وقتی برای روحانی خلع لباس شده هم گروهک ضد انقلاب و مسولین استانی پیام تسلیت دادند!/تامین اجتماعی گیلان هم رسما علیه خبرسازی ها بیانیه صادر کرد/رونمایی از دو سند هویتی در گیلان

حرف حق جواب ندارد

من در عجبم که چرا خانواده ماچیانی اینجوری میکنن!؟
خب قبول کنید گذشته پدرتون رو
کسی نگفته شما فلان تور هستید که
پدر شما گذشته ای داشته که نقل شده و به ایشون توهین هم نشده
تا جایی که من دیدم همه سخنها با منبع بوده و در عضویت ایشون تو جریانهای پان ایرانیست شکی نیست. پس لطفا به جای طومار نوشتن حقیقت رو قبول کنید

پی نوشت دوم :

ببخشید در متن بالا اتهام همکاری با ساواک ذکر شد منظورم این بود که با این اتهام دستگیرش کردن بعد با عنوان تحکیم حکومت قبلی محاکمه شد .

لطفا این پیام را نیز با پیام قبلی منتشر کنید .

باسلام وآرزوی توفیق روزبرای همه ی کوشندگان علم وفضیلیت .عرض تشکرازمدیریت سایت دیارمیرزا،واژه ی مقدس دیاری که متعلق به میرزاست.حداقل اگرمیرزارانشناختیم ،یکبارهم که شده سریال ویایکی ازفیلم هایش رابه تماشانشسته ایم ،ممنونم ازازمدیزیت که رسالت رسانه ای اش ایشان راوادارکرده آنچه که برایش ارسال می شود امانت داری کرده وبه چاپ می رساند.انشاءاله که مداومت داشته باشد. وممنونم ازبزرگوارشخص حقیقی ویاحقوقی که وجدانش اوراآزارمی دادکه رسالتش راانجام ندهد.تکلیفش رااداکردوآرام گرفت ودرنزدخدایش روسفیدگشت.ودینی به به دین ومذهبش ندارد.ولی ای کاش اینقدرشهامت می داشت ،که درحیات این مرد،درمقابلش قرارمی گرفت ویایک بارروزنامه های یادشده بخصوص نقش قلم رامی خواند.وقایع ی تاریخ جنگ رادرشهرستان رودسر مرورکندوببینداین آدم چه نقشی راایفاکرده .من برادرکوچکشم یه فرهنگی بازنشسته .ازدوران کودکی اسلام راازطریق ایشان ومرحوم مادرشناختم وبزرگ وبزرگترشدم، دوران زندگی مان اگرگفته شودباید صفحاتی بی شماراختصاص داده شود .ولی به اجمال می گویم .پس ازپیروزی انقلاب هنوزسربازبودم ویه سربازفراری به دستورامام و۲۳بهمن ماه ۵۷ بدستور امام به پادگان برگشتم وهمان ایام بابرادرم تسویه حساب خصوصی شدوخلع لباس گشت وبارهادعوتش کردند ،نپذیرفت ،نه برای خودبلکه می خواست قداست لباس روحانیت حفظ شود وعوامی مثل من خیال بدنکند.من ازشماسوال می کنم درعنفوان جوانی من بایدتعصب بخرج می دادم ودرگروه های مخالف باانقلاب که کم نبودند ونیستند واردمی شدم ویاکودکان معصومش (۴دخترویک پسر)باکینه نسبت به انقلاب وانقلابیون بزرگ می شدند.ومنتظربهانه که ضربه به انقلاب بزنند.ولی ضربه که نزدندهیچ ،هرکدامشان سفیری شدندبرام دوام بیشترارزش های انقلاب.همه ی این هاچیزی نبودجزمحبت این مردبه دین وآرمانش،درمنطقه ی ماچیان که بالای بیش ازچندین محلات وجودداشته ودارد.حقیریکی ازدونفرمردان مسلح انقلا بی بودم که جوانان منطقه روآموزش می دادیم وهمان جوانان امروزمردان بزرگ انقلابندویادرجبهه های جنگ به شهادت رسیده اند.خودم درسال شصت به جبهه اعزام شدم وشب قبل از اعزام به جبهه به دستور پدرازدواج کردم وازسرسفره ی عقدعازم جنگ شدم وپس ازچهارماه واردبسیچ سپاه پاسدران شهرستان رودسرشدم ومدت دوسال دراعزام نیرو فعالیت کردم ودرگیلان ومازندران به روایت آمارموجود دومین شهربودیم ومحلمون اعزام بالای صدنفری داشت وپس ازهراعزام برادرمتن های آتشین می نوشت. درمراسم یادواره های شهدادرتجلیل ازشهدا وجانبازان چه مطالب که ننوشته .زیبایی زمانی دوچندان می شود که رزمنده ی پسر درکوه های سخت وسربه فلک کشیده ی کردستان ورزمنده ی مادردرصحرای تفتیده ی خرمشهر(هویزه) به هم نامه می دادندوازهم احوال می گرفتند وآنزمان سخنرانان ما منو مادرم رو مثال می زدندوازوقایع ی صدراسلام می گفتند .این برادرکجابود؟چندسال حضوری داوطلبان درجنگ داشتم .آیاتربیت برادرم نبوداگرتشویق آن زنده یادنبود،من وفرزندانش اینگونه تربیت می شدیم ؟سهم این برادرم نگارنده نامه درجنگ وانقلاب چقدره.؟چرابی رحمانه نبش قبرکرده چگونه به آسانی به نوشته های حزب منحله دسترسی پیداکرده .فیلترشکن داردخلاف قانون کرده وفعل حرام انجام داده است اگر برای حفظ امنیت مجازاست ،خلاف اخلاق .برودباخدای خودش خلوت کندواین گو نه بی رحمانه برمرده نتازدودوستداران انقلاب وحضرت آقانیازراد.والسلام

ممنونم از درج پیام ها . توصیه میکنم کتاب زیر را حتما بخوانید خیلی چیزها در مورد پدرم در آن است : انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک:استان گیلان
کتاب اول
ناشر: مرکز بررسی اسناد تاریخی

پدرم در جاهای مختلف خلاصه ای از زندگیش را نوشته و ابایی نداشتند در اینترنت گذاشته شود :

زندگینامه ی غ بامداد ماچیانی به قلم خود ایشان

بسم الله الرحمن الرحیم

نامم غلامعلی و شهرتم بامداد ماچیانی است.

پدرم حسن و مادرم فاطمه نام داشته، خدایشان رحمت کند.

برابر اوراق صادره از اداره ی ثبت احوال در مورخ ۱۰ مرداد ۱۳۲۰ خورشیدی در دهستان ماچیان واقع در بخش مرکزی آن روز شهرستان رودسر زاده شدم.
والدینم کشاورزانی تهیدست بودند که در کنار کشاورزی از طریق کارگری نیز تامین معاش می کردند.

من بزرگترین اولاد ذکورشان بودم.

درسم را در سن ۱۱ سالگی در مدرسه ی نو بنیاد ماچیان آغاز کردم(چون تا آن وقت مدرسه ای در آبادی ما دایر نبود.)

سه ماه اول سال سوم ابتدایی را هم در ماچیان خواندم اما بخاطر تنگناهای اقتصادی به اتفاق پدر و مادر و سایر اعضای خانواده، از گیلان به مازندران نقل مکان کردیم.(به امید اینکه در آنجا به وسعت رزق برسیم ولی دست تقدیر بعد از چند ماه همه را به وطن مالوفشان بازگرداند.)

سه ماهه ی دوم را در چالوس و در مدرسه ی شاپور گذراندم.

وقتی از مازندران برگشتیم بخاطر آنکه مدارک تحصیلی من سر وقت نرسید از تحصیل محروم شدم و یکسال را دوباره در سال سوم ابتدایی ماندم.

بخاطر استعدادم و تیزهوشی، کلاس ششم را با معدل بالایی گرفتم.(آن وقتها امتحانات نهایی ششم مدارس سراسر منطقه در رحیم آباد برگزار میشد و من مقام اول را در بین همه شرکت کنندگان کسب کردم.)

سنّم به هفده سال رسیده بود و من برای تحصیل در دبیرستان نیازمند به اصلاح شناسنامه بودم اما والدینم این کا را نکردند.(سواد نداشتند و از بینش کافی در این رابطه برخوردار نبودند! به ناچار از تحصیل در دبیرستان محروم شدم.)

لذا به مدرسه ی روحانیت رودسر رفتم و تحت نظر آیت الله حاج سید هادی روحانی میاندهی اعلی الله مقامه به خواندن مقدمات ادبیات عرب مشغول شدم.

بعد از دوسال اقامت در آن شهر به حوزه ی علمیه ی قم رفتم و درسم را زیر نظر آیات بزرگواری چون محمدعلی گرامی و بنی فضل آغاز کردم.

در سال ۱۳۴۰ ملبس به لباس روحانیت شدم(درمراسم عمامه گزاری من حضرت آیت الله العظمی حاج سیدشهاب الدین مرعشی اعلی الله مقامه و حجه الاسلام حاج سید اسدالله نوری اشکوری یکی از معاریف علمی استان گیلان تشریف داشتند.)

نوشته های جلال و جناب غلامعلی بامداد ماچیانی
در این سال حضرت آیت الله العظمی بروجردی قدس سره الگوی زعامت رحلت نمودند و به علت تعطیل بودن حوزه ی علمیه ی قم به مشهد رفتم و چند ماهی را در مدرسه ی حوزوی خیرات خان مشهد به تحصیل مشغول شدم.

سپس مجددا به قم برگشتم و در محضر آیت الله روح الله الموسوی خمینی اعلی الله مقامه نرد عشق باختم و از اساتید بزرگواری چون حاج شیخ مصطفی اعتمادی، ستوده اراکی، فاضل قفقازی بهره مند شدم.

در مباحث کلامی حضرت آیت الله مکارم شیرازی و مباحث اخلاقی سید رضا صدر و پرسش و پاسخ حسین نوری همدانی به اطلاعات نسبتا وسیعی رسیدم.

در وعظ و خطابه و نگارش هم توانمند بودم.

برای اولین بار در سال ۱۳۴۷ در هفته نامه ی سرچشمه ی قم مقالات دینی خودم را به چاپ رساندم و یکسال بعد در آبادان و خرمشهر منبر رفتم و به شهرتی رسیدم.

البته در سال ۱۳۴۶ سقوط سیاسی کردم.(بنا به دلایلی که برای خودم قابل توجیه بود عضو حزب پان ایرانیست شدم. در گیلان مقام دوم را دارا بودم. بعدها عضو حزب رستاخیز شدم و در کنگره ی بزرگ حزب رستاخیز سخنرانی جامعی ایراد کردم و به عضویت در گروه بررسی کنندگان اساسنامه ی حزب برگزیده شدم. در آن وقت سخنرانی من برای اولین بار از صدا و سیمای ایران پخش شد.)

در همان ایام در روزنامه های خاک و خون، اطلاعات و آیندگان و رستاخیز مقالاتم به چاپ می رسید.

در سال ۵۷ به اتهام تلاش در تحکیم رژیم پهلوی دستگیر و به پنج سال حبس محکوم شدم.

دو سال را ابتدا در زندان سپاه واقع در نیروی دریایی فعلی رشت و بعدا در شهربانی بودم و سپس مورد عفو قرار گرفتم.(البته در کتاب اسناد ساواک در گیلان که اخیرا منتشر شده حقایقی بیان گردید که بعد از سه دهه در خصوص این اتهام شفاف سازی شد و اینکه اینجانب جزو افراد انقلابی بودم که مورد رصد ساواک قرار داشت.)

نوشته های جلال و جناب غلامعلی بامداد ماچیانی

بعد از ترخیص از زندان به بازار آمدم و تا سال ۱۳۶۸ کار آزاد میکردم.

در اردیبهشت ماه آن سال برای تصدی مدیر عاملی شرکت چایسازی سیسکوه دعوت شدم و ده سال را در این پست سپری نمودم.

در همان ایام سروده هایم در روزنامه ی رسالت و جمهوری اسلامی منتشر میشد.

این حضور فرهنگی محبوبیتی را در افراد ولایت مدار برایم تدارک دید و زمینه ی حضور در هفته نامه ی هاتف فراهم شد و سپس خبر و نظر و آوای شمال و پیک سبز و بعد در روزنامه های نسیم و گیلان امروز که این حضور و همکاری استمرار دارد.

همچنین در نشریات کشوری چون بهار و صبح امروز و همشهری و جام جم و ایران بطور متناوب مقالاتی در زمینه های مختلف به چاپ رسانده ام.

در جشنواره ی مطبوعات گیلان در بخش اندیشه و معارف مقام دوم را کسب کردم و در سال ۸۵ بعنوان یک قرآن پژوه مورد تقدیر اداره کل ارشاد استان گیلان قرار گرفتم.

در جشنواره ی رضوی مشهد در شب فرهنگی گیلان بعنوان خطیب گیلان(منتخب استان ) عهده دار سخنرانی بودم.
در سالهای اخیر در جشنواره های متعدد در زمینه های قرآن پژوهی، مهدویت، نشر و توسعه ی مضامین دینی و عرفانی، فعالیت در عرصه ی خبری و اطلاع رسانی مورد عنایت و تشویق وزارت ارشاد، سازمان تبلیغات اسلامی و استانداری قرار گرفته ام.

نوشته های جلال و جناب غلامعلی بامداد ماچیانی

و بقول معروف…چنین رفته است بر ما ماجرا!

اینک با همان قلم شکسته به تحریر مقالات پرداخته و به کار خود عشق می ورزم.

عشق به تحقیق و مطالعه سرمایه ی معنوی با بیش از سه هزار عنوان کتاب و حدود شش هزار جلد کتاب را در خانه برای من رقم زده که در خدمت و دسترس داوطلبان دانش است.

نوشته های من از آغاز با امضاهایی چون نرسا، بیدار، اخگر، غ .بامداد ماچیانی به چاپ رسیده و میرسند.

تا عمر دارم و نفسی هست به این کار فرهنگی ادامه خواهم داد.

و اما در مورد خانواده:

همسرم از سادات است و در سختی ها همواره در کنار من بوده و در سایه ی حمایت جد خود مشکلات را به جان پذیرفته و سنگربان خوبی برای خانواده محسوب میشود.

غ. بامداد ماچیانی. http://neveshtehayejalal.blogfa.com/post-67.aspx

سلام به مسئولین سایت دیار میرزا …. من نمی شناسمتان و نمیدانم چه قصدی از کالبد شکافی زندگی پدرم داشتید . حتما میخواستید انجام وظیفه کرده باشید و بنا به شناختی که از پدرم بدست آوردید مسئولین استان را از اشتباه در آورید.الاعمال بالنیات …..شما در طول مدت بعد از سپری شدن دوران زندان پدرم هیچ وقت به ماچیان رفتید یا حد اقل با دوستان و نزدیکان پدرم هم صحبت شدید و اصلا به بهانه یک مصاحبه معمولی به خانه پدرم که در خانه اش به روی همه باز بود و هست رفتید تا سرکی کشیده باشید ببینید در چه حال و هوایی هست ؟ یک لحظه پیش خودتون نگفتید که ملاک حال افراد است؟ شما اگر از حال پدرم باخبر بودید بعید میدانستم چنین بی رحمانه به کسی که دستش از دنیا کوتاه است حمله کنید بدون آنکه حتی یک بار پای درد دلش نشسته باشید . امام علی ع می فرمایند اگر شب کسی را در حال کناه دیدید صبح به دیده گنه کار به او نگاه نکنید شاید تا صبح توبه کرده باشد . خیلی دوست دارم بدونم کسی که به ذهنش رسید چنین متنی بنویسد پیرو چه دین و آیینی هست . ما خانواده بامداد از شما دعوت میکنیم که یک روز وقت بگذارید و به خانه پدریم تشریف بیاورید و کمی هم از ما بشنوید . شاید کمی نظرتان عوض شد و از اشتباه بزرگی که کردید در آمدید . چه بیایید چه نیایید ما میبخشیمتان . پدرم به ما یاد داد ببخشیم . ما هم اهل گذشتیم . . . خوشحال میشم اگر ببینم این پیام تایید میشود و در معرض دید خوانندگانتان قرار گیرد. سال ۶۴ سالی بود که گزینش برای تایید قبول شدگان در تربیت معلم یا دانشگاه خیلی سخت می گرفت. ولی من در هر دو امتحان پذیرفته شدم و در دانشگاه تهران در رشته الهیات و معارف اسلامی مشغول به تحصیل شدم . کمی تحقیق کنید متوجه میشوید که اگر پدرم آنی بود که شما اصرار دارید بشناسانیدش … محال بود من و و دو خواهر دیگرم در سه سال پیاپی بعد از من از سد گزینش براحتی رد شوند . من دیدار خصوصی با امام داشته ام همراه همسر و خواهرم . به نظر شما کمی عجیب نیست؟ من سالها در مدارس رشت درس دین و زندگی دادم بد نیست تحقیقی از کارکرد من داشته باشید .نگاهی به فعالیت های پدر و مادر و بچه هایشان در طول مدت بعد از انقلاب داشته باشید . همیشه عاشق امام بودیم . همسرم یکی دوهفته بعد از عقدمان راهی جبهه شد و برادرم در سن کم در عملیات مرصاد حضور داشت عجیب نیست ؟ شما اینهمه مقاله و فعالیت های دینی و فرهنگی پدرم را چطور ندیدید ؟…… زیاد نوشتم شاید اصلا نیازی نبود ولی با دیدن مطلبتان آنقدر دلم شکست که نتوانستم جلوی خودم را بگیرم و چیزی ننویسم . بیش از بیست یا سی نفر از خوبان خدا که برای خود نام و نشانی دارند در جریان هستند که من من برای شما پیام گذاشته ام . عدالتتان و انتقاد پذیریتان را با تایید این پیام نشان دهید . و چقدر زیباتر خواهد بود که یا مطلبتان را حذف کنید یا جواب قانع کننده ای به حقیر بدهید

روزی پیامبر اسلام(ص)، با گروهی از اصحابش کنار راهی نشسته و مشغول گفتگو بودند . در این هنگام، جنازه ای از دور به نظر رسید . رسول خدا(ص) به احترام جنازه، از جای برخاست . دیگر اصحاب هم به پیروی از حضرت، بلند شدند و ایستادند . وقتی جنازه عبور داده شد، کسی از حضرت پرسید: «چرا به احترام جنازه یک یهودی برخاستید ؟». رسول اکرم(ص) فرمود: همه باید به جنازه، بدون توجّه به مذهب یا اُمّتی که به آن متعلّق بوده، احترام کنند ؛ ولی حساب آن میت، با خداست.
درروایت دیگری ازمعصومین علیهم السلام آمده که به عالم احترام بگذاریدحتی اگرمشرک باشد.