نسبت درآمد سرانه به قیمت‌های ثابت هنوز به سال ۱۳۵۶ نرسیده!

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا اخیرا مسعود پزشکیان گفته است: «گسترش بی‌رویه ساختار دولت یکی از دلایل اصلی تورم است؛ تا این عامل ریشه‌ای رفع نشود، غلبه بر تورم بسیار دشوار خواهد بود.»

مهدی پازوکی اقتصاددان، در گفتگویی با فرارو به بررسی این موضوع پرداخته است که چطور می‌توان هزینه‌های دولت را کاهش داد و راهکارهایی عملی برای کاهش تورم اتخاذ کرد:

نسبت درامد سرانه به قیمت‌های ثابت هنوز به سال ۱۳۵۶ نرسیده است

مهدی پازوکی گفت: «یکی از اشکالات اساسی اقتصاد ایران این است که کشوربه توان مصرفی رسیده که در اقتصاد کلی، توان تولیدی آن را ندارد. این حرف من به این معنا نیست که ما نباید مصرف کنیم، بلکه به این معناست که توان تولیدی آن را نداریم. درواقع از یک طرف، اقتصاد ایران به دلیل رشد اقتصادی محدود، کیک اقتصادی کوچک و توان اقتصادی کوچکی دارد. یکی از دلایل عمده فقر در جامعه امروز هم همین کاهش تولید ناخالص ملی است. همه این‌ها را می‌توانیم در روند کاهنده نرخ رشد اقتصادی به شکلی محسوس میبینیم. اگر توان تولیدی کشور و نرخ رشد اقتصادی کشور را بررسی می‌کنیم، میبینیم هنوز به لحاظ درامد سرانه نسبت به قیمت‌های ثابت به سال ۱۳۵۶ نرسیده ایم. در شرایطی که توان تولید کاهش پیدا کرده دولت باید هزینه‌های اضافی را محدود و بودجه دولتی را کنترل کند.»

وی افزود: «قانون بودجه ۱۴۰۴ را که بررسی می‌کنیم سرشار از ردیف بودجه‌های اضافی و غیرضروری است. برای مثال در شرایطی که در این بودجه برای شورای انقلاب فرهنگی، ردیف بودجه مستقل داریم، مجددا بر اساس بند ۳، تبصره ۸ قانون بودجه ۱۴۰۴، از محل بودجه شرکت‌های دولتی، بخشی از هزینه بودجه شرکت‌های دولتی صرف بازسازی انقلابی ساختار فرهنگی کشور می‌شود. چرا باید چنین وضعیتی باشد. همین داستان درباره بسیاری دیگر از نهادها دیده می‌شود. سوال من این است که در حالی که اقتصاد ایران بنا بر اظهارات خود مقامات در شرایط کسری بودجه سنگین قرار دارد، کدام عقل اقتصادی می‌گوید برای هر موضوعی، چندین بار اعتبار گذاشته شود؟ برنامه هفتم ایراد دارد. گویی برنامه گذاران تمام تلاش خود را کرده‌اند که فقط مصرف را افزایش دهند. در حالی که می‌شد این هزینه‌ها را صرف جاهای مهمتری کرد. برای مثال می‌شد این بودجه را صرف آموزش و پرورش کرد.»

اگر رئیس جمهور قصد تغییر دارد تعارف را کنار بگذارد

این اقتصاددان در ادامه گفت: «از دید من قانون برنامه هفتم، ضد توسعه‌ای و بسیار ضعیف و هزینه تراش است. این برنامه به دنبال چابک‌سازی اقتصاد و توسعه نیست. بخش‌هایی از برنامه هفتم به شدت به دنبال بزرگ کردن دولت است و این تعارض، اثراتی منفی دارد. درواقع در شرایطی که نرخ تولید ملی و رشد اقتصادی کاهنده است، نباید بودجه دولت روز به روز افزایش پیدا کند. در قانون بودجه، صدا و سیما ۲۹۰ هزار میلیارد ریال بودجه می‌گیرد. افزون بر این، از محل جدول ۱۲ بودجه، تبصره ۸، هزار میلیارد ریال دیگر بابت سبک زندگی ایرانی/ اسلامی به صدا و سیما بودجه اختصاص داده شده است. از این نوع بودجه‌های چندگانه در بودجه کشور کم نداریم. به جای این که شرکت‌های دولتی سرمایه‌گذاری کنند و روند رشد اقتصادی کشور را تسهیل کنند، با اقتصاد دستوری، سرمایه‌ها را در جهت منفی حرکت می‌دهند.»

وی افزود: «من دلیل این رفتارها را نمیفهمم. ماده‌های ۷۴.۷۵ و ۷۶ و ۷۷ برنامه هفتم، به شدت برای کشور، هزینه ایجاد کرده اند. باید جلوی این ریخت وپاش‌ها گرفته شود. بخش زیادی از پولهایی که قرار است در بخش فرهنگ هزینه شود، بیشتر باعث شبیخون فرهنگی است. درواقع این رفتارها بیش از آن که فرهنگ را توسعه دهد، دروغ، دورویی، پارتی بازی و فساد را توسعه داده است. آقای رئیس جمهور باید مقامات تصمیم گیر را متوجه کند که جهالت اقتصادی، اقتصاد ملی کشور را نابود کرده است. دولت در شرایط موجود حداقل ۴۰۰ هزار میلیارد تومان، کسری دارد. قانون برنامه ضد اصلاحات اقتصادی است. کدام عقل اقتصادی می‌گوید شرکت‌های دولتی باید پول‌پاشی کنند؟ سهام عدالت که مدیریت آن دست دولت است، اقتصاد کشور را به آتش کشیده است. پس جای تعجب ندارد که بانک جهانی، نرخ رشد اقتصادی کشور را منفی براورد کرده باشند. اگر آقای پزشکیان قصد دارد دولت را کوچک کرده و هزینه‌های اضافی را کاهش دهد به جای سخن گفتن به عمل بی‌تعارف روی آورده و بدون رودروایسی هزینه‌های اضافی را حذف کند. وضعیت فعلی چیزی ندارد به جز گسترش فقر و افزایش معضلاتی مثل حاشیه نشینی. پول زیاد باعث فساد در اقتصاد می‌شود. دولت باید گزارش واقعی شرایط کشور را حداقل در جمع سران سه قوه مطرح کند تا واقع بینانه‌تر تصمیم گیری شود.»