من سیاسی کاری بلد نیستم

می رفتم از بلسبنه اتوبوس بشینم که کرایه ی کمتری بدم…

هنرستان چمران رشت که تعطیل می شد تا ایمن آباد کوچصفهان دوباره به غلامعلی جعفرزاده سلام کند،شب بود و …

.

کشاورز خوش قـد و بالای کوچصفهـانی ایـن گونــه، هـم درس می خواند و هم تا دیر وقت به امور کشاورزی رسیدگی می کرد.پشتکار او در روستا زبانزد خاص و عام بود که هیچ گاه برای کار کشاورزی (کارگر) نمی گرفت و سعی می کرد همه ی کارها را خودش انجام دهد نخستین کسـی  بودکه بـرای   آباد  کردن  زمیـن چررو  (خلیک)به دوش می گذاشت و برای نشـاء به بیجـار می رفت و آخرین نفری بود که داره به دست از دروی برنج باز می گشت

کتابخانه ی  ملی رشت و کتابخانه ی  سبزه میدان پاتوق این جوان روستایی بود و غیر از این دو مکان فرهنگی،سالن های ورزشی سراسر استان ،  فریاد”…

خوشکردار” مربی کشتی را هنوز در خاطر دارند که فریاد می زد:

یا اعلی !غلامعلی سالتو بزن!یاعلی!

تیم کشتی آزاد کوچصفهان !نماینده برتر گیلان در آن سال ها بود و این جوان کوچصفهانی به عنوان یکی از اعضای موثر این تیم را در رقابت ها  که در سایر شهرها برگزار می شد همراهی می کرد.

شیراز ،مقصد بعدی جعفرزاده است.او  در دانشکده ی فنی دانشگاه شیراز در رشته عمران تحصیل کرده  ،  بسکتبال بازی می کند و اوقات فراغت ، شنا می کند.

گاهی روزها ۵ساعت مداوم شنا می کرد و این باعث حیرت و شگفتی مربیان شیرازی شده بود

( این اثر توانایی و  قدرت جسمانی  بود که در بیجار کاری حاصل کرده بودم)

هنوز چند ترم از درس و دانشگاه نگذشته ،هنوز قانون اعزام دانشجویان

به جبهه اجباری نشده بودکه ریاضیات ومقاومت مصالح واستاتیک ونقشه کشی از تخته سیاه دانشگاه شیراز به میدان قرمز و خاکی سنگرها و خط مقدم منتقل می شود، جعفر زاده و همسنگران متخصص اش وجب به وجب  را در میانه خاک و خمپاره و مین با پای پیاده طی می کنند و نقشه برداری دقیقی  از منطقه عملیاتی صورت می پذیرد.

اگر مشابه این نقشه در عملیات کربلای ۴ و ۵ تهیـه می شد،شاید سرنوشـت جنگ  تغییر می کرد.

این جمله ای بود که بسیاری از فرمانـدهان و بزرگان جـنگ پس از ملاحـظه ی این نقـشه ها می گفتند.

مهندس در سنگر جنگ و در اطلاعات و عملیات می کوشد و ایده پردازی می کند،او و همرزمانش  دست از جان شسته اند و تنها به یک هدف می اندیشند:

به مادرم گفتم دیگه مرخصی نمیام تا جنگ تموم شه…

شبی که خبر اختلاس سه  هزار میلیارد تومانی را شنیدم  ، زار زار گریه کردم…

رزمنده ای که هر روز کیلومترها،پیاده راه می رفت تا بنزین مصرف نکند و باعث استهلاک ماشین های  جبهه نشود،بسیجی ای که با یک گردان از شلمچه تا فاو پیاده می رفت تا از مصرف سوخت صرفه جویی کند، اکنون روی ویلچر نشسته و برای سرمایه های از دست رفته ی ایران اشک می ریزد…

مهندس جعفرزاده به سمت کتابخانه می رود وکتاب مقاومت مصالح (مهندسـان عمـران و مکانیـک خاطرات خـوبی از این کتاب دارند) را بر می دارد و می گشاید .صفحات خاک

گرفته ی کتاب را می بوسد و می گوید این خاک شلمچه است،خاک سنگری که بر سر همرزمانم آوار شد.

ظهر روزی که در شب آن به درجه جانبازی نائل شد،فرمانده تیپ الهادی (ع)لشکر ۱۹فجر( فارس)سردارخلیل انصاری او را

میخواهد و میگوید به مرخصی برو و بعد از مرخصی با تو کارهای مهمی داریم،اما جواب همان بود” مرخصی  نمی رم تا جنگ تموم شه” آری بین دو نهر خَیِن و جاسم ،ترکش خمپاره ۶۰، امان از روستا زاده ی ورزشکار ما برد و او را راهی بیمارستان شیراز کرد.

به مادرش که بر بالین اش بود اصرار می کرد که باید زود به جبهه باز گردد و طرح سایت های موشکی نیمه کاره اش را کامل کند،غافل از این که ضایعه ی نخاعی دو پای او را برای همیشه از او گرفته است،  اکنون شنا وکشتی برای غلامعلی به رویایی دست

نیافتنی بدل شده است و او تنها می تواند بسکتبال با ویلچر را برگزیند. مهندس جعفر زاده پس از آنکه توانست از بستر مجروحیت برخیزد به تحصیل ادامه داد و سال ها مسئولیت های مختلف برای ارتقای فرهنگ و مدیریت کشور به رزم خود ادامه داد.

خانواده های شهدا و ایثارگران یاوری های او را در بنیاد شهید و امورایثارگران  را از یاد نبرده اند و به شهادت همکارانش علیرغم محدودیت های جسمی او، یکی از با پشتکارترین و پر تلاش ترین مدیرانی است که استان گیلان به خود دیده است.

نگاه مهندسی او به مسـائل و تحلیل جزئیـات و اصلاح فرآینـدها با اصـول و روش های ریاضـی (که عشـق بزرگ زندگـی اوست)

جعفرزاده را در همه ی پست های مدیریتی ، به مدیری خلاق و نوآور و ایده پرداز بدل کرده است.

با او به روستایی در شهرستان قدم میگذاریم از شهدای آن روستا نام می آورد و فاتحه ای می خواند و نام ایثارگران و جانبازان این روستاها را از بر است و خاطره ای از جنگ می گوید

در طنین صدایش ،صلابتی است که اگر چشم ببندی و گوش فرا دهی شک نمی کنی که مردی بالا بلندؤتمام قد و استوار،روبرویت ایستاده است و دست یاری به دستان بارانی و ترک خورده ی  روستاییان و شهروندان فهیم شهرستان رشت دراز کرده است تا رشت را بسازد.(بیوگرافی که در ایام انتخابات توسط ستاد ایشان منتشر شد)

مختصری از سوابق کاری:

فرهنگی ترین کارسال ٩١، ببینید من بالغ بر یک دهه وظیفه سنگین معاونت فرهنگی بنیاد جانبازان انقلاب اسلامی استان را برعهده داشتم  من متوجه می شوم منظور از کار فرهنگی  حضور در اماکن مقدس یا مراسمات مذهبی وجشن ها و  … نیست البته همه این موارد بخشی از  کار فرهنگی هستند اما فکر می کنم منظور شما  از این سوال این ها نباشد (دیارمیرزا ، درست است) من همیشه از همان دوران جوانی دغدغه کار فرهنگی داشتم اما باید اعتراف کنم  در این       حدود یکسال اخیر بدلیل درس دکتری و حضور در مجلس نتوانستم آن طور که شایسته هست در این حوزه اقدام کنم ببینید منظورم فرهنگ سازی است نه شرکت در مراسمات و سرکشی به خاندان معظم شهدا و …که اگر منظور شما این بخش دوم باشد همچون گذشته به همه ی اینها رسیدم و آنها را با نگاه وظیفه انجام دادم اما سعی کردم در بودجه های فرهنگی عدالت تقسیم بودجه را رعایت کنم و همیشه مدافع موسسات فرهنگی که در این استان مشغول فعالیت هستند باشم

دیار میرزا: آخرین کتابی که خواندید  چه بود ؟

اتفاقا همین دیشب  کتابی با عنوان عبرت های عاشورا که به قلم شیوای حضرت آیت الله سید احمد خاتمی نگاشته شده بود را مطالعه می کردم  کتاب جالبی بود اگر مطالعه نکرده اید توصیه می کنم بخوانید.

دیارمیرزا:بهترین  عیدی از منظر شما  ؟

بهترین عیدی به نظر من لبخند رضایت و شادی آن پدر شهید یا مادر شهیدی است که به واسطه عرض ادب حقیر خوشحال می شوند و برای من و امثال من دعا می کنند اما اگر قرارباشد من به کسی عیدی بدهم (البته لبخندی می زند و می گوید واقعا من از این پول ها ندارم که هر کی را دیدم عیدی بدهم ) سعی می کنم به مستحق ترین فرد کمکی که از دست من بر می آید را انجام دهم تا دل او شاد شود البته ممکن است این کمک اصلا مادی نباشد بعضی وقت ها با پیگیری یک موضوع و سرانجام دادن آن کار دل او شاد می شود که بنظرم این پیگیری هم می تواند یک عیدی باشد

 خاطره ای به ذهنم آمد اگر اجازه بدهید در اینجا عرض کنم (دیارمیرزا:بفرمایید)

در ایام محرم مرسوم است که نماینده های مجلس به هر هیاتی که سر می زنند کمک مالی انجام دهند ما چند روز اول محرم به هر هیاتی رفتیم کمکی انجام ندادیم تا اینکه یکی از همراهان من گفت آقای مهندس شما نمی خواهید کمکی به این هیات ها بکنید من گفتم از چه منبعی مالی باید انجام بدهم بلاخره بعد از کلی بحث سر منبع اش به این نتیجه رسیدیم که باید یه کمکی به این هیات ها بکنیم و تصمیم گرفتم مبلغی از حقوقم را به این امر اختصاص بدهم (البته این را هم عرض کنم که من از وقتی که نماینده شدم حقوقم کم شده یعنی قبلا من هم هیات علمی دانشگاه بودم و هم کارمند بنیاد که الان  فقط یک حقوق مجلس را می گیرم) و بنا شد هر هیاتی که می رویم ۵٠ هزار تومان کمک مالی کنیم چند هیات که اصلا این مبلغ را از ما قبول نکردند و انتظار کمک میلیونی داشتند اما چند تای دیگر هم این مبلغ رو گرفتند من قبول دارم مبلغ بسیار ناچیز است ولی واقعا وظیفه یک نماینده  این نیست که برود و به هیات ها کمک های مالی انجام دهد  من جسارت به همکاران عزیزم نمی کنم اما فکر کنم این پول ها از راه صحیح بدست نمی آیند مگر اینکه آدم خییری قصد کمک داشته باشد که آن پول را به نماینده بدهد و از طریق آن نماینده  این مبلغ خرج شود که من سعی کرده ام چنین پول هایی را قبول نکنم که علتش هم بماند برای بعد .

دیارمیرزا : به فرزندانتان چقدر عیدی می دهید(البته جواب دادن به این سوال اختیاری است)

من یک دختر دارم که برای او اصلا این جور چیز ها یعنی عیدی و مبلغش مهم نیست باورکنید تا همین الان که با شما صحبت می کنم چیزی به او بعنوان عیدی نداده ام اما هر چقدر بگوید و در توان من باشد دریغی ندارم .
 دیارمیرزا: سخت ترین تصمیم سال٩١

من تصمیم سختی نداشتم چون همیشه توکلم به خدا بوده و سعی کرده ام با توکل بخدا و عنایت خاصه ائمه کارهایم را انجام بدهم
دیارمیرزا : آیا شما امسال پسته برای عید خریده اید (البته جواب دادن به این سوال اختیاری است)

اصلا آجیل و شیرینی نخریدم چون سال گذشته پدرخانمم فوت کردند و به احترام ایشان و خانواده ام اصلا آجیل و شیرینی نخریدیم
دیار میرزا :  نمایندگی مجلس چه طعمی دارد ؟

مجلس و نمایندگی هیچ طعمی ندارد بعد از تحلیف نمایندگی یکی از دوستان به من زنگ زد و گفت مهندس چه حسی داری واقعا من تا آن لحظه به این موضوع فکر نکرده بودم و بهش گفتم هیچ حسی ندارم واقعا الان هم همان نظر را دارم نمایندگی برای من هیچ شوق و ذوقی نداشت من تقریبا آخرین نفری بودم که برای حضور در انتخابات اعلام حضور کردم اصلا قصد حضور نداشتم اما وقتی تصمیم بر حضور گرفتم مصمم به تلاش پرداختم جالب بدانید من در شب شمارش آرا دور اول در منزل خوابیده بودم وقتی برای نماز صبح بیدار شدم یکی از نزدیکان زنگ زد و گفت شما فعلا رای نیاوردید گفتم الحمدالله بهم گفت ناراحت نشدی گفتم نه چرا باید ناراحت بشوم تمام سعی و تلاشم را کردم اگر مردم به من اطمینان نکردند دیگر بحث دیگریست ایشان خندید و به من گفت تا الان شما نفر سوم هستید بازهم گفتم خدا را شکر

واقعا نظرم همین است مجلس برای من هیچ فرقی با دانشگاه و بنیاد شهید و بنیاد جانبازان ندارد در همه جا اولویت خدمت است و امیدوارم بتوانم وظیفه ام را به درستی انجام بدهم .

دیارمیرزا : ببخشید این سوال را می پرسیم اما می خواستم بدانم شما با این وضعییت جسمی یعنی جانباز ٧٠درصدبودن و با ویلچر  در روز خسته نمی شوید یا برایتان اینجوری کار کردن سخت نیست؟

ببینید من از قدیم به‌آدم پرکار نزد همکارانم معروف هستم نمی خواهم از خودم تعریف کنم اما این لطف و انرژی است که خداوند به من عنایت کرده من برنامه کاری یک روز تهران و گیلانم را برایتان می گویم تا بهتر بدانید که ما چه کار می کنیم من از شنبه تا جهارشنبه را در تهران هستم یعنی جهارشنبه بعد از جلسه علنی اگر جلسه خاصی در تهران نداشته باشم با ماشین به سمت گیلان حرکت می کنم و عموما ساعت هفت در رشت جلسه تنظیم شده است و باید به آنجا بروم تا حدود ساعت ١٠ یا یازده شب و صبح پنج شنبه دوستان ساعت ٧ می آیند دنبالم و عموما تا ساعت ١١ ،١٢ شب یکسره بیرون هستم و جمعه هم تقریبا با کمی تخفیف به همین شکل است اما روز های تهران صبح ها ساعت۴/٣٠ از خواب بیدار میشوم و بیشتر اوقات ساعت صبح ۶ در مجلس هستم از آنجا به دفتر می روم و به کارهای آن روز و نامه ها رسیدگی می کنم بعد از صرف صبحانه ساعت ٧/٣٠ تا ٨ به صحن علنی می روم و تا نماز، بعد از اقامه نمازظهر و عصر عموما ناهار نخورده به دفتر می روم(من بیشتر اوقات ناهار نمی خورم)  و نامه های رسیده از گیلان را بررسی می کنم بعد از آن به کمیسیون می روم تا حدود ساعت ۶ عصر بعد از آن اگر بیرون از مجلس در وزارت خانه ای جلسه داشته باشیم که به آنجا می روم و معلوم نیست تا ساعت چند طول بکشد در غیر این صورت به دفتر باز می گردم و تا ساعت حدود ٨ طرح های آن روز و روز بعد مجلس را مرور می کنم بعد به منزل می روم و یک ساعت مطالعه می کنم وبعد از آن شام و حدود ساعت ١٠/٣٠ تا ١١ می خوابم البته صحبت کردن با تلفن و دیدار با مردمی که از حوزه انتخابیه آمدند در کل برنامه روزانه وجود دارد.من سعی کرده ام تمام انرژی خودم را برای خدمت به مردم صرف کنم به امید خدا در روزهای آتی  جلسه ای را با تعدادی از خبرنگاران تنظیم کرده ام که همین جا از شما هم دعوت می کنم حضور پیدا کیند تا گزارش عملکرد حدود یکساله ام را تقدیمشان کنم به امید خدا در آن روز گزارشی از  عملکرد یکساله ام را تقدیم آن بزرگواران جهت انعکاس در سایت ها و روزنامه های خودشان ارائه خواهم کرد

دیارمیرزا: تعطیلات نوروز به چه کاری مشغول بودید ؟

من ٢٨ اسفند سال گذشته ملاقات مردمی در دفتر داشتم ،٢٩ به دلیل کمر درد شدید در منزل بودم ٣٠ اسفند  در گلزار شهدا حضور داشتم ١و ٢ فروردین به دیدار بزرگان استان وعید دیدنی نزد خاندان معظم شهدا مشغول بودم و از ٣ فرودین تا چند روز آینده سرکشی به بخش ها و دیدن مردم در روستا ها برنامه ی من است من تا الان لولمان‏، سنگر،لشت نشا،را رفته ام و فردا(چهارشنبه) در کوچصفهان هستم پس فردا احتمالا شاقاجی واطراف آن هستم همین طور مشغول حضور در حوزه انتخابیه و دیدار با مردم هستم

دیارمیرزا: بهترین لحظه ای که منتظر آن در سال ۹۲ هستید ؟

اول ظهور آقا امام زمان ؛عج؛ و بعد از آن دیدار مجدد با مقام معظم رهبری این را از صمیم قلب می گویم برای دیدار با امام خامنه ای لحظه شماری می کنم دلم خیلی تنگ شده است
دیار میرزا : پیام نوروزی شما

امیدورام مردم شهید پرور ایران اسلامی سالی بدون تنش سیاسی و پربرکت و توام با سلامتی داشته باشند  و امیدوارم امسال مشکل اشتغال جوانان حل بشود .
دیار میرزا : سال ۹۱ در یک جمله

سال سختی  از لحاظ فشار بر مردم بود البته آقا فرمودند که نگاه باید کلی تر باشد من هم قبول دارم اما این بخش فکر میکنم به مردم دهک های پایین و کارمندان خیلی فشار آورد .

دیار میرزا : شما با کدامیک از نمایندگان گیلانی مجلس نهم ارتباط بیشتری دارید ؟

من با همه ی همکارانم ارتباط خوب و تنگا تنگی دارم (دیارمیرزا:قبول اما با کدامشان ارتباط بیشتری دارید) من با آقای دکتر تامینی ،مهندس لاهوتی،دکتر قربانی،آقای شکری،حاج آقا رهبری،مهندس خصوصی ،‍آقای عاشوری و بقیه دوستان ارتباط خوبی دارم .

دیارمیرزا:  با تشکر از وقتی که در اختیار ما گذاشتی