بیل گیتس هم در ایران بود،اگر اعدامش نمی‌کردند حتما چند سال زندان محکوم می شد
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا جزایری سرگذشتش از کودکی تا آستانه دهه چهارم زندگی را تشریح می کند. او توضیح داد: بیل گیتس اگر ایران بود، قطعا شرایطش فرق می کرد. اگر اعدامش نمی کردند حتما به چند سال زندان محکوم می شد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا مجازات من تمام شد و حالامی خواهم به جامعه برگردم. این چکیده حرف های مردی است که نوروز ۱۳ سال گذشته را در اوین جشن گرفته است. اگر برای دهه ۸۰، پنج اسم خبرساز را بخواهیم انتخاب کنیم بدون تردید شهرام جزایری یکی از آنهاست. حالا او برای نخستین بار خودش را روایت کرده است.
جزایری در گفت وگو با اعتماد تاکید کرد از اینکه مفسد زنده خطاب شود ناراحت می شود چرا که مجازات وی تمام شده است و قصد دارد به عرصه اقتصاد برگردد.
او افزود: ۱۳ سال طول کشید تا به اینجا رسیدیم. حی وحاضر و زنده روبه روی شما نشستم و پاسخگو، البته هیچکس جز خدا فکرش را نمی کرد، حالایک مدت کوتاه دیگه هم صبرکنید، خودتان متوجه می شوید که درمورد من اشتباه می کردید و شخصیت واقعی شهرام جزایری برای همگان روشن خواهد شد، به گونه ای که هیچ کس جز خدا فکرش را نخواهد کرد. وی با تاکید بر اینکه پرونده اش یک پرونده ساده کیفری بوده است، ادامه داد: همان زمان بررسی پرونده، رییس دادگاه درمورد اشاره لفظ «مفسد» به من، تذکر می داد که این یک پرونده ساده کیفری است اما شما رسانه ها هرکاری دلتان می خواد انجام می دهید و من هم همیشه سکوت کرده ام. وی ادامه داد: بازهم شما را تحمل می کنم. ضمنا اگر من خطایی مرتکب شده ام، درهمان پرونده به قول رییس دادگاهم ساده کیفری، اشد مجازاتش را به شدیدترین حالت تا ساعت آخر کشیدم که سیزده سال زندان بود و محرومیت از مرخصی، تا ساعت آخر نیز من را نگه داشتند، حالاکه بیرون آمده ام، شهرام جزایری هستم. یک شهروند عادی. همین.
او ادامه داد: جرم من این بود که سرعتم خیلی زیاد بود و جوان بودم. حس می کردم با این شکل قوانین نمی شود کاری از پیش برد، تلاش کردم راه های قانونی را برای استفاده همه ملت عزیز میانبر کنم وخیلی وقت ها هم موفق بودم. نه پولی از مملکت خارج کردم و نه مالی دزدیدم. بروید بررسی کنید. یک وام نگرفتم که وثیقه نداشته باشه، یک بار جعل نکردم.
او افزود: من می خواستم ایران به جای نفت، فرش و کالاهای غیرنفتی صادر کند. طرح های بزرگی در ذهنم بود، می خواستم کارگر فرشباف پولدار شود. می خواستم ۵۰ فروشگاه آنلاین سراسر جهان راه بیندازم که همزمان فرش های ایرانی موجودش را برای مشتریان نمایش دهد.
جزایری در بخشی از این مصاحبه مفصل درباره آینده نیز سخن گفت، هر چند تاکید می کرد که نگاهش رو به آینده است اما گفت تا دو سال دیگر را در مرخصی به سر خواهد برد و سپس کارش را شروع خواهد کرد. وی در حالی که از بازگشتش به عرصه اقتصاد اطمینان داشت، گفت: این بار بسیار احتیاط خواهم کرد و سعی می کنم دوستان سیاسی را تنها به عنوان دوست نگه دارم. وی نزدیکی به سیاسی ها را یکی از اشتباهات بزرگ خودش عنوان کرد و گفت: نه من به این دوستان شریف نیازی داشتم و نه آنها به من نیازی داشتند از این رو سعی می کنم در دوران جدید فعالیتم، آنها را وارد حوزه کاری ام نکنم.
وی با تاکید بر اینکه دارای یک دکترین اقتصادی است در توضیح شرایط مطلوبش گفت: من همان زمان که کار می کردم و در حوزه های مختلف اقتصادی سرمایه گذاری داشتم، کار و اشتغال را در سبدی از انواع سرمایه گذاری ها تعریف واجرا می کردم. ما در بازرگانی وتجارت حضور فعال داشتیم و در تجارت خارجی وفضای اقتصادی بین المللی خیلی خوب بودیم. من تمام ریزه کاری ها و فنون موفق اقتصادی خارجی را بلدم، هم تخصص و دانش وهم تجارب خیلی خوبی دراین زمینه دارم، دربخش عمران و ساختمان کارهای بزرگی کردم، در ایجاد و راه اندازی کارخانه های بزرگ تولیدی هم نمونه های موفقی داشتم که همین الان موجود است.
وی با بیان اینکه تخصص وی پول سازی است، گفت: اما نکته مهم، مدل اقتصادی خاصی است که من به آن اعتقاد داشته و دارم. روش کار من، پهن کردن سفره و مشارکت دسته جمعی و شراکت دادن همه در کار و تلاش و سود و منفعت است و خداوند به من این عشق و توان را داده که می توانم همه را جمع کنم و از قابلیت ها و توان شان برای اجرای کارهای بزرگ بهره مند شم. یک بازی کاملابرد – برد.
به گفته وی مدل این کار در قالب شرکت های سهامی بود و هست اما مهم این است که ساختار رفتاری بنگاه اقتصادی به چه صورت باشد. با توجه به چند سال فعالیت اقتصادی من در قالب مشارکت های جمعی و شخصیت های حقوقی سهامی، مقیدم که تحت عنوان مشارکت های گروهی و حتی عمومی و به صورت بنگاه فعال بازار سرمایه، که نقد شوندگی دارایی های شان بالاباشد، باید فعالیت کرد.
او با اشاره به اینکه کار اقتصادی را با باز کردن یک بستنی فروشی در اهواز به طور جدی آغاز کرد، گفت: پیش از آن نیز وقتی به خاطر جنگ به تنکابن سفر کرده بودیم، من کار می کردم. از اجاره ویلاتا تمیز کردن خانه مردم چون کار کردن و پول درآوردن را دوست داشتم. وی افزود: در تمام این سال ها پدر و مادرم با کار کردن من مخالف بودند و دوست داشتند درس بخوانم.
وی از رویای دکتر شدن گفت و توضیح داد: بعد از شش ماه درس خواندن در رشته دندانپزشکی، در یکی از بهترین دانشگاه های کشور پذیرفته شدم اما مشغله کاری مانع از آن شد که درسم تمام شود از این رو با وجود پاس کردن اکثر واحدهای درسی، هنوز دیپلمه هستم.
جزایری در گفت وگو با سالنامه اعتماد سرگذشتش از کودکی تا آستانه دهه چهارم زندگی را تشریح می کند. وی توضیح می دهد که بزرگ ترین اشتباهاتش چه بود و چرا بیل گیتس ایران نشد. او توضیح داد: بیل گیتس اگر ایران بود، قطعا شرایطش فرق می کرد. اگر اعدامش نمی کردند حتما به چند سال زندان محکوم می شد. این موضوع اصلاربطی به عدالت حکومتی نداره به هرحال کشور ایران یک کشور در حال توسعه است و کار بزرگ کردن در آن مشکلات و معضلات بزرگ دارد.
وی با لحنی طنزگونه ادامه داد: در ضمن تو چشم می روید و مردم شما را چشم می زنند. اگر آقای بیل گیتس هم در ایران بود چشم می خورد و می افتاد زندان!!!
وی گفت: هنوز هم می گویم حاضرم پای مناظره با ایشان بنشینم و بگویم چطور پول ساختم. شاید عدد او بزرگ تر باشد اما کار من حتما در حد و اندازه او هست و یقینا می توانم نزد آن استاد درس هایم را به خوبی پس بدهم.
جزایری از تجربه روبه رو شدن با مردم و افکار عمومی سخن گفت و وقتی به گذشته برگشت تا بگوید میان حکم اعدام یا حبس ۱۳ ساله در زندان کدام یک را برمی گزیند بدون ذره ای تردید گفت: شک نکنید اعدام را انتخاب می کردم. حقیقتا من در طول مدت حبس و زندان به مدت ۱۳ سال آنقدر فشارهای سنگین داشتم که درحقیقت هر لحظه اعدام می شدم و دوباره زنده می شدم تا زجر و سختی را مجددا متحمل شوم.
دیدگاه