یکی از اهداف بازآفرینی، کاهش فقر شهری است/مدیریت خدمات شهری ما، جزیره‌ای است/بدون مشارکت اجتماعی کار بازآفرینی انجام نمی‌شود
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا ،اولین جلسه از سری جلسات معارفه برای پایه‌گذاری جلسات مستمر هم‌اندیشی شهرداری رشت با نهاد‌ها و تشکل‌های دولتی و غیردولتی حاضر و فعال در رشت برگزار شد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا به نقل از روزنامه اعتماد گیلان ،اولین جلسه از سری جلسات معارفه برای پایه‌گذاری جلسات مستمر هم‌اندیشی شهرداری رشت با نهاد‌ها و تشکل‌های دولتی و غیردولتی حاضر و فعال در رشت برگزار شد.
در این جلسه که چهارشنبه، ۱۴ بهمن ماه در ساختمان فرهنگی ورزشی شهرداری رشت برگزار شد، هدف از این مساله رسیدگی به وضعیت بحرانی رودخانه‌های زرجوب و گوهررود و تالاب عینک و باز‌زنده‌سازی آن‌ها در اتاق فکر بازآفرینی شهر رشت به بحث گذاشته شد.
در ابتدای جلسه ترانه یلدا، مدیر واحد اجتماعی دفتر بازآفرینی شهر رشت گفت: هدف از این جلسات این است که بتوانیم همیاری‌های همه‌ی بخش‌های عمومی، خصوصی، انچیاوها و دولتی‌ها را در کنار هم داشته باشیم. موقعی که من می‌خواستم این جلسات را برگزار کنم؛ خیلی‌ها گفتند که این جلسات چالشی از آب در می‌آید. این کنار هم بودن‌ها شکل بگیرد به چالش کشیده می‌شود. فکر می‌کنیم که این چالش‌ها خوب است و به نتیجه برسد و همچنین پایه‌ای برای کارهای خلاق، پویا و نتیجه‌دار شود.
یلدا تاکید کرد: انجیاوها همیشه دور هم جمع شوند و یکسری انتقادات و ایرادات به کار‌ها وارد کنند. از طرف دیگر کمتر ارگان یا مسوولی وجود دارد که بتواند پاسخگو باشد یا با این ایده‌ها تعامل‌کننده باشد. این خوب نیست یعنی حتما باید این کنار هم قرار گرفتن‌ها باشد، تا ما بتوانیم به تعامل و نتیجه‌ای دست پیدا کنیم.
یلدا در ادامه‌ی خلاصه‌ای از بازآفرینی شهری را توضیح داد و گفت: بازآفرینی شهری لغتی است که جدیداً به میدان آمده و ابهام کلمه‌ی بازآفرینی هم جاذبه دارد. بازآفرینی در کل یعنی ارتقای کیفیت زندگی، در واقع بازآفرینی چیزی نیست، جز پرداختن به شهر، ولی با مشارکت مردم و نظر مردم و توجه‌ی ویژه به نیازهای مردم شهر. و هدف این جلسات که ما در کادر بازآفرینی برگزار می‌کنیم این است که مشارکت همه‌ی گروه‌های فعال در شهر را جلب کنیم.
یکی از اهداف بازآفرینی، کاهش فقر شهری است
او همچنین گفت: از دیگر اهداف بازآفرینی کاهش فقر شهری است که فقط شامل بافت قدیم ورودخانه‌ها نمی‌شود. اگرچه از نظر من رودخانه‌ها خیلی مهم هستند به این خاطر که فضاهای جدیدی را می‌خواهند به شهر رشت بیاورند؛ رودخانه‌هایی که در واقع شهر به آن‌ها پشت کرده است و متأسفانه مردم کنار رودخانه‌ها نمی‌توانند راه بروند و از فضای رودخانه‌ها لذت ببرند. شهر رشت حتی در پارک محتشم هم به رودخانه پشت کرده است؛ درخت‌های شمشادی را که در حاشیه‌ی رودخانه‌ها کاشته‌اند به این دلیل که کسانی که در پارک هستند رودخانه را نبینند و بوی بد رودخانه اذیتشان نکند.
مدیر واحد اجتماعی دفتر بازآفرینی شهر رشت با اشاره به اینکه اهداف طرح بازآفرینی شهری فقط رودخانه‌ها نیستند، تاکید کرد که در رسیدگی به تمام محلات فقیر شهر، اولویت با محلاتی است که در حاشیه‌ی رودخانه‌ها و تالاب عینک قرار گرفته‌اند. تالاب عینک یکی از زیبا‌ترین تالاب‌ها است، ولی متأسفانه در حال حاضر با وضعیت خوبی مواجه نیست و ما می‌خواهیم حتماً به رسیدگی و توانمندسازی ساکنینی که در آن محدوده‌ها زندگی می‌کنند پرداخته شود، ایجاد اشتغال صورت پذیرد و… این‌ها از دغدغه‌های طرح بازآفرینی است.
یلدا در ادامه گفت: ارتقای تاب‌آوری شهری اصطلاح جدیدی است و به معنی مقاوم کردن شهر در مقابل خطراتی است که شهر را تهدید می‌کند. استفاده مجدد از فضاهای رها شده و یا فضاهایی که قبلاً عملکرد دیگری داشته‌اند نیز از کارهای بازآفرینی است. رویکرد ما باید آسیب‌شناسی و درمانی باشد.
او تاکید کرد: این اهداف چیزی نیست که با طراحی و نگرش یک‌سو‌گرایانه به آن برسیم بلکه باید همکاری و کمک باشد تا این کار پیش برود.
تالاب عینک به یک قطب گردشگری تبدیل می‌شود
یلدا همچنین به تالاب عینک اشاره کرد و گفت: تالاب عینک قرار است به یک قطب گردشگری تبدیل شود. آنچه تا به الان از رودخانه‌ها فهمیدیم و در اداره‌ی آب و فاضلاب نیز در همین رابطه یک جلسه برگزار شد، این است که شهر رشت هنوز یک سیستم کامل فاضلاب شهری ندارد. برای ایجاد سیستم کامل فاضلاب باید به این جمع‌بندی برسیم که کدام کار برای رسیدن به این نتیجه درست‌تر و همچنین کم‌خرج‌تر و شدنی‌تر می‌تواند باشد و در همین راستا پیشنهادات عزیزان مهم است.
در ادامه جلسه، شیرین پارسی از جمعیت زنان و جوانان حافظ محیط زیست گفت: تشکر می‌کنم که از اینکه ما را دعوت کردید و این بحثی که پیش آمد خیلی جالب است و این موضوعاتی که مطرح کردید یکی از دغدغه‌های شخصی من است.
رشت اولین شهری بوده که فاضلاب داشت
وی تاکید کرد: مشکلی که با آن روبرو هستیم بحث زمین، قیمیت زمین، و ارزش زمین است. شهر رشت اولین شهری بوده که فاضلاب داشته است، درست است که شرکت آب و فاضلاب بعد‌ها روی کار آمد اما این تجربه در شهر بوده است. بعدش چرا ادامه پیدا نکرد؟ (دکتر یلدا خطاب به خانم پارسی: چرا ادامه پیدا نکرد؟ این شهر قدمت تاریخی – فرهنگی دارد و کارهای زیادی هم در این شهر شده است، اینکه بعدا حال شهر بد شده است و تب‌دار است و این داستان‌ها بحث دیگری است. اما می‌خواهم بدانم که یک بودجه‌ی کلانی از سازمان ملل برای طرح فاضلاب آمد، چه شد؟ ما به عنوان شهروند نمی‌دانیم!
ترانه یلدا در پاسخ گفت: اتفاقا آن بودجه که ۵۰ میلیارد تومان بود که قرار بود به شرکت آب و فاضلاب برود، نرفت و به جای دیگری رفت؛ مقداری به شرکت شهرک صنعتی رشت داده شد، یک مقداری به آب منطقه‌ای اختصاص پیدا کرده و اداره‌اش با آنهاست.
او گفت: اگر ما می‌خواهیم در این گروه به جایی برسیم، به جای اینکه فقط آب و فاضلابی‌ها بیایند، باید افراد دیگری هم در این جلسات حضور پیدا کنند. از شهرک صنعتی قرار بود بیایند، آقای دکتر محرابیان قرار بود از طرف وزارت دانشگاه علوم پزشکی تشریف بیاورند که پاسخگو باشند در برابر فاضلاب خیلی خطرناکی که از بیمارستان‌ها مستقیم به رودخانه‌ها سرازیر می‌شود. بنابراین اگر این گروه پایه بگیرد و این اطلاعات رد و بدل شود ما دیگر نقاط سؤالی الف/ب نخواهیم داشت، یعنی کاملا معلوم می‌شود که پولی که آمده به کجا رفته! چون افرادی که در رابطه با آن بودجه باید پاسخگو باشند در این گروه، باید در این جلسات باشند و جوابگو باشند.
یلدا همچنین گفت: ما به یک طریقی باید به یک راه حل مشترک برسیم، در جلسه‌ای که در آب و فاضلاب برگزار شد کسی گفت که من فردی را می‌آورم که ۳۰۰ میلیارد تومان هزینه کند، همه متعجب شدند! آقای اسماعیلی که در آن جلسه بودند گفتند که باید متخصصان حقوقی، فنی و مالی با هم صحبت کنند و در آن جلسه نمونه آورده شد که بخش خصوصی تصفیه خانه فاضلاب گذاشته و بعد هم انشعابات را فروخته و پولش را در جیبش گذاشته! و بعد هم یک بازگشت سرمایه‌ای برای این موضوع برنامه‌ریزی و طراحی شده که این مقدار پول که گذاشته شده، در مدت زمان معلوم، یا دولت پول‌شان را پس می‌دهد و یا خودشان انشعاب می‌فروشند، بالاخره فاضلاب شهر سر جایش قرار می‌گیرد. ما در حال حاضر می‌خواهیم به این گونه توافقات برسیم.
مدیر واحد اجتماعی دفتر بازآفرینی شهر رشت همچنین گفت: اگر آقای حیرتی، سرپرست هئیت دوچرخه سواری رشت در این جلسه حضور داشتند؛ من مطمئنا در همین جلسه موافقت ایشان را برای اینکه یک گروه دوچرخه سواری در کنار رودخانه تشکیل دهند، می‌گرفتم.
در ادامه‌ی جلسه بهزاد شریفی، مشاور اقتصادی، آب و فاضلاب شهری از مهندس ماهیار اکبری، مدیر دفتر تجهیز منابع مالی آب و فاضلاب شهری خواست که پاورپوینت‌اش را ارائه کند. او گفت: با توجه به اینکه یک سالی است که آقای مهندس اکبری مدیر دفتر تجهیز و مشارکت‌های غیردولتی شرکت آب و فاضلاب گیلان هستند، و کار این دفتر این است که از سرمایه‌گذاران دعوت به عمل بیاورد. بنابراین من فکر می‌کنم در یک سری از موارد، به بیش از ۵۰ درصد تمام سؤالات پاسخ داده می‌شود. مضاف بر اینکه در مورد مباحث بانک جهانی هم اطلاعات کامل و کافی موجود است.
شریفی تاکید کرد: مشکلی که وجود دارد و همیشه هست، این است که باید قبول کنیم در جهان سوم هستیم، قبل از اینکه جلسه شروع شود از مهندس غیاثی پرسیدم می‌دانید فضای جلسه چطور است، آقای غیاثی مدتی در کانادا بودند، گفتند که فکر کن که در کانادا هستی در منطقه‌ی انتاریو، شهردار منطقه شما را دعوت کرده است و اینجا هم رشت نیست و در یک فضای شیکی داریم درباره‌ی موارد رویایی صحبت می‌کنیم و بعد از این چارچوب بیا بیرون ببین چه اتفاقی می‌افتد.
مدیریت خدمات شهری ما، جزیره‌ای است
او ادامه داد: در اکثر کشور‌ها مدیریت خدمات شهری واحد است. ما جزیره‌ای عمل می‌کنیم. مثلاً شهرداری دارد زحمت می‌کشد باید تقدیر و تشکر کرد، اما یکبار باید جلسه بگذارد برای اینکه مثلاً دارد محوطه را باز می‌کند و درست می‌کند، بپرسد آب و فاضلابی‌ها آیا شما در آن مکان شبکه ندارید تا دوباره کاری نشود؟! شرکت گاز باید بپرسد و دنبال این بگردد که آیا در این مکان رینگ هست یا خیر؟ شاید شهرداری برایش اعتباری داشته باشد که ما برایش نداشته باشیم، یا یکسری امکاناتی را ما داشته باشیم، ولی شهرداری یا دستگاه‌های خدماتی دیگر که در این کشور مشغول به فعالیت هستند، نداشته باشند.
بهزارد شریفی همچنین گفت: مثلا یکجا شهرداری می‌گوید شرکت آب و فاضلاب ما می‌خواهیم این منطقه را آسفالت کنیم، شما هر چه شبکه دارید، هر کاری را که می‌خواهید انجام بدهید، تا ۴ سال به شما اجازه‌ی همکاری نمی‌دهیم، حالا شهرداری رفته برایش بودجه در نظر گرفته، ولی شاید یک کوچه‌ای را که اعلام می‌کند، ما آنجا برنامه‌ای نداشته باشیم، شاید یک سال بعد برنامه داشته باشیم.
شریفی گفت: یکی از مشکلات اساسی که در کشور ما وجود دارد این است که خدمات شهری دارای یک مدیریت یکپارچه نیست، ما همگی جزیره‌ای عمل می‌کنیم، این یکی از مشکلات اساسی است. وگرنه خوشبختانه به نظر من این قسمتی است که دستگاه‌های اجرایی و انچیاوها می‌توانند به هم نزدیک شوند. ما خیلی استقبال می‌کنیم که با این گروه‌ها همکاری داشته باشیم. ما در دستگاه خودمان (آب و فاضلاب)، همکاری‌هایی ان‌جی‌اوی سبزکاران امید و دیگر انجیاوها داشتیم. به عنوان نمونه ما روز بدون ماشین گذاشتیم؛ در شرکت آب و فاضلاب هیچ کس حق آوردن ماشین را نداشت و همه پیاده آمدند. کارهای دیگری هم انجام دادیم که البته در برابر کارهایی که انجیاوها انجام دادند، چیزی نیست. ولی باید این روند به این سمت حرکت کند که امروز دنیا، دنیای دستوری و بالا و پایین نیست و همه باید همگام باشند.
جلسه با سخنان مهندس ماهیار اکبری، مدیر دفتر تجهیز منابع مالی آب و فاضلاب شهریادامه یافت. او گفت: به هر حال شرکت آب و فاضلاب شهری گیلان یک رسالتی دارد؛ رسالت این شرکت تأمین و توزیع آب شرب سالم بین شهروندان و جمع‌آوری و تصفیه فاضلاب است. مستحضرید که خارج از این رسالت ما نمی‌توانیم اقدام کنیم. می‌دانم که در نقطه‌ای هستیم که از ورود آلاینده‌های انسانی به این دو رودخانه نمی‌توانیم جلوگیری کنیم. جلسات زیادی در استانداری در خصوص این دو رودخانه گذاشته شده است؛ در حدی که موضوع بسیار حساس شده و از حالت معضل به بحران رسیده و حتی توجه و نظر مسؤولین کشوری را به خودش جلب کرده است. اما در این جلسات هر کدام از شرکت‌ها و سازمان‌های درگیر از علوم پزشکی، شهرداری، آب منطقه‌ای، آب و فاضلاب شهری، طبعاً مشاورینی داشتند که بر حیطه‌ی این دو رودخانه کار می‌کردند؛ اتفاقی که افتاده و این چیزی که خودم به شخصه شنیدم در آن جلسه، نقش آب و فاضلاب شهری در جلسه‌ای که در استانداری مطرح شد در رابطه با آلودگی انسانی این دو رودخانه، بین ۱۰ تا ۱۵ % است که این درصد برای خود من عجیب بود.
اکبری ادامه داد: در آن جلسه با خودم گفتم آیا این بویی که از رودخانه‌ها می‌آید متعلق به آلاینده‌های انسانی نیست؟ از لندفیل سراوان و شیرابه است؟ همین را اگر صورت جلسه کنید و به ما بدهید خیلی از مشکلات شرکت آب و فاضلاب حل می‌شود. چیزی که خودم به شخصه اعتقاد دارم این است که حجمی که از این فاضلاب‌های انسانی وارد این دو رودخانه می‌شود؛ نیازمند جمع‌آوری است، اما این حل کننده‌ی مشکل نیست، حدود ۴ لیتر از آلاینده‌های انسانی وارد رودخانه می‌شود. در حالیکه میزان و بار آلودگی که در این رودخانه‌ها است، به مراتب بیشتر از این هاست و بر این اساس برنامه‌ای که شرکت آب و فاضلاب دارد، جمع‌آوری همین مقدار از عملیات است.
ترانه یلدا در پاسخ به سخنان مهندس اکبری گفت: دوست داریم شرکت آب و فاضلاب نزدیک‌ترین همکار طرح بازآفرینی باشد. بخاطر اینکه برای ایجاد یک فضای متحرک‌تر مثل دوچرخه سواری، پیاده‌روی و بعد تفریح و گردشگری می‌خواهیم یکسری از مسایل جدید و طرح‌های جدید شهری را به سمت رودخانه‌ها ببریم. یعنی اصلا رشت، شهری است که گردشگری در آن می‌تواند اولویت واقعا شماره یک باشد، به خاطر فرهنگ غذایی که دارد، بخاطر مدنیت و شهریتی که مردم رشت دارند، خیلی می‌تواند شهر درجه یکی شود و از همه لحاظ با شهرهایی مثل اصفهان، شیراز، تبریز و… رقابت کند.
منافع چه کسانی ممکن است به خطر می‌افتد؟
شیرین پارسی هم گفت: آقای شریفی به نکته‌ی خیلی خوبی را اشاره کرد؛ بحث جزیره‌ای بودن، یعنی اینکه من به عنوان نماینده‌ی یک نهاد مدنی هر آنچه از دستم برمی‌آید برای جلب مشارکت افراد علاقه‌مند می‌توانم انجام بدهم ولی، این رودخانه‌ها با این همه مشکلاتش که به یک سرمایه گذاری و بیش از سرمایه‌گذاری به یک عزم نیازمند است؛ عزمی که از دل ما و از بستر ذهنی ماباید برخاسته شود. فکر می‌کنید در صورت وجود این عزم منافع چه کسانی ممکن است به خطر بیفتد؟
یلدا در ادامه صحبت‌های خانم پارسی سوال را این‌طور چنین مطرح کرد که «از بهتر شدن شهر منافع چه کسانی به خطر می‌افتد؟»
اما خانم پارسی ادامه داد: کلمات بار دارند. بهتر شدن یک چیز مثبت است، هیچ کس با بهتر شدن مخالفت نخواهد کرد اما این بهتر شدن را من تعریف می‌کنم؛ ما شاهد بودیم که در کنار این رودخانه‌ها، این جاده‌ای که می‌خواست خیابان صیقلان را وصل کند به آن‌ور شهر (گلسار)، بسیاری از خانه‌های تاریخی عامدانه تخریب شدند و من تأکید می‌کنم بر کلمه‌ی خودم عامدانه؛ ساختمان‌های قدیمی که صاحب آن حاضر نبود بفروشد، به خاطر اینکه جاده بزرگ شود، ساختمان تخریب می‌شود، اینجاست که بحث بهتر را باید تعریف کرد، بهتر آیا جاده‌ای است که دو خیابان را به هم وصل می‌کند یا بهتر آن است که میراثی در شهر حفظ شود؟ به قول معماری آمد و گفت: آیا در کوچه‌های تنگ ما حتما باید ماشین‌های بزرگ آمریکایی تردد کند؟ ایتالیا در یک فرآیندی ماشین‌هایش را کوچک کرده است؛ به کوچه‌های شهر رشت می‌گویند کوچه‌های زولبیایی، برای اینکه کوچه‌های دور هم و کوچک کوچک دارد. چرا بایستی ماشین در این کوچه‌ها برود؟ فرض کنید من یک پیرزن علیل و نمی‌توانم راه بروم، و خانه‌ی من هم مرکز شهر است. شهرداری می‌آید برای بهتر شدن من برای اینکه به خانه‌ام دسترسی داشته باشم، باید حتما با ماشین به خانه‌ام بروم؟ آیا تدبیر دیگری نمی‌توان انجام داد؟
شریفی در راستای گفته‌های خانم پارسی گفت: شهرداری وقتی درآمدهای شهری‌اش را بر اساس ساخت و ساز تنظیم می‌کند، پس شهرداری بخواهد همه‌ی این بافت‌ها را نگه دارد و منابع دیگری برایش تعریف نکرده‌ایم. این شهرداری چطور می‌تواند حقوق پرسنل خودش و عمران شهری را بدهد؟ بعد شهرداری می‌آید شروع می‌کند و حتی دوست هم دارد. اگر ما منابع تعیین نکرده باشیم شروع می‌کند به از بین بردن بنا‌ها.
بازآفرینی، زاده‌ی انقلاب خرد است
محمدرضا قانعی، رئیس طرح بازآفرینی، در این بخش از جلسه سخن گفت. او گفت: درباره بازآفرینی، جلسه‌ای در وزارت راه و شهرسازی برگزار شد که در واقع ستاد شورای بازآفرینی نام دارد و متولی همه‌ی دستگاه‌های ذی ربط از وزارت آب و فاضلاب، میراث فرهنگی، محیط زیست تا خود راه و شهرسازی هم جزوی از آن است. حل مساله جزیره‌ای حرکت کردن و اینکه حداقل سعی می‌شود یک هماهنگی به خصوص در رابطه با طرح‌های بازآفرینی به وجود بیاید. این رویکرد جدید وزارت راه و شهرسازی است، هر چند به طور کلی حدود ۲۵ سال با تأخیر نسبت به دنیا حرفش را می‌زنیم و این شتاب باز کاری است که نهادینه نشده، واقیعت این است که در جامعه‌ی ما یک تحول اجتماعی می‌خواهد تا این نوع طرح‌ها به روز بشود.
قانعی ادامه داد: ما الان در ایران مثل مدرنیسمی هستیم که انقلاب صنعتی نکرده داشتیم مدرن می‌شدیم. ثمره‌ی مدرنیسم به خیابان کشیده شدن بود. این نوع طرح‌هایی که دکتر یلدا عنوان کردند؛ این‌ها زاده‌ی پست‌مدرنیسم هستند، زاده‌ی انقلاب صنعتی نیستند؛ زاده‌ی انقلاب خرد است. در حقیقت کاری است که باید در شهرهایی انجام بشود که از نظر سطح آگاهی و سطح فرهنگی، به یک نوعی شعورش را داشته باشیم.
رئیس طرح بازآفرینی همچنین گفت: ما امیدمان این است که شهر رشت و بحث برند شهر رشت، اسمش را بگذاریم فرهنگ‌شهر. چون از نظر فرهنگی، حداقل در ۲۰۰ سال اخیر رشت به دلیل تماسش با غرب شاید نسبت به کل جامعه‌ی ایران یک گام جلو‌تر بوده است. پس من خودم به عنوان کسی که آمدم به این شهر واژه‌ی فرهنگ‌شهر را برای شهر رشت انتخاب می‌کنم و این امید را دارم که در این شهر بشود این اتفاق بیفتد. ولی واقعیتش این است که شاید این طرح‌ها یک مقدار برای ما رویایی باشد. ما می‌گوییم که جزیره‌ای حرکت می‌کنیم و قبول داریم و سعی می‌کنیم جزیره‌ای حرکت نکنیم. چرا که ستاد بازآفرینی استان هم تشکیل شده است، یعنی در حقیقت این ستاد بازآفرینی ملی بود که در بحث استان مطرح شد.
بدون مشارکت اجتماعی کار بازآفرینی انجام نمی‌شود
قانعی در ادامه گفت: دیروز در جلسه یک صورت جلسه ۱۲ بنده مطرح شد؛ موضوع حمل و نقل ریلی مطرح شد که آقای شعبان‌پور، آقای شهردار موافق آن بودند و آقای جعفرزاده نیز گفتند که ما اولین شهری بودیم که ریل داشتیم و حالا آخرین شهری هستیم که ریل به ما می‌رسد. چرا اولین شهری نباشیم که راه آهن ریلی داشته باشیم؟ واقعیت این است که ما باور داریم که بدون مشارکت اجتماعی کار بازآفرینی انجام نمی‌شود، و موقعی هم مشارکت اجتماعی ایجاد می‌شود که مردم بفهمند بحث بازآفرینی یعنی چه؟
رئیس طرح بازآفرینی ادامه داد: هر چیزی که باقیمانده‌ی میراث باید حفظ شود؛ این دغدغه‌ی همه باید باشد، حداقل از این به بعد باید سعی کنیم که این‌ها را از بین نبریم، یک تفکر به این نوع طرح‌ها این است که دیگر خیابان‌کشی ممنوع است. یعنی مویرگ‌ها مویرگ باقی می‌ماند و هیچ موقع مویرگ‌ها تبدیل به رگ و شاهرگ نمی‌شوند. آن چیزی که ما انتظار داریم از جلسات این است این همفکری ایجاد شود تا ما بتوانیم اطلاع رسانی بکنیم که اهداف فقط پیاده‌راه نیست، پیاده‌راه هم هست، ولی پیاده‌راه آغاز یک ماجرایی است، دغدغه آقای ثابت قدم هم همین است که ما شهر را نفروشیم، می‌فروشیم ولی تأسیسات زیربنایی نداریم. ما باید بتوانیم درآمد پایدار ایجاد کنیم.
محمدرضا قانعی در پایان گفت: ما سه نوع گردشگر داریم، من برند عشق و حال را برای رشت نمی‌پسندم، نوع اول گردشگری عشق و حال است؛ نوع دوم گردشگری فرهنگی است، ما می‌گوییم رشت که شهر خلاقی است، باید نوع سوم گردشگر را داشته باشد، پس بنابراین برند ما هم باید با آن یکسان باشد. وقتی یونسکو می‌گوید که قرن بیست و یکم برای پیاده هاست، قرن بیست و یک برای نفس کشیدن و هوای سالم است، خب چه اشکالی دارد که رشت اولین شود؟ یعنی مردم باید بخواهند، نه اینکه چند نفر در جلسه بنشینند و تصمیم بگیرند و مردم ندانند که چه خبر است و بنابراین هیچ موقع نتیجه نمی‌گیرند.
علیرضا غیاثی، مشاور مدیر عامل شرکت آب و فاضلاب شهری، خانم هلاله ناطقه ، عضو هیأت مدیره مؤسسه‌ی سبزکاران گیلان، زهرا جنسی از جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست گیلان، دکتر غنچه جودی، پژوهشگر معمار و شهرساز، دکتر طاهره صبوری از گروه گیلان پاک و محمدجواد همتی، مدیر شرکت ترابری گیلان هم در این جلسه حضور داشتند.
دیدگاه