خیابان‌های فرهنگی از رشت تا شهرهای بزرگ دنیا
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا بهروز کار درباره پتانسیل شهر رشت برای داشتن خیابان‌های فرهنگی می‌گوید: رشت پتانسیل بالایی برای این طرح دارد، چراکه سابقه‌ای درخشان در تاریخ معاصر ایران دارد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا خیابان‌های فرهنگی در دنیا کم نیستند. خیابان‌هایی که تا صبح بیدارند و پذیرای هنرمندان شهر خود هستند.
فرهاد علیپور در همشهری نوشت:میدان کنکورد، محله مونتمارتر و خیابان مونتاین در پاریس، خیابان سنگفرش شده بررا در میلان که در هر گوشه و کنارش نقاشان دوره‌گرد را میزبان است. همچنین خیابان اونتردن لیندن برلین که محل نمایش آثار بزرگ‌ترین نقاشان آلمانی است و میدان تایمز اسکویر و خیابان برادوی نیویورک که هر شب پذیرای ستاره‌های هنری آمریکا و جهان است.
معادل اینها در همسایگی ما نیز وجود دارد. خیابان استقلال استانبول. این روزها دبی هم نمی‌خواهد از قافله دنیا عقب بماند. شهری که سال‌ها پیش شعبه‌ای از موزه لوور را افتتاح کرد، اواخر سال گذشته هم نخستین نمایشگاه خیابانی نقاشی سه‌بعدی خاورمیانه را در پیاده‌روهای سنگفرش‌شده برگزار کرد. هدفشان هم «تبدیل این شهر به موزه هنری سر باز» بود.
در ایران هم بعضی از شهرها به فکر افتاده‌اند که هنر را خیابانی کنند یا خیابان‌هایشان را مملو از آثار هنری کنند. بهترین نمونه‌اش نمایش ۱۰ روزه تابلوهای نقاشی اثر هنرمندان بزرگ جهان و ایران در خیابان‌های تهران بود که حتی مورد توجه رسانه‌های خارجی نیز قرار گرفت. این طرح پایتخت ایران را به نمایشگاه هنری روباز تبدیل کرد. شهرهای دیگر ایران هم کم و بیش نمایشگاه‌هایی را در خیابان‌ها برگزار می‌کنند. مانند جشنواره روستای کوتنای قائم شهر که امسال بیست و هفتمین دوره‌اش را هم پشت سر گذراند. یا جشنواره نقاشی «مادر دوستت دارم» در شهر جناح.
پیاده‌راه فرهنگی و هنر خیابانی
در رشت، مدتی است که شهردار صحبت از ایجاد پیاده‌راه فرهنگی می‌کند،منظور پیاده‌راهی است که از سبزه میدان به دهنه تختی و از ورودی میدان بزرگ به بازار روزمی‌رود. شهردار وعده داده که ۴ خیابان منتهی به میدان شهرداری سنگفرش شوند و میعادگاه هنرمندان استان شوند. «حامد بهروزکار» نقاش درباره این طرح، حرف‌ها و ایده‌های جالبی دارد.
وی درباره طرح پیاده‌راه فرهنگی می‌گوید: باید دید پیاده‌راه فرهنگی مدنظر شهردار چیست. باید هنرهای خیابانی را به درستی تعریف کنیم. هنر خیابانی هنری است که حالت میرا دارد؛ انجام می‌شود و از بین می‌رود. نقاشی‌های سه بعدی یا پرفرمنس آرت که در خیابان‌ها اجرا می‌شود از نمونه‌های هنرهای خیابانی هستند. اما پرفرمنس آرت را با توجه به محدودیت‌های فرهنگی نمی‌توان در ایران اجرا کرد. اگر منظور شهردار از پیوند هنرهای خیابانی با پیاده‌راه فرهنگی نقاشی کردن خیابان‌ها و معابر باشد که اصلاً وظیفه ذاتی شهرداری است اما اگر منظور برگزاری نمایشگاه‌های نقاشی و اجرای هنر در خیابان‌ها باشد در رشت، شدنی است و طرح خوبی هست.
نقش گیلان در نقاشی معاصر
بهروز کار درباره پتانسیل شهر رشت برای داشتن خیابان‌های فرهنگی می‌گوید: رشت پتانسیل بالایی برای این طرح دارد، چراکه سابقه‌ای درخشان در تاریخ معاصر ایران دارد. مرحوم جلیل ضیاپور، پدر نقاشی معاصر ایران است. می‌گویند ضیاپور معادل نیما یوشیج در شعر، است و ادامه می‌دهد:استاد رویین پاک‌باز بزرگ‌ترین تئوریسین و پژوهشگر هنرهای تجسمی ایران، گیلانی است. همچنین می‌توان از نقاشان بزرگی نام برد که زاده گیلان هستند؛ مثل آیدین آغداشلو، محمد صادق بریرانی و خاندان محصص. پس ما پتانسیل داریم به شرط اینکه طرح‌های این‌چنینی به درستی اجرا شوند.
این هنرمند گیلانی می‌افزاید: ساده‌ترین‌کاری که شهرداری می‌تواند انجام دهد تشکیل کارگروهی حرفه‌ای برای انجام فعالیت‌های هنری است. یا اینکه یک مدیر هوشمند و حرفه‌ای داشته باشد که مطابق روز برنامه‌ها را طراحی کند.
بهروزکار اصفهان را نمونه موفق برگزاری برنامه‌های هنری در شهر می‌داند و اظهار می‌کند: اصفهان هر سال جشنواره‌ای به نام جشنواره بین‌المللی کودکان برگزار می‌کند. شهرداری برای آن برنامه‌ریزی می‌کند. این جشنواره به‌قدری در این شهر به خوبی برگزار می‌شود که وقتی اعلام شد این طرح به شهر دیگری منتقل می‌شود، کشورهای خارجی حاضر در نمایشگاه اعلام نارضایتی کردند.دیارمیرزا
این هنرمند گیلانی اضافه می‌کند در گیلان هیچ‌گاه چنین برنامه‌های هنری بزرگی نداشته‌ایم. فستیوال شنی چند سال پیش برگزار شد اما فقط در حد محلی باقی ماند. . محلی بودن بد نیست، اما به فستیوال‌های بزرگ ملی در گیلان نیاز داریم و به نظر من تکمیل پیاده‌راه فرهنگی، مکانی را به وجود می‌آورد که بتوانیم به آرزوی خود برسیم. باید به هنرمندان بومی در برگزاری چنین فستیوال‌هایی اطمینان کرد و کار را از دست واسطه‌ها خارج ساخت. در کل باید برای شهر هزینه کرد.
کسی از هنر گیلان یاد نمی‌کند
از او می‌پرسم آیا به سرانجام طرح پیاده‌راه فرهنگی امیدوار است؟ که می‌گوید: امیدوارم. خصوصاً اگر بخواهند روی هنرهای تجسمی تمرکز کنند. نه چون خودم در این رشته فعالیت می‌کنم بلکه به خاطر سابقه و تأثیرگذاری تاریخی نقاشان گیلانی در کشور بر این موضع تاکید دارم. باوجود سابقه درخشان گیلان، هیچ‌گاه در این حوزه در سطح ملی مطرح نشده‌ایم؛ درحالی‌که دیگر استان‌ها برای خود در تاریخ هنر معاصر کارهایی کردند نظیر اهواز و کرمان که موزه هنرهای معاصر دارند اما رشت ندارد. امیدوارم شهردار جدید که صحبت از افتتاح قطعی این موزه در ماه‌های اخیر کرده است، بتواند این کار را عملی کند چون این شهر واقعاً به موزه نیاز دارد.
نقاشی‌هایی در امتداد خیابان
بهروز کار درباره چگونگی برگزاری هنرهای خیابانی و مخصوصاً نمایشگاه‌های نقاشی در خیابان‌های سنگفرش شده می‌گوید: می‌توانیم نمایشگاه‌هایی با حضور نقاشان معروف ایران برگزار کنیم. چون زادگاه نقاشی معاصر شهر رشت است. می‌توانیم ورک شاپ‌های مجسمه بگذاریم. مثلاً می‌توان با ضایعات مجسمه ساخت و به مردم نشان داد که می توان از زباله، اثر هنری خلق کرد. می‌توان فراخوان عمومی داد و آثار هنرمندان سراسر ایران را در خیابان‌های زیبای سنگفرش شده رشت به معرض دید عموم گذاشت. این نقاش درباره احتمال همکاری هنرمندان با شهرداری در برگزاری فستیوال‌های هنری اذعان می‌کند: اگر‌شان هنرمند رعایت شود، هنرمندان هم مشارکت می‌کنند.
دیدگاه