شنبه های بدون خودرو در شهر رشت آغاز شده است که ایده بسیار خوب و تاثیر گذاری می تواند باشد اما این طرح یکسال و نیم پیش نیز توسط پلیس راهور استان گیلان در شهر رشت اجرا شد ولی آنطور که باید و شاید از آن استقبال نشد و به همین دلیل حوزه مدیریت شهری وارد عمل شد و این پویش را دوباره به راه انداخت اما برای شهری که در بسیاری از مسائل حمل و نقل و ترافیکی مشکلاتی دارد آیا زمان مناسبی بود که حوزه مدیریت شهری این پویش را راه اندازی کند؟ شهر رشت از نظر ناوگان حمل و نقل عمومی بسیار ضعیف است و اتوبوس‌های اغلب فرسوده یا نامنظم و یا در مناطق محدود تردد می کنند، همچنین فقدان کمربندی مناسب جهت اتصال به مرکز شهر، گره بر گره ترافیک زده است.

شهری که تنها ناوگان عمومی قابل دسترس آن تاکسی است که برای تعداد زیادی از شهروندان با توجه به شرایط اقتصادی استفاده از آن به صرفه نمی باشد چاره ای جز خرید یک خودرو حتی مدل پایین نمی ماند تا اینگونه شود که در خیابانهای اغلب نامتوازن و فاقد استاندارد رشت، تراکم خودرو وجود دارد که امکان دوچرخه سواری مطمئن و راحت را سلب می کند.

مسئولان به ویژه مدیران حوزه شهری و نمایندگان پارلمان شهری رشت از هم اکنون باید هوای شهر را داشته باشند و شعار و تبلیغات را کنار بگذارند و به فکر اجرای پروژه های ترافیکی و حمل و نقلی باشند تا نرسد زمانی که شهروندان فریاد هوای پاکم آرزوست را برسرشان بکشند. زمین شهر رشت را گذشتگان آلوده کردند میراثتان برای آیندگان هوای پاک باشد!