هدف مایلی‌کهن مبارزه با ناهنجاری‌های فوتبال است، ولی جامعه نسبت به این اتفاقات بی‌تفاوت است

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا مسعود رضاییان در گفت‌وگو با تسنیم، درباره حواشی رخ داده در پایان بازی تیم‌های نساجی مازندران و ملوان انزلی اظهار داشت: من تلاش می‌کنم از حکایات و مَثَل‌ها استفاده کنم تا صحبت‌هایم بهتر درک شود. در زمان‌های قدیم، آهنگری موذن بود که زمانی که به کسی در آن بلاد ستم می‌شد، اجازه داشت به پشت بام برود و اذان بگوید. یک روز یک داروغه به ناموس یک زن اهانت و شوهر زن به این ستم اعتراض می‌کند. سپس آهنگر اذان می‌گوید و حاکم، آهنگر را احضار می‌کند که ببیند چه اتفاقی افتاده است. آهنگر هم می‌گوید در جامعه‌ای که تو حاکم آن هستی، چنین فسادهایی رخ می‌دهد. آن آهنگر اذان می‌گفت و جامعه را نسبت به فساد آگاه می‌کرد، اما مشکل جامعه ما این است که وقتی فساد رخ می‌دهد و یک نفر به موقع اذان می‌گوید، نه تنها به او توجه نمی‌کنند، بلکه خیلی‌ها چنین کسی را محکوم می‌کنند.

وی ادامه داد: در اتفاقات اخیر، حرکت مایلی‌کهن بر خلاف جریان آب است اما نفس کار او، مبارزه با کاستی‌ها و ناهنجاری‌های فوتبال است، ولی جامعه نسبت به این اتفاقات بی‌تفاوت است. فوتبال ما در زمین بازی، فوتبال واقعی است که در حال اجراست. نساجی هم مانند ملوان و سایر تیم‌ها زحمت می‌کشد و اگر در زمین بازی استحقاق برد دارد، باید پیروز شود. متأسفانه اتفاقاتی در حاشیه فوتبال رخ می‌دهد که کم کم داریم به آن عادت می‌کنیم. به نوعی به بدی‌های کنار فوتبال خو کرده‌ایم و ناهنجاری‌ها تبدیل به هنجار شده‌اند. اینکه یک تیم  از زمان ورود به زمین، فحش می‌شنود و به بازیکنان سنگ پرتاب می‌کنند، کاملاً طبیعی شده و ما نیز خود را برای مواجهه با آن آماده می‌کنیم.

مدیرعامل باشگاه ملوان با بیان اینکه حتی برای مسئولان برگزار کننده مسابقه، کسب سه امتیاز بازی از خود ورزش مهم‌تر است، گفت: زمانی که یک نفر اعتراض می‌کند و می‌گوید فوتبال وسیله‌ای برای تفریح و نشاط است، این حرف را نمی‌توانیم درک کنیم. هواداران ممکن است از دقیقه یک تا انتهای مسابقه، تیم میهمان را تحت فشار قرار دهند، اما کسانی که وظیفه تأمین امنیت جانی تیم میهمان را برعهده دارند، نه تنها در این کار سهل‌انگاری می‌کنند، بلکه وسیله‌ای می‌شوند برای آسیب روحی و جسمی به تیم حریف. انگار پرتاب سنگ در ورزشگاه‌های ما جا افتاده است. نمی‌دانیم این اتفاقات را نزد چه کسی بگوییم.

رضاییان تصریح کرد: طبیعی است که با این اتفاقات، به اعتراض مایلی‌کهن توجه بیشتری می‌شود و می‌گوییم او چه کاره است که در همه کارها دخالت می‌کند. زمانی که یک درصد جامعه فوتبال به این اتفاقات اعتراض می‌کنند، عجیب و غریب به نظر می‌آیند. افرادی که متفاوت با ما رفتار می‌کنند، انگشت‌شمار هستند اما تفاوت آنها با ما را نباید به حساب بدی‌های‌شان گذاشت.

وی در پاسخ به این پرسش که «آیا به خاطر فحاشی تماشاگران نساجی و پرتاب ترقه به ایمان صادقی، اعتراضی به فدراسیون فوتبال می‌کنید یا خیر؟»، تصریح کرد: ما پیش از این‌ها شکایت کردیم، فیلم‌هایی تهیه کردیم و تحویل دادیم اما واکنش کمی دیدیم. به من که مخالف این جریان‌ها هستم نیز تلقین می‌شود که مردم هزار گرفتاری دارند و باید در استادیوم فحش دهند. این متأسفانه بر کل جامعه ما حاکم است. مانند استادیوم‌های رُم قدیم که گلادیاتورها را به جان هم می‌انداختند تا مردم را سرگرم کنند،‌ یک نفر مانند اسپارتاکوس حاضر نشد کسی را بکشد و یاغی نام گرفت! تغییر چیز بدی نیست اما مقاومت مقابل آن زیاد است، به خصوص در فوتبال ما.

مدیرعامل باشگاه ملوان انزلی خاطرنشان کرد: در دیدار بارسلونا و پاری‌سن‌ژرمن، خیلی‌ها در ایران به داوری بازی اعتراض کردند، در حالی که مدیران و کادر فنی تیم پاریسی خیلی راحت با این قضیه کنار آمدند. احساس می‌کنم عناصر درونی فوتبال ایران، از مدیر و داور گرفته تا سایر فوتبالی‌ها باید با هم بهتر تا کنیم. مردم و جامعه فوتبال، همه را می‌شناسند. اینکه برخی مدیران که در جایگاه به مراتب بدتر هستند و انگشت فساد را به فوتبال نشانه می‌گیرند، خیلی ناراحت‌کننده است.

رضاییان درباره بیانیه تند باشگاه نساجی، با بیان اینکه اگر بی‌جهت از کسی بدگویی کنیم یا از کسی دفاع کنیم، مورد تمسخر جامعه قرار می‌گیریم، گفت: این طور نیست که هر کس که سکوت کند، نشانه بی‌عرضگی او باشد یا اگر کسی بلندتر داد بزند، حق با او باشد. اگر دعوا نمی‌کنیم، دلیل نمی‌شود که بازنده یا مقصر باشیم. ما اخلاقیات را رعایت می‌کنیم وگرنه استدلال‌مان قوی‌تر و قلم و زبان‌مان به موقعش تندتر خواهد بود.