سفر برای گسترش روابط پارلمانی با پادشاهی‌های بدون پارلمان!
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا بنا به اعلام سید حسین نقوی سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس قرار است هیات‌هایی از این کمیسیون به کشورهای عمان، قطر و کویت سفر کنند ولی هدف اعلام شده برای این سفرها با یک سوال مهم رو به رو است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا بنا به اعلام سید حسین نقوی سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس قرار است هیات‌هایی از این کمیسیون به کشورهای عمان، قطر و کویت سفر کنند ولی هدف اعلام شده برای این سفرها با یک سوال مهم رو به رو است.
نماینده ورامین در مجلس زمان انجام این سفر را اواخر شهریورماه یا اوایل مهرماه و هدف آن را گسترش روابط با کشورهای همسایه در حوزه خلیج‌فارس، تقویت روابط دیپلماسی پارلمانی، افزایش ارتباط بین مجالس ۲ کشور و همچنین بازدید از فعالیت‌های سفارتخانه‌های جمهوری اسلامی ایران در این کشورها اعلام کرده است. این در حالی است که امیرعباس سلطانی نماینده بروجن از سفر نمایندگان مجلس برای شناسایی اموال بابک زنجانی در ترکیه نیز خبر داده است.
سوال مهم در باره هدف اعلام شده برای سفر اول، این است که اساسا در سه کشور مقصد، مجلس چه جایگاهی دارد که پس از ان بتوان در مورد تقویت دیپلماسی پارلمانی و یا افزایش ارتباط بین مجالس دو کشور بحث کرد؟
مجموعه کشورهای حاشیه خلیج فارس به عنوان بخشی از جهان عرب تا نقش داشتن رای مردم و مجلس در حکومت و سیاست فاصله‌ای طولانی دارند و تقریبا در همه آنها، این سلطان یا امیر است که حرف نهایی را می‌زند. برای نشان دادن این واقعیت مروری بر جایگاه مجلس در این کشورها میتواند راهگشا باشد.
قطر
قطر یک پادشاهی موروثی است. خانواده آل‌ثانی از سال ۱۸۲۵ بر این سرزمین حکومت کرده‌اند و این داستان از زمان استقلال در سال ۱۹۷۱ نیز ادامه یافته است. در این کشور هیچ قوه مقننه مستقلی وجود ندارد و احزاب سیاسی نیز ممنوع هستند. امیر پیشین قطر قول داده بود که انتخابات پارلمانی در سال ۲۰۰۵ برگزار شود ولی هرگز چنین اتفاقی نیفتاد!
قطر دارای یک شورای مشورتی یا مجلس شورا با قدرتی محدود دارد که اعضای ان همه انتصابی هستند و هر تصمیم کم‌اهمیتی هم که بگیرد نهایتا باید به تائید امیر جوان قطر قرار بگیرد.
عمان
عمان نیز یک پادشاهی مطلقه است. سلطان قابوس از ۴۴ سال پیش تاکنون حکومت بر این کشور را در اختیار داشته است. پارلمان! این کشور از دو شورای دولت ( مجلس الدوله) و شورای مشورتی (مجلس الشوری) تشکیل می‌شود.
همه ۸۳ عضو شورای دولت منصوب سلطان هستند. هدف اعلامی تشکیل این مجلس که با دستور سلطان در سال ۱۹۹۷ تشکیل شده است، کمک به دولت برای پیشبرد مسائل توسعه‌ای است.
۸۴ عضو شورای مشورتی انتخابی هستند. مصوبات این شورا باید به تائید شورای دولتی منصوب سلطان برسد و اگر این دو به اختلاف بخورند باز هم سلطان تصمیم‌گیر است.
کویت
کویت از معدود شیخ‌نشین‌های حاشیه خلیج فارس است که مجلسی انتخابی و با قدرت تصمیم‌گیری در باره کابینه دارد. پنجاه نماینده مجمع ملی (مجلس الامه) کویت از پنج منطقه به صورت مساوی انتخاب می‌شوند و تعدادی از آنها نیز شیعه هستند. مجلس کویت دارای صف‌بندی جدی بین نیروهای مستقل، لیبرال، شیعه و سلفی‌های افراطی است.
صرف نظر از نقش محدود شبه‌پارلمان‌های کشورهای حاشیه خلیج فارس در حکومت این کشورها، سیاست خارجی این کشورها به مراتب کمتر تحت تاثیر پارلمان قرار دارد. خانواده پادشاهی در این کشورها تا جایی که این کشورها در تصمیم‌گیری در باره سیاست خارجی استقلال داشته باشند، حرف اول و آخر را می‌زنند و خود انها نیز تا حد زیادی تحت تاثیر دیگر کشورهای عربی و قدرتهای غربی هستند. سوال این است که رابطه پارلمانی با این چنین کشورهایی چه فایده‌ای دارد؟
/تابناک
دیدگاه