پارتی بازی اصلا چیز بدی نیست!

پارتی بازی اصلا چیز بدی نیست!
اگر چه در کتاب ریشه های تاریخی امثال و حکم، داستان متفاوتی برای انشای اصطلاح پارتی بازی آورده اند و «پرتو عاملی»جریان یک بازی را که در مهمانی با حضور سفرای خارجی انجام می شده و واژه مهمانی را که معادل خارجی آن پارتی است، مرتبط با تسمیه آن گرفته است اما به نظر آنچه که پذیرفتنی تر و موجه تر است همان پارتی بازی معمول در دوره قاجار است.
در زمان مجلس دوم و پس از آنکه ایران کم کم به سوی حزبی شدن و انجام کارهای تشکیلاتی حرکت کرد و تهران هم توسط نیروهای آزادی خواه فتح شده بود، انتخابات مجلس دوم انجام گرفت که دو حزب اجتماعیون عامیون و اجتماعیون اعتدالیون باهم در رقابت بودند و در نهایت در یک رقابت نزدیک این دو حزب با آرایی نسبتا نزدیک، تعداد کرسی های نزدیکی کسب کردند و اجتماعیون اعتدالیون کمی بیش از رقیب صاحب کرسی شد و البته عده ای هم پس از پایان انتخابات به جمع اجتماعیون اعتدالیون پیوستند و این دو حزب دست به تغییر نام هم زدند که اجتماعیون عامیون به دموکرات و دیگری هم “اجتماعیون” را از اول نام خود به دلیل تبادر اندیشه های سوسیالیستی به اذهان حذف کرد.
آنچه که از منابع مختلف به دست آمده است این است که در آن دوره و پس از تشکیل مجلس بین دموکرات ها که یک حزب بود و مستقلا توسط برخی از فرنگ رفته ها و تحصیل کرده های غرب که اهل قلم و سخنرانان قهاری بودند، تشکیل شده بود و اجتماعیون اعتدالیون برخورد سلبی داشت و در مقابل دموکرات ها تشکیل شد که هدف و مرامنامه خاصی نداشت و تنها حرکت سیاسی آنها، حمله به حزب دموکرات ها و سعی در تخریب چهره آن حزب بود و وقتی که توسط حزب رقیب مورد سوال قرار گرفت که شما بر اساس چه مانیفستی فعالیت می کنید؟ بسیار عجولانه دست به تدوین مانیفستی زدند که باعث تمسخر روشنفکران آن عصر شد و همگان معتقد بودند آنچه که در مرامنامه آنها آمده است، سیاست کلی یک حزب نبود بلکه فقط تکذیب دموکرات ها بود و فردی به نام احمد زاده در مقاله انتقادی، چنان حمله موثری به آن حزب کرد که مجبور به جمع آوری مانیفست و نوشتن مرامنامه ای دیگر که بتواند نواقص پیشین را رفع کند، شدند.
بحث دیگری که در آن دوران بسیار حائز اهمیت بود، موضوع نیابت سلطنت و پیروزی اجتماعیون اعتدالیون و نایب رئیسی ناصر الملک بود که کمک بزرگی به اجتماعیون اعتدالیون بود و ضربه بزرگی به دموکراسی نو ظهور ایرانی زد و مجلس را که قرار بر عصاره ملت بودند، تعطیل و بسیاری از روزنامه ها را خفه کرد.
پس از پیروزی ناصر الملک برمستوفی الممالک که از طرف دموکرات ها کاندید نیابت سلطنت بود، پارتی بازی به معنای واقعی آن در کشور آغاز شد و هر آن کس که از حزب (پارتی) ناصر الملک بود بر صدر امور گماشته شد و کشور راه بی نظمی را پیش گرفت و تا روزی که احمد شاه جوان به سن قانونی رسید، آقای نایب السلطنه با دریافت مستمری گزافی که برای خود ترتیب داده بود، راه انگلیس را در پیش گرفت و آن دوره به عنوان یکی از دوران سیاه تاریخ دموکراسی ایران ثبت شد.
اما عنوان بحث که پارتی بازی چیز بدی نیست، اصلا هدف پارتی بازی از نوع ناصر الملکی آن و اعتدالی آن نبود بلکه هدف فعال کردن هر چه بیشتر احزاب و پارتی بازی مثبت در جهت تأمین منافع عمومی ملت بود و نه دعواهای زرگری برای کسب قدرت بیشتر و تصاحب کلیه دستگاه ها و ادارات توسط یک حزب خاص که متأسفانه کم کم دارد تبدیل به همان پارتی بازی های دوران قاجار می شود و آن کسانی که سری بی کلاه دارند، تمام ملت ایران هستند و نه فقط گرجیانی که کلاه های گران بر سر داشتند.

سام سکوتی بداغ

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.