غربی ها مجبورند مذاکرات را حفظ کنند

به گزارش سرویس بین الملل دیارمیرزا به نقل از رویداد، مذاکرات آلماتی۲ پس از برگزاری چهار دوره مذاکره فشرده میان ایران و نمایندگان کشورهای ۱+۵ در دو روز جمعه و شنبه پایان یافت که منابع غربی تلاش کردند نتایج مذاکرات را بی فایده قلمداد کنند. اما به عقیده کارشناسان و منابع داخلی ضمن اینکه در پیشنهاد ایران نکات قابل توجه و عملیاتی فراوانی وجود داشته و ذهن مذاکره کنندگان ۱+۵ را به‌شدت درگیر کرده با نتایجی نیز همراه بوده است.
در مصاحبه ای که با دکتر سیامک باقری کارشناس مسایل هسته ای داشتیم به بررسی برخی جوانب مذاکرات آلماتی دو پرداختیم و نظر وی را جویا شدیم که شرح آن را در ادامه می خوانیم:
چالش موجود در هر دور مذاکره /اعتمادسازی یا بهانه جویی
باقری در این خصوص اظهار داشت؛ چالشی که در هر دور از مذاکرات وجود دارد و اجازه نمی دهد از هر مذاکره ای پاسخ قطعی بگیریم این است که مذاکرات در حوزه های راهبردی ماهیت “طولانی بودن” با خود دارد. نتیجه بخشی در چنین مذاکراتی با ماهیت راهبردی، اصولا در مدت زمان طولانی، زمان بر و فشرده همچنین با دنبال داشتن نتایج اندک اتفاق می افتد. اما جدای از این موضوع مسئله اساسی دیگر این است که گروه غربی ۱+۵ در موضوع حل مسئله هسته ای ایران صادقانه و شفاف عمل نمی کند و نمی خواهند واقعیات موجود در برنامه هسته ای ایران را به صورت جامع مورد توجه قرار بدهند. لذا سعی دارند بر محور هایی تمرکز کنند و آنها را مورد خدشه قرار دهند که متعلق به حقوق مشروع هسته ای جمهوری اسلامی است. همیشه جایی که “منافع ملی جمهوری اسلامی ایران در بحث هسته ای مطرح” می باشد از ناحیه غربی ها مورد تعرض قرار می گیرد. بنابراین غرب پیشنهاد های مختلفی را تاکنون مطرح کرده که هیچ گاه به صورت شفاف و روشن غنی سازی جمهوری اسلامی ایران به رسمیت شناخته نشده است. در واقع مشکل غربی ها اعتمادسازی نیست بلکه بهانه جویی است.
انتخابات ایران سوژه اصلی غربی ها/بدبین سازی به مسئولین و نظام، طرح آتی دشمن
وی در ادامه مبحث هسته ای و ارتباط آن با انتخابات گفت، باتوجه به انتخابات و به دور بعدی کشیده شدن مذاکرات، دشمن نقشه هایی را در سر دارد که براساس آن می توان گفت یک برداشت از نوع رفتار غربی ها این است که آنها سعی دارند موضوع هسته ای را با مسائل سیاسی ایران جمع کرده و با پررنگ کردن مسئله بخواهند ” از طریق فشار بر مردم و تغییر نظام جمهوری اسلامی” به راه حل برسند. دیدگاه و سناریوی دیگر این است که “موضوع هسته ای به عنوان سوژه ای برای تاثیر گذاری در انتخابات” استفاده می شود. آنها با عظیم سازی نتایج مذاکرات و متعاقبا وضع تحریم های جدید می خواهند بر افکار و نگرش آحاد مردم ایران نسبت به مسئولین و نظام بدبین سازی کنند و مشارکت مردمی را کاهش دهند و یا انتخابات را تبدیل به سوژه ای جهت مذاکرات با آمریکا تبدیل کنند. اما از زاویه دیگری این موضوع مطرح می شود که مسئله هسته ای نوعی توانمندی به جمهوری اسلامی ایران داده که به عبارتی یک سرمایه قدرتی است و غرب نمی تواند آن را نادیده بگیرد. به همین جهت غرب نمی تواند از طریق تحریم ها ایران را به نقطه صفر هسته ای برساند. لذا غربی ها به ناچار باید مذاکرات را حفظ کنند و آن را به طور کلی شکست خورده محسوب نکنند. پس از آلماتی دو هیچ یک از اعضای ۱+۵ حاضر نشدند شکست این مذاکرات را اعلام کنند. زیراکه پیشرفت برنامه هسته ای یک تهدید به حساب می آید و با مذاکره می توان حداقل تا یک میزان و یک فرآیندی آن را محدود کرد.
شعار حقوق بشر و دوگانگی در عمل
سیامک باقری در رابطه با تناقض در رفتار و شعار غربی ها گفت: یک رویه ثابت در رفتار کشورهای قدرتمند “دوگانگی رفتاری و نظری” آنهاست. این امر نه تنها در حقوق بشر بلکه در دیگر مسایل هم بارز است. نمونه هایی از آن، در جریان جنگ تحمیلی علیه جمهوری اسلامی ایران دیده شد. علی رغم اینکه صدام از بمب شیمیایی استفاده می کرد اما غربی ها حاضر به محکوم کردن وی نبودند اما اکنون در سوریه که هیچ استفاده ای از مواد شیمیایی نمی شود دولت این کشور متهم به استفاده از آن می شود. یا رژیم صهیونیستی که دارای کلاهک های هسته ای می باشد اما جمهوری اسلامی ایران تمام ضوابط و مقررات بین المللی آژانس را رعایت کرده، متهم به عدم رعایت صلح بین المللی می شود. در بحث حقوق بشر کماکان این مسئله وجود دارد و علی رغم اینکه رژیم صهیونیستی مرتکب اعمال ننگین حقوق بشر می شود و درحالی که آنچه در سوریه اتفاق می افتد و ناظران حقیقت یاب هم اعلام کردند که در این کشور “نسل کشی” رخ داده اما همچنان حمایت ها از شورشیان سوریه و رژیم صهیونیستی ادامه دارد.
به همین ترتیب نقض حقوق بشری در اروپا، کانادا، بحرین و عربستان به صراحت رخ می دهد اما چون جمهوری اسلامی ایران مخالف سیاست های غربی هاست هرروزه بیانیه هایی علیه جمهوری اسلامی ایران مطرح می شود که نشان از “ماهیت سلطه گری نظام غربی” است که با مفاهیمی همچون تروریسم، حقوق بشر و امثال آن که تعریفش برمبنای دیدگاه سلطه گرایانه خودشان می باشد.