فاصله کوتاه التهاب و استرس تا هلهله و شادمانی هواداران سپیدرود در روز زیبای فوتبال گیلان

اختصاصی پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا ،پس از روز های تلخ فوتبال گیلان و سقوط دو تیم محبوب داماش و ملوان به لیگ های پایین تر سپیدرود با صعود خود در روزی که عضدی مالامال از جمعیت بود شادی و امید را به فوتبال دوستان گیلانی هدیه کرد.

به گزارش خبرنگار ورزشی دیارمیرزا ،با توجه به محبوبیت و تبلیغات گسترده سپیدرودی ها در سطح رشت برای همراهی هواداران در بازی فینال گونه سپیدرود و بادران همگان پیش بینی می‌کردند که ورزشگاه بسیار شلوغ شود ولی کمتر کسی انتظار داشت که عضدی جای سوزان انداختن هم نداشته باشد به طوری که ساعت ها قبل از بازی دیگر جایی برای نشستن هواداران نه بر روی صندلی ها بلکه  نه روی زمین و نه در کنار فنس ها و نه حتی دیوارهای استادیوم وجود نداشت و افراد مشتاق فراوانی پشت درهای بسته ایستاده بودند و به دنبال راه نفوذی به داخل برای تماشای این بازی حساس می گشتند.

تراکم بیش از حد جمعیت در اطراف استادیوم به حدی بود که تمامی راه های ورود به استادیوم بسته شده بود و تعداد فراوانی خبرنگار پشت در های عضدی مانده بودند و نیروهای یگان ویژه هم با روش نه چندان مناسبی مشغول پراکنده کردن مردم بودند.

جو عضدی سنگین تر از همیشه بود. طرفداران یکدست قرمز پوش ووزلا به دست, بی تاب برد و جشن و سرور بودند تا کمی غم از دست دادن دیگر نماینده شهر خود را فراموش کنند. عضدی تبدیل به جهنمی برای تیم پایتخت نشین بادران شده بود،مدیران کل استان هم که نمی خواستند از قافله حضور در ورزشگاه عقب بمانند و خودی نشان دهند یک به یک به وی ای پی می آمدند به حدی که دیگر وی ای پی و صندلی هایش ظرفیت حضور این تعداد مدیر کل و اعضای شورا را نداشت و تعدادی از آن ها در کمال تعجب به سمت جایگاه خبرنگاران سوق داده شدند.در صورتی که تعدادی از خبرنگاران خود پشت های درهای بسته مانده بودند و تعدادی از آن ها هم ایستاده بازی را گزارش می کردند.در این بین فرماندار رشت از دیگران سبقت گرفت و با انداختن شال سپیدرود بر گردن خودفوتبالی بودنش را بیشتر از دیگران نشان داد.

حدود یک هزار هوادار از تهران نیز به عضدی آمده بودند تا تیمشان را در راه صعود همراهی کنند که با سربندهای نارنجی پشت نیمکت بادران ساماندهی شده بودند و کل کل های خاصی نیز بین طرفدارن سپیدرود و بادران در پاره ای از اوقات به وجود می آمد.

بادرانی ها که با یک تساوی هم می توانستند صعود کنند در نیمه اول به یک بازی بسته و تاخیری رو آوردند و کمتر موقعیت حساسی را تماشاچی ها می توانستد در بازی مشاهده کنند .

اما با آغاز نیمه دوم بادرانی ها نیز کمی به جلو کشیدند و فرشاد پیوس هم با تعویض و تغییر تاک تیک های خود به دنبال تغییر نتیجه بود. چون در دیگر بازی حساس نفت و گاز گچساران با دو گل از حریف خود پییش بود و با این نتیجه مساوی سپیدرود نه تنها از صعود مستقیم باز می ماند بلکه به پلی اف هم نیم رسید و این عامل باعث استرس و حساسیت بالا در استادیوم شده بود تا این که در دقیقه ۷۹  حامد حاجتی تعویض طلایی فرشاد پیوس با یک شوت زیبا دروازه بادران را گشود تا ورزشگاه را به مرز انفجار برساند و غرق در شادی و سرور بکند.

۱۰ دقیقه پایانی بازی با حساسیت فراوان دنبال می شد و کمتر هواداری می توانست بر روی صندلی های خود بنشیند ،کنار زمین هم به شدت ملتهب بود کادر فنی دو تیم بارها تا مرز درگیری پیش رفتند ،سپیدرودی‌ها  منتظر سوت پایان داور بودند و بادرانی ها که می دانستند با این نتیجه دیگر به پلی اف هم راه پیدا نخواهند کرد به همه چیز اعتراض داشتند که در این بین اخراج یکی از اعضای کادرفنی بادران توانست کمی از سر و صدای بادرانی ها بکاهد.

وقتی پس از ۴ دقیقه وقت اضافه سوت پایان بازی توسط شاهین حاج بابایی زده شد اشک های شوق و فریاد بازیکنان و حجوم کادر فنی سپیدرود به داخل زمین جو عضدی را بسیار احساسی کرده بود و هیچ یک از افراد حاضر در استادیوم سر از پا نمی‌شناختند و هر کسی به دنبال راهی برای حضور در زمین بود تا شادی خود را با بازیکنان تقسیم کند . روبوسی ها و اشک های شوق جوان تر های سپیدرود صحنه های زیبا را در ورزشگاه رقم زده بود.

هواداران به سبک های مختلف شادی خود را نشان می دانند و مدل های مختلف خوشحالی را می توانستید در پایان بازی مشاهده کنید بازیکنان وتماشاگران به شکل معروف آلمانی جشن صعود گرفتند و با دست های غلاف شده به سمت هواداران در ضلع های مختلف عضدی می رفتند و در این بین تشویق شهردار رشت و حضور او ر بین بازیکنان در پایان نیز جالب توجه بود و نشان داد که ثابت قدم از محبوبیت قابل توجهی در نزد هواداران سپیدرودی برخوردار است.

نماز شکر بازیکنان و کادرفنی سپیدرود و اشک شوق و بغض در گلو مانده فرشاد پیوس از دیگر حواشی جالب توجه این بازی بود.

ترافیک سنگین خیابان های اطراف ورزشگاه ساعت ها پس از اتمام بازی ادامه داشت و زمانی مناسب برای شادی مردم در خیابان ها به وجود آورد و نشان از شوق و اشتیاق فراوان گیلانی ها به فوتبال دارد.